Kościuszko pod Racławicami (obraz): Różnice pomiędzy wersjami

[wersja przejrzana][wersja przejrzana]
Usunięta treść Dodana treść
poprawa linków
Gruszecki (dyskusja | edycje)
Cytuj stronę
Linia 16:
Obraz jest jednym z ostatnich wielkich dzieł Matejki. Nie przyjęto go na cesarską wystawę w [[Wiedeński Pałac Sztuki|Wiedeńskim Pałacu Sztuki]], jako powód podając niedotrzymanie terminu przez Matejkę. Mieszkańcy Krakowa też nie byli oczarowani obrazem, przyjęcie go było chłodne, a wręcz negatywne.
 
[[Tadeusz Kościuszko|Kościuszko]] ubrany jest w modny frak mundurowy, identyczny jak na obrazie [[Michał Stachowicz|Michała Stachowicza]] ''Przysięga Kościuszki na Rynku Głównym''. Jako model posłużył ks. Antoni Gruszecki (1850-1930)<ref>{{Cytuj stronę | url =http://jacekkachel.blogspot.com.by/2013/04/kosciuszko-ma-twarz-z-odygowic.html | tytuł =Kościuszko ma twarz z Łodygowic | autor = | opublikowany = | praca = | data =11 kwietnia 2013 | język = | data dostępu = 2015-09-03}}</ref>, ówczesny wikary w Kościele Mariackim, późniejszy proboszcz podgórski i szambelan papieski. Drugi bohater bitwy racławickiej – [[Wojciech Bartos Głowacki|Bartosz Głowacki]] został przedstawiony z czapką na zdobycznej armacie. Współorganizator powstania, [[Hugo Kołłątaj]], ubrany jest na czarno i siedzi na czarnym koniu. Na przedstawienie zasłużyli zdaniem Matejki także dwaj generałowie stojący na czele sztabu – [[Antoni Madaliński]] i [[Józef Zajączek]], w napoleońskiej czapce na głowie i oparty o drzewo. W bardzo pięknym szlacheckim stroju namalował Matejko [[Stefan Dembowski|Stefana Dembowskiego]], który w razie śmierci Kościuszki miał być jego następcą. Na obrazie symbolizuje on również niechęć polskiej szlachty do powstania, a zwłaszcza do zarządzeń Naczelnika, które regularnie sabotowano.
 
== Zobacz też ==