Wikipedia

Ludwik Konarzewski (junior): Różnice pomiędzy wersjami

Przeglądaj historię interaktywnie
[wersja przejrzana][wersja przejrzana]
← poprzednia edycjanastępna edycja →
Usunięta treść Dodana treść
WizualnieWikikod
→‎Linki zewnętrzne: KOREKTA LINKU
ort.
Linia 20:
[[Plik:The self-portrait of the artist.JPG|thumb|240px|''Autoportret''; Kraków, 1942 r.]]
[[Plik:The moment of the miner's rest.JPG|thumb|240px|''Chwila odpoczynku''; ok. 1950 r.]]
'''Ludwik Konarzewski – junior''' (ur. [[20 kwietnia]] [[1918]] r. w [[Buzułuk (miasto)|Buzułuku]], zm. [[23 stycznia]] [[1989]] r. w [[Cieszyn]]ie) – polski malarz, rzeźbiarz i pedagog plastyczny działający na [[Górny Śląsk|Górnym Śląsku]] i [[Śląsk Cieszyński|Śląsku Cieszyńskim]]; syn [[Ludwik Konarzewski (senior)|Ludwika Konarzewskiego – seniora]].
 
== Biografia ==
W 1938 roku rozpoczął studia w [[Akademia Sztuk Pięknych im. Jana Matejki w Krakowie|Akademii Sztuk Pięknych]] w [[Kraków|Krakowie]] w zakresie malarstwa; przerwane przez wojnę ukończył je w roku [[1948]]. Studiował m.in. pod kierunkiem malarzy z kręgu kolorystów: [[Władysław Jarocki|Władysława Jarockiego]], [[Fryderyk Pautsch|Fryderyka Pautscha]], [[Jerzy Fedkowicz|Jerzego Fedkowicza]], [[Andrzej Pronaszko|Andrzeja Pronaszki]], [[Eugeniusz Eibisch|Eugeniusza Eibischa]] i przejściowo także [[Wojciech Weiss|Wojciecha Weissa]]. Rzeźbę studiował u [[Xawery Dunikowski|Xawerego Dunikowskiego]] i [[Stanisław Horno-Popławski|Stanisława Horno-Popławskiego]]<ref>Łukasz Konarzewski ''Malarstwo rzeczywiste Ludwika Konarzewskiego-juniora'', „Znad Olzy” Rok I nr 3 grudzień 1998, s.4 - passim</ref>.
 
Przez 30 lat pracował w [[Rydułtowy|Rydułtowach]] jako nauczyciel, współzałożyciel (w 1945 r. wraz z ojcem), a po śmierci ojca – dyrektor Państwowego Ogniska Plastycznego{{r|pop}}, stając się osobowością w znacznym stopniu kształtującą poziom i jakość świadomości plastycznej miejscowej społeczności – podobnie, jak ojciec w okresie międzywojennym w [[Istebna|Istebnej]]. W uznaniu tych dokonań w 1999 r. jego imieniem nazwano plac naprzeciw Urzędu Miasta w Rydułtowach, samo zaś Państwowe Ognisko Plastyczne - imieniem ojca Ludwika- seniora. Z przemysłowym Górnym Śląskiem bardziej związała go też praca, a od 1946 aż do 1967 r. także zamieszkanie, przy zorganizowanej wraz z ojcem w mansardzie katowickiej kamienicy przy ul. Warszawskiej 43, pracowni artystycznej<ref>Łukasz Konarzewski: ''Ludwik Konarzewski senior'', [w:] „Ziemia śląska”, red. [[Lech Szaraniec]], t. 2, Katowice 1989, s. 56 {{ISSN|0860-6676}}</ref>.
Natomiast na rodzinnym [[Bucznik (województwo śląskie)|Buczniku]] w Istebnej, założył, także wraz z ojcem (po raz drugi), społeczną szkołę plastyczną – Ognisko Kultury Plastycznej, umiejscowione w powojennym już budynku. Szkoła ta funkcjonowała do około 1960 r. Oprócz Ludwika Konarzewskiego- juniora, nauczał w niej w pierwszych latach jego ojciec oraz żona [[Joanna Konarzewska]] i siostra Maria.
 
{{Osobny artykuł|Bucznik (województwo śląskie)|}}
Linia 32:
Jest autorem około 1000 obrazów olejnych, wielu [[Polichromia|polichromii]] i artystycznych elementów wystroju kościołów oraz gmachów użyteczności publicznej na Górnym Śląsku, a także w innych regionach Polski. Wiele z tych prac realizował razem z żoną. Wśród nich znalazły się m.in. także [[majolika|majoliki]] ''Węgiel'' i ''Raj'' z 1975 r. stanowiące element wystroju wnętrza Ośrodka Wypoczynkowego ''Górnik'' w [[Kąty Rybackie|Kątach Rybackich]], będącego wówczas własnością [[Kopalnia Węgla Kamiennego Jankowice|kopalni "Jankowice"]]<ref>J. Golec, S. Bojda: ''Słownik biograficzny ziemi cieszyńskiej'', tom 2, Cieszyn 1995, s. 101–102; obecnie (2014 r.) majoliki w Kątach Rybackich już nie istnieją, ale ponad wejściem głównym do ośrodka "Górnik" zachowało się [[sgraffito]] ścienne z dekoracyjnym przedstawieniem orkiestry górniczej, wspólnego autorstwa L. Konarzewskiego-juniora i jego żony Joanny.</ref>. Jako rzeźbiarz, oprócz wielu form kameralnych, jest także autorem pomników, m.in. [[Karol Miarka (starszy)|Karola Miarki]] w [[Zabrze|Zabrzu]], wielu pomników Powstańców Śląskich i Ofiar II wojny światowej na Górnym Śląsku, pomnika Walki i Męczeństwa w Rydułtowach, rzeźby plenerowej przedstawiającej Górala Śląskiego w Istebnej - [[Andziółówka|Andziołówce]] - Buczniku<ref>''Sylwetki twórców i popularyzatorów sztuki województwa bielskiego'', Bielsko-Biała 1987, s. 52.</ref>.
 
Za pracę artystyczną i pedagogiczną był wyróżniany, w tym m.in. ''Sztalugą im. Juliana Fałata'' - nagrodą przyznawaną przez Beskidzkie Towarzystwo Społeczno-Kulturalne. Uczestniczył w zbiorowych oraz indywidualnych wystawach krajowych (m.in. Cieszyn, Rybnik, Zabrze, [[Katowice]], Kraków) i zagranicznych (1978 r. w Pensylwanii - USA, 1983 r. Niemcy Zachodnie - w Hamburgu). Prace L. Konarzewskiego- juniora trafiły do muzeów w [[Bielsko-Biała|Bielsku-Białej]], Katowicach ([[Muzeum Historii Katowic]]), Rybniku, [[Ustroń|Ustroniu]] i [[Wisła (miasto)|Wiśle]] oraz - szeregu kolekcji prywatnych<ref>''Sylwetki twórców ...'', op. cit., s. 51–52.</ref>.
 
{{Osobny artykuł|Muzeum i Galeria Rodziny Konarzewskich w Istebnej|}}
Linia 39:
 
== Twórczość ==
Ważnym elementem dorobku artystycznego Ludwika Konarzewskiego – juniora jest w pierwszej kolejności portret, a w szczególności autoportrety i portrety członków rodziny. Innym osiągnięciem jest też indywidualnie interpretowany pejzaż. Rzeźbę, oprócz prowadzonej wzorem Dunikowskiego zwartości bryły i pewnej dekoracyjności, cechuje erudycja w zakresie różnorodności technik (drewno, metal, kamień, formy ceramiczne i majoliki).
[[Plik:The river in the summer.JPG|thumb|280px|left|''Rzeka latem''; Istebna, ok. 1960 r.]]
 
Linia 54:
* [[Józef Golec]], [[Stefania Bojda]], ''Słownik biograficzny ziemi cieszyńskiej'', tom 2, Cieszyn 1995, s. 101–102 (z portretem) ISBN 8360431868, ISBN 9788360431863
* Witold Iwanek: ''Wystawa prac artystycznych plastyków rodziny Konarzewskich''. Katalog. Wisła 1977;
* [[Łukasz Konarzewski]], ''Malarstwo rzeczywiste Ludwika Konarzewskiego-juniora'', „Znad Olzy” Rok I nr 3 grudzień 1998, s. 4 {{ISSN|1506-3992}}
* Łukasz Konarzewski: ''Katalog zbiorów prac plastycznych rodziny Konarzewskich oraz muzealiów w Istebnej na Buczniku'', Olkusz 2015, s. 54-190 i 291-293 ISBN 978-83-939096-0-5
* Klemens Kosyrczyk [pseudonim autorski – Stach kropiciel]: ''Gawęda Stacha Kropiciela'', „Gość Niedzielny” z 19 października 1947, nr 42, s. 326;
Linia 68:
 
== Linki zewnętrzne ==
* [http://www.muzeum.bielsko.pl/pl/kwerendy?strona=&eksponat=6_25435&dzial=6&autor=Ludwik+Konarzewski+junior+%281919-1989%29&ogolny= Ludwik Konarzewski- junior ''Potok w lesie'' 1947 r., Muzeum w Bielsku-Białej]
* [http://katowice.tvp.pl/17973007/7122014 Film z cyklu ''A życie toczy się dalej'' TVP Katowice 2014, scenariusz i realizacja: Ewa Kozik, prowadzenie: Dagmara Drzazga, zdjęcia: Sławomir Chudowski; emisja 7 grudnia 2014 r. w TVP Katowice - produkcja zawiera również obszerne fragmenty filmu ''Gniazdo na Buczniku'']
 
Źródło: „https://pl.wikipedia.org/wiki/Ludwik_Konarzewski_(junior)”