Sancja Szymkowiak: Różnice pomiędzy wersjami
| [wersja nieprzejrzana] | [wersja przejrzana] |
Usunięta treść Dodana treść
→Życiorys: poprawiłam kilka drobnych błędów rzeczowych; rozszerzyłam treść o kilka szczegółów |
Anulowanie wersji 43823948 autora 77.253.202.184 (dyskusja) brak źródła wprowadzonych zmian |
||
Linia 31:
W maju 1928 zdała egzamin dojrzałości i w 1929 rozpoczęła studia na [[Uniwersytet im. Adama Mickiewicza w Poznaniu|Uniwersytecie Poznańskim]], na filologii romańskiej. Jako studentka brała czynny udział w pracach Sodalicji Mariańskiej: w zebraniach, konferencjach, rekolekcjach zamkniętych apostołując dyskretnie i skutecznie. Znali ją też dobrze różni nędzarze w najbardziej zaniedbanej dzielnicy [[Poznań|Poznania]] w tzw. "Wesołym Miasteczku", których wspomagała w miarę własnych sił i możliwości.
W 1934 roku korzystając z zaproszenia Sióstr Oblatek Serca Jezusowego wyjechała do [[Francja|Francji]] do [[Montluçon]] celem nabycia większej wprawy w języku francuskim, by w ten sposób lepiej przygotować się do egzaminu magisterskiego. Przebywając we Francji wzięła udział w pielgrzymce do [[Lourdes]] i jak sama pisze: ''zadecydowała ona o całej mej przyszłości i nie wracając już do domu rodzinnego rozpoczęłam postulanturę w Zgromadzeniu Sióstr Oblatek''
Matka wysłała ją do brata, ks. Eryka Szymkowiaka, proboszcza w Drobninie, w nadziei, że odwiedzie ją od tego zamiaru wstąpienia do klasztoru. Brat rozumiał swoją siostrę i skontaktował ją z Siostrami [[Serafitki|Serafitkami]], które pracowały w jego parafii. 27 czerwca 1936 poprosiła o przyjęcie
W Zgromadzeniu spełniała różne prace. Była wychowawczynią, nauczycielką, tłumaczką, [[furtian]]ką, refektarką.
Gdy przyszły ciężkie dni [[II wojna światowa|okupacji hitlerowskiej]] wiele sióstr udało się do swoich rodzin
Ciężkie przeżycia, zimno, głód, podcięły jej wątłe siły, zapadła na gruźlicę gardła. Śluby wieczyste złożyła już na łożu śmierci 6 lipca 1942. Były one dla niej pewnego rodzaju mistycznym przygotowaniem do zbliżającej się śmierci.
| |||