Andrzej Zaremba: Różnice pomiędzy wersjami

Syn Szymona, kasztelana [[Gniezno|gnieźnieńskiego]], przedstawiciel jednego z najpotężniejszych rodów [[Wielkopolska|wielkopolskich]] [[XIII]] i [[XIV]] wieku. O jego dzieciństwie i studiach nie zachowały się żadne wzmianki. Po raz pierwszy pojawia się w źródłach jako kapelan [[Bolesław Pobożny|Bolesława Pobożnego]]. W [[1280]] zostaje kanclerzem [[Przemysł II|Przemysła II]], a w [[1282]] zostaje również archidiakonem [[Kalisz|kaliskim]]. Po śmierci króla pracuje w kancelarii [[Władysław Łokietek|Władysława Łokietka]] . W dokumencie z [[1297]] występuje jako prepozyt kapituły [[Poznań|poznańskiej]]. W tym samym roku opuszcza dwór Łokietka aby objąć poznański tron biskupi. W [[1298]] był głownym negocjatorem ugody w [[Kościan|Kościanie]], między Łokietkiem, [[Henryk III Głogowczyk|Henrykiem III Głogowczykiem]] a możnymi wielkopolskimi, która miała w zamian za poparcie dążeń do objęcia przez Łokietka pozostawionej przez Przemysła korony zagwarantować biskupom poznańskim szereg przywilejów, w tym związanie tytułu kanclerza koronnego z tronem poznańskim. Niedługo po tym, wraz z większością wielkopolskiego możnowładztwa znalazł się w opozycji od Łokietka. W [[1299]] obłożył Władysława Łokietka interdyktem na terenie diecezji poznańskiej (przez część historyków fakt ten jest kwestionowany). Po tym stał się jednym z głównych architektów koronacji [[Wacław II|Wacława II]] na [[królowie Polski|króla Polski]]. Po śmierci Wacława II, a wkrótce po nim [[Wacław III|Wacława III]] poparł latem [[1306]] Henryka Głogowczyka, który opanował Wielkopolskę. Popieranie przez śląskich Piastów wpływów [[Niemcy|niemieckich]] i [[Śląsk|śląskich]] w Wielkopolsce szybko sprawiły, że większość możnych stanęła w opozycji do Henryka i jego synów. Na czele tego ruchu stanęli [[Jakub Świnka]] i Andrzej Zaremba. W [[1312]] obaj duchowni obłożyli Henryka i jego synów klątwą co przyspieszyło koniec ich panowania nad Wielopolską. W [[1313]] bp. Andrzej ostatecznie opowiedział się po stronie Łokietka.