Tadeusz Furgalski: Różnice pomiędzy wersjami

|pseudonim = „Wyrwa”

|lata służby = od [[1914]]-[[1916]]

|siły zbrojne = [[Armia Austro-Węgier|cesarska i królewska Armia]]

|jednostki = IV Batalion<br /> Batalion Uzupełniający Nr I Polskich Legionów<br />

|stanowiska = komendant batalionu

'''Tadeusz Wyrwa-Furgalski''' [[Pseudonim|ps.]] „Wyrwa” (ur. [[3 czerwca]] [[1890]] w [[Rzeszów|Rzeszowie]], zm. 6/[[7 lipca]] [[1916]] w [[Maniewicze|Maniewiczach]]) – [[major]] [[Legiony Polskie 1914-1918|Legionów Polskich]].

Był starszym bratem [[Teodor Furgalski|Teodora Furgalskiego]]. W [[1909]] roku ukończył I Gimnazjum w Rzeszowie i podjął studia na [[Uniwersytet Jagielloński|Uniwersytecie Jagiellońskim]] w [[Kraków|Krakowie]] na kierunku geologia.

Był członkiem Związku Walki Czynnej, uczestniczył w organizowaniu i szkoleniu członków [[Związek Strzelecki|Związku Strzeleckiego]]. Ukończył kurs wyższy (szkołę oficerską). Był jednym z 66 słuchaczy kursu wyższego odznaczonych przez [[Józef Piłsudski|Józefa Piłsudskiego]] [[Znak oficerski "Parasol"„Parasol”|znakiem oficerskim tzw. "Parasolem"„Parasolem”]].

W sierpniu [[1914]] roku wstąpił do Legionów Józefa Piłsudskiego. Objął dowództwo IV batalionu I brygady. W czasie [[I wojna światowa|I wojny światowej]], w 1915 roku walczył pod Konarami, a następnie nad Bugiem, Stochodem i Styrem. W czasie tych walk został awansowany do stopnia majora. 2 czerwca 1915 roku objął komendę Batalionu Uzupełniającego Nr I Polskich Legionów<ref>Rozkaz Nr 27 c. i k. Komendy Grupy Polskich Legionów z 2 czerwca 1915 roku, CAW sygn. akt I.120.1.306 s. 28.</ref>.

W bitwie pod Kostiuchnówką jego batalion wyróżnił się w obronie Polskiej Góry, odpierając ataki armii [[Aleksiej Brusiłow|Brusiłowa]] w czasie [[Ofensywa Brusiłowa|ofensywy letniej]]. Po przerwaniu przez Rosjan linii frontu wycofał się na linię Stochodu. W trakcie odwrotu macierzysty pułk Furgalskiego pobłądził. Padający ze zmęczenia żołnierze nie mieli już sił na przeprowadzenie rozpoznania. Podjęli się tego [[Leon Berbecki]] z Wyrwą-Furgalskim. Natrafili na konny patrol rosyjski, który oddał do nich z bliska salwę karabinową. Berbecki został ciężko ranny, a Wyrwa poległ. Miało to miejsce w okolicy miejscowości Maniewicze w nocy z 6 na 7 lipca [[1916]] roku. Podkomendni przez pewien czas nieśli ciało majora, lecz zagrożenie ze strony Rosjan zmusiło ich do pozostawienia go. Pochowany został przez Rosjan. Miejsce jego spoczynku jest nieznane.