Jan Mączyński (leksykograf): Różnice pomiędzy wersjami

Syn Piotra i Anny z Ciemińskich. Dziad jego, Jakub Zajączek [[Świnka (herb szlachecki)|herbu Świnka]], nabywszy wieś [[Mączniki (powiat ostrowski)|Mączniki]] począł się od niej nazywać Mączyńskim. Po roku 1540 Jan dostał się na dwór biskupa poznańskiego [[Sebastian Branicki|Sebastiana Branickiego]]. Z początkiem roku 1543 wyjechał by kształcić się za granicą. 4 kwietnia 1543 immatrykulował się na akademii w [[Wittenberga|Wittenberdze]] i tam też był m.in. uczniem [[Filip Melanchton|Filipa Melanchtona]]. Następnie studiował w [[Strasburg]]u jako uczeń wybitnego filologa i leksykografa [[Piotr Dasypodius|Piotra Dasypodiusa]]. W tym okresie zaczął się skłaniać ku reformacji. Po krótkim pobycie w [[Paryż]]u udał się na dalsze studia do [[Zurych]]u, gdzie cieszył się względami wybitnych humanistów i teologów, m.in. [[Heinrich Bullinger|Heinricha Bullingera]]. Od stycznia do maja 1547 przebywał w [[Padwa|Padwie]]. Jesienią roku 1550 ponownie pojawił się w Wittenberdze. Tu zaprzyjaźnił się z [[Lelio Socyn|Lelio Socynem]]. W roku 1551 powrócił do Polski z opanowanymi dobrze językami: łacińskim, niemieckim, greckim oraz z pewną znajomością francuskiego, włoskiego i hebrajskiego. Przez pewien czas pracował w kancelarii litewskiej, później jako sekretarz wstąpił na służbę [[Mikołaj Radziwiłł Czarny|Mikołaja Radziwiłła Czarnego]]. Był kanonikiem kolegiaty kaliskiej; kanonii poznańskiej, przyznanej mu w lutym 1553, w rzeczywistości nie objął. Po śmierci Mikołaja Radziwiłła w roku 1565 osiadł w rodzinnym Zdziebędowie zajmując się gorliwie szerzeniem reformacji. Później przebywał na dworze króla [[Stefan Batory|Stefana Batorego]]. W latach 1565-1567 przeszedł stopniowo na arianizm. W roku 1566 posłował z województwa sieradzkiego na sejm lubelski, a w roku 1569 brał udział w synodzie w [[Bełżyce|Bełżycach]]. Zmarł ok. roku 1587 we wsi Miłkowice, prawdopodobnie popełniwszy samobójstwo.