Architektura baroku: Różnice pomiędzy wersjami
| [wersja nieprzejrzana] | [wersja przejrzana] |
Usunięta treść Dodana treść
m Wycofano edycje użytkownika 87.205.29.213 (dyskusja). Autor przywróconej wersji to Maksymilian Rokatański. |
|||
Linia 41:
Barok, podobnie jak renesans, opiera się na wzorach [[architektura klasyczna|architektury klasycznej]], architekci nadal korzystają z prac [[Jacopo Barozzi da Vignola|Vignoli]]. Jednak sposób korzystania z tych samych elementów jest inny. W [[starożytność|starożytności]] i renesansie poszczególne formy zestawiano ze sobą zachowując umiar i dążąc do harmonijnej, spokojnej kompozycji. Barok te same elementy przeciwstawia sobie, wprowadzając wrażenie ruchu i niepokoju. Kompozycje są dynamiczne, ukształtowane rzeźbiarsko, teatralnie. Podobnie kształtowane są wnętrza o rozczłonkowanych płaszczyznach, wzbogacone [[rzeźba|rzeźbiarsko]]-[[malarstwo|malarskim]] wystrojem.
Monumentalizm budowli uwydatnia się poprzez zastosowanie kolumn i pilastrów obejmujących kilka kondygnacji ([[wielki porządek]]). Dynamizm dzieł podkreślają kompozycje złożone z napiętych linii o kształcie łuku, często przerwanych, zwielokrotnione pilastry i gzymsy, które przyjmują formę dekoracyjnej wstęgi. Często występują kolumny o skręconym [[trzon]]ie lub tzw. zbrojone, czyli o trzonie złożonym z wielu pierścieni o dwóch, różnych średnicach. Z czasem na zwojach trzonu dochodzi dodatkowy element zdobniczy w postaci rzędu perełek lub oplatającej je wici roślinnej. Obramowania drzwi i okien są wyraźnie podkreślone. Bardzo ważną rolę odgrywa dekoracja rzeźbiarska w postaci [[Kartusz (ozdoba)|kartuszy]], [[girlanda|girland]], [[feston]]ów, a nawet pełnej rzeźby. Postacie przedstawiane są zawsze w ruchu, dramatycznych pozach podkreślonych rozwianymi szatami, gestem. Wystrój uzupełniony jest zazwyczaj białą [[sztukateria|sztukaterią]], którą niekiedy fragmentarycznie złocono. Sztukaterię stosowano w
Popularnym materiałem zdobniczym był [[stiuk]], czyli [[gips]] lub [[wapień]] z dodatkiem sproszkowanego [[marmur]]u, zazwyczaj barwiony w masie i wypolerowany do połysku. Stiuk po stwardnieniu doskonale imituje znacznie droższy od niego marmur. Dekorację uzupełniają malowidła. Zastosowanie [[iluzjonizm|iluzji malarskiej]], zwłaszcza na [[Sklepienie|sklepieniach]], ma na celu zatarcie granicy pomiędzy rzeczywistością a jej wyobrażeniem. Skrajne obszary płaszczyzn pokrywane bywają namalowaną architekturą, która optycznie przedłuża rzeczywistość. Nad postaciami, które sprawiają wrażenie zawieszonych w przestrzeni, malowany jest błękit nieba o nieskończonej głębi. Całość stwarza złudzenie odmaterializowania, niwelacji ciężaru sklepienia.
| |||