Status non-belligerent: Różnice pomiędzy wersjami
| [wersja przejrzana] | [wersja przejrzana] |
Usunięta treść Dodana treść
Pilot Pirx (dyskusja | edycje) uzupełnienie |
Pilot Pirx (dyskusja | edycje) rozbudowa hasła |
||
Linia 6:
Status ''non-belligerent'' nie występuje jako osobna kategoria prawna. [[Państwo neutralne]] nie jest zobowiązane utrudniać eksport lub tranzyt broni, amunicji i sprzętu na koszt którejkolwiek z [[strona walcząca|walczących stron]], jednak wszelkie zarządzenia ograniczające lub wzbraniające powinny być równomiernie stosowane względem wszystkich stron konfliktu<ref>[https://pl.wikisource.org/wiki/Konwencja_haska_V_(1907) V Konwencja haska dotycząca praw i obowiązków mocarstw i osób neutralnych w razie wojny lądowej]</ref>.
Wcześniej w podobnym znaczeniu używano terminów "życzliwa neutralność" i "czynna współpraca".
[[Sojusz Trzech Cesarzy]] w art. 2 "w wypadku, gdyby jedna z Wysokich Układających się Stron znalazła się w stanie wojny ([[fr.]] ''se trouverait en guerre'') z czwartym Wielkim Mocarstwem, dwie pozostałe będą zachowywać w stosunku do niej życzliwą neutralność i dołożą starań celem zlokalizowania zatargu".
[[Dwuprzymierze]] zobowiązywało [[Cesarstwo Niemieckie]] i [[Austro-Węgry]] do wzajemnej pomocy wszystkimi siłami w razie napaści na któreś z nich przez [[Imperium Rosyjskie]]. Atak ze strony innego państwa obligował sprzymierzeńca do przynajmniej "życzliwej neutralności" ([[fr.]] ''neutralité bienveillante''), do przystąpienia do wojny zaś gdy napastnik był wsparty przez Rosję w drodze "czynnej współpracy" ([[fr.]] ''coopération active'') lub poczynienia zarządzeń wojskowych zagrażających napadniętemu. "Czynna współpraca" wyraźnie rozumiana była jako działanie inne niż bezpośredni udział w wojnie.<ref>O życzliwej neutralności mówiło też [[Trójprzymierze]] w art. 4 w razie podjęcia wojny zaczepnej przez którąś z jego stron.</ref>
[[Sojusz francusko-rosyjski]] (1892) obligował każdą ze stron do wojny w razie agresji na którąś z nich ze strony Niemiec. [[Casus foederis]] zachodził także przy agresji Włoch na Francję lub Austro-Węgier na Rosję, w obu przypadkach przy wsparciu Niemiec. "Wsparcie" (fr. ''soutenue'') musiało by być czymś odmiennym od przystąpienia jako strona walcząca, inaczej warunek sformułowano by np. w razie napaści ze strony Rzeszy powziętej samodzielnie lub w sojuszu z innym państwem czy grupą państw.
Rezolucja Zgromadzenia Ogólnego ONZ nr 3314 z 14 grudnia 1974 w art. 3 f) zalicza do agresji udostępnienie przez państwo swego terytorium innemu państwu w celu dokonania agresji przeciwko państwu trzeciemu, bez konieczności udziału w walce przez państwo udostępniające.
{{przypisy}}
== Bibliografia ==
| |||