Henryk IV Prawy: Różnice pomiędzy wersjami

[wersja nieprzejrzana][wersja nieprzejrzana]
Usunięta treść Dodana treść
Linia 82:
Pomimo tego sukcesu niespodziewanie książę płocki zrezygnował wkrótce z kandydowania do spadku po Leszku Czarnym zostawiając zdobycie całości dziedzictwa jego przyrodniemu bratu [[Władysław I Łokietek|Władysławowi Łokietkowi]]. W toczonej dalej wojnie początkowo szczęście sprzyjało księciu kujawskiemu, który korzystając z pomocy [[biskupi krakowscy|biskupa krakowskiego]] [[Paweł z Przemankowa|Pawła z Przemankowa]] (który za opór przeciwko władzy Prawego został przez niego później uwięziony) zdołał nawet opanować gród [[wawel]]ski i pokonać oddziały śląskie pod [[Skała (województwo małopolskie)|Skałą]] i Święcicami.
 
Ostatecznie wojnę zwyciężył książę wrocławski, który w lecie 1289 r. przybył osobiście na czele posiłków zbrojnych pod Kraków. Łokietek wydostał się z oblężonego i następnie zdobytego przez Wrocławianwrocławian miasta (na skutek zdrady mieszczan) tylko dzięki pomocy franciszkanów, którzy ukryli go w swoim klasztorze. Pomimo przewagi Henryka książę kujawski utrzymał się za to w [[Sandomierz]]u<ref>Roman Grodecki, Dzieje polityczne Śląska do r.1290 w: Historia Śląska od najdawniejszych czasów do roku 1400, t. I pod red. Stanisława Kutrzeby, Kraków 1933, s. 317.</ref>. Kronika Ottokara przekazała relację wg której Henryk Prawy podczas modlitwy w katedrze krakowskiej dostrzegł znak, który uznał za wiadomość od Boga, że powinien zostać królem Polski. W związku z tym za radą prepozyta miśnieńskiego Bernarda von Kamenz wysłał prawnika do papieża w celu zdjęcia klątwy z Henryka, co uzyskano po roku<ref>http://wratislavia.archeo.uni.wroc.pl/8-tom/2.pdf</ref>.
 
== Śmierć Prawego ==