Tytan (księżyc): Różnice pomiędzy wersjami
| [wersja przejrzana] | [wersja przejrzana] |
Usunięta treść Dodana treść
mapy |
m drobne redakcyjne, poprawa linków |
||
Linia 53:
Niektóre księżyce w Układzie Słonecznym, np. [[Galileuszowe księżyce Jowisza|księżyce galileuszowe]], posiadają nikłą otoczkę gazową. Jednak jedynie Tytan posiada gęstą atmosferę, gęstszą nawet od [[Atmosfera ziemska|atmosfery ziemskiej]]. Ma ona pomarańczowy kolor i jest nieprzejrzysta w szerokim zakresie fal elektromagnetycznych (w tym w zakresie widzialnym). Jej istnienie jako pierwszy zasugerował w 1907 roku [[Josep Comas Solá]], a potwierdził w 1944 roku [[Gerard Kuiper]].
Atmosfera składa się głównie z [[azot]]u z domieszką [[argon]]u,
Pomimo małej przepuszczalności promieni Słońca przez grubą atmosferę, na powierzchni Tytana panuje wyraźny cykl dobowy. W ciągu dnia Słońce nagrzewa powierzchnię księżyca, co ma znaczący wpływ na jego atmosferę. Sama atmosfera Tytana pod względem układu przypomina atmosferę Ziemi, podzielona jest na kilka wyraźnie oddzielonych warstw. Najniższa część atmosfery podzielona jest na dwie [[Planetarna warstwa graniczna|warstwy graniczne]]. Grubość niższej z nich zmienia się w cyklu dziennym co powodowane jest podgrzewaniem się powierzchni Tytana od promieni Słońca. Grubość wyższej warstwy granicznej zmienia w dłuższym cyklu i kontroluje ona klimat panujący na Tytanie{{r|cosmos}}.
Linia 59:
=== Budowa wewnętrzna ===
[[Plik:Layers of Titan - Unannotated.jpg|mały|lewo|220px|Przypuszczalna budowa wewnętrzna Tytana]]
Tytan zalicza się do [[księżyce lodowe|księżyców lodowych]], jako że zbudowany jest w dużej mierze z [[lód|lodu wodnego]]. Pod kilkukilometrowej grubości lodową skorupą prawdopodobnie znajduje się warstwa ciekłej wody, przypominająca podpowierzchniowe [[ocean]]y na [[Europa (księżyc)|Europie]] i
=== Powierzchnia ===
Linia 81:
[[Plik:Huygens surface color.jpg|mały|150px|Zdjęcie powierzchni Tytana wykonane przez sondę Huygens po wylądowaniu]]
* 12 listopada 1980 roku w pobliże Saturna dotarła sonda [[Voyager 1]]. Jej trajektorię zaplanowano tak, by przeleciała 4000 kilometrów od Tytana, co w konsekwencji spowodowało wyrzucenie sondy poza płaszczyznę [[ekliptyka|ekliptyki]]. Naukowcy sądzili, że uda im się znaleźć przerwy w chmurach i będą mogli dostrzec powierzchnię księżyca. Niestety pokrywa chmur okazała się całkowicie szczelna, a sonda nie posiadała urządzeń, które mogłyby ją przeniknąć. Dopiero po ponad 20 latach wykazano, że staranna obróbka zdjęć z Voyagera pozwala jednak dojrzeć niektóre wielkoskalowe struktury powierzchni{{r|Richardson}}.
* 1 lipca 2004 roku do Saturna doleciała
=== Życie na Tytanie ===
| |||