François Darlan: Różnice pomiędzy wersjami

[wersja przejrzana][wersja przejrzana]
Usunięta treść Dodana treść
m uproszczenie wywołania szablonu {{Kontrola autorytatywna}}
drobne redakcyjne
Linia 31:
W rządzie marszałka [[Philippe Pétain|Philippe'a Pétaina]] objął stanowisko ministra marynarki. Kiedy [[Royal Navy]] [[Operacja Catapult|zaatakowała francuskie okręty w Mers-El-Kébir]], usiłując nie dopuścić do tego, by dostały się one w ręce niemieckie, zginęło 1287 francuskich marynarzy, a około tuzina jednostek zostało zniszczonych. Był to osobisty cios dla Darlana, który do tego czasu był zwolennikiem współpracy z Brytyjczykami. W wyniku "zdrady z Mers-El-Kébir" stał się ich przeciwnikiem.
 
[[Plik:François Darlan, 1941.jpg|thumb|190px|left|François Darlan, 1941]]
Od grudnia 1940 roku, jako zaufany marszałka Pétaina, był odpowiedzialny w rządzie francuskim za sprawy wewnętrzne, obronę i [[Francuscy ministrowie spraw zagranicznych|politykę zagraniczną]]. Pomimo jego proniemieckiego nastawienia [[Niemcy]] nie darzyli go zaufaniem. W kwietniu 1942 roku Darlan został głównodowodzącym francuskich sił zbrojnych. 7 listopada, dzień przed rozpoczęciem [[Operacja Torch|operacji "Torch"]], Darlan przybył do Algieru. Zbieg okoliczności sprawił, że 21-letni syn admirała przeszedł atak [[Choroba Heinego-Medina|polio]] i Darlan postanowił go odwiedzić w szpitalu w [[Maillot]]. O północy ok. 400 francuskich powstańców zaatakowało stanowiska artylerii nadbrzeżnej w [[Sidi Ferruch]]. Akcja ta była uzgodniona z Amerykanami. Siły powstańcze, w których skład wchodzili głównie studenci i młodsi oficerowie, zaatakowały też prefekturę policji, siedzibę gubernatora generalnego, pocztę oraz koszary policji. Dowodzący w [[Algier]]ze generał Mast był zwolennikiem [[Alianci II wojny światowej|aliantów]] i już 23 października zawarł z generałem [[Mark Wayne Clark|Markiem Clarkiem]] tajne porozumienie o niestawianiu oporu. Jednak zarówno oddziały policji, jak i marynarki nie zamierzały się poddać. Grupa uzbrojonych studentów wdarła się do siedziby sztabu armii francuskiej w Algierii. Znajdowali się tam przedstawiciele armii amerykańskiej, którzy prowadzili pertraktacje z admirałem Darlanem i głównodowodzącym wojskami francuskimi w Afryce Północnej generałem [[Alphonse Juin|Alphonse'em Juinem]]. Kilka godzin później Darlan, otrzymawszy informację o desantach w [[Oran]]ie i [[Casablanca|Casablance]], miał powiedzieć: "Stawką jest Francja i jej honor. Zostaliśmy zaatakowani. Będziemy się bronić".
 
[[Willa Des Oliviers]], w której mieścił się sztab, została odbita przez lokalne oddziały armii francuskiej, a amerykańskich negocjatorów uwięziono. Armia i [[policja]] zaczęły walkę z powstańcami. Opór Francuzów wiernych Vichy ustał dopiero po wkroczeniu do Algieru oddziałów amerykańskich. Darlan rozpoczął rozmowy z gen. Clarkiem, które dotyczyły przejścia armii francuskiej na stronę aliantów. W ich wyniku opór oddziałów francuskich ustał 11 listopada. 14 listopada Darlan został wysokim komisarzem we francuskiej Afryce Północnej. Gen. [[Dwight Eisenhower]] rozpoczął współpracę z admirałem Darlanem jako jedynym przedstawicielem Francji, jednak 24 grudnia do gabinetu Darlana wdarł się 20-letni monarchista [[Fernand Bonnier de La Chapelle]], który dwoma strzałami zabił admirała. Prowadzone śledztwo wykazało, że zamachowiec działał na własną rękę, a jego motywem była zemsta za zlikwidowanie powstania w Algierze (de la Chapelle znajdował się w grupie, która opanowała pocztę). Po śmierci Darlana nowym komisarzem został gen. [[Henri Giraud]], który wydał rozkaz rozstrzelania zamachowca.
 
Linia 54 ⟶ 55:
[[Kategoria:Francja Vichy]]
[[Kategoria:Zamordowani szefowie rządów]]
[[Kategoria:Zmarli w 1942]]
[[Kategoria:Urodzeni w 1881]]
[[Kategoria:Zmarli w 1942]]