Juliusz Heinzel: Różnice pomiędzy wersjami
| [wersja przejrzana] | [wersja przejrzana] |
Usunięta treść Dodana treść
m drobne redakcyjne |
Uzupełnienie, drobne redakcyjne |
||
Linia 14:
|miejsce spoczynku =
|zawód = fabrykant
|odznaczenia = {{order|ŚSr|2}}
|commons =
|wikiźródła =
Linia 20:
|www =
}}
[[Plik:UM Lodz.jpg|thumb|240px|[[Pałac Juliusza Heinzla|Pałac Heinzla]] – obecnie Urząd Miasta Łodzi (maj 2005)]]
'''Juliusz Heinzel''' baron von Hohenfels (ur. [[2 grudnia]] [[1834]] roku w [[Łódź|Łodzi]], zm. w [[1895]] roku w [[Coburg]]u w [[Turyngia|Turyngii]]) – fabrykant.
[[Heinzel von Hohenfels|Rodzina Heinzlów]] przybyła do Łodzi prawdopodobnie z [[Czechy|Czech]] lub [[Dolny Śląsk|Dolnego Śląska]] w latach 30. XIX wieku<ref name=Skrzydlo>{{Cytuj książkę | nazwisko = Skrzydło| imię = Leszek| autor link = | tytuł = Rody fabrykanckie| wydawca = Oficyna Bibliofilów| miejsce = Łódź| rok = 1999 | strony = 17–18| isbn = 83-87522-23-6}}</ref>. Ojciec Juliusza był [[Niemcy|Niemcem]]. Syn Jana i Franciszki Hanke otrzymał solidne choć domowe [[wykształcenie]] średnie. Po studiach technicznych wstąpił do zgromadzenia łódzkich majstrów. Praktykę zdobywał w tkalni [[Karol Scheibler|Scheiblera]]. Uczestniczył w łódzkich buntach robotniczych 1861 roku. W 1864 roku, przy [[ulica Piotrkowska|ulicy Piotrkowskiej]] 104, założył własną mechaniczną [[tkalnia|tkalnię]] towarów wełnianych. W przeciągu kilku lat (około 1874 roku) wyrósł na ''króla [[wełna|wełny]]'' nie tylko łódzkiego. W 1891 r. nabył dobra ziemskie i [[Pałac Hohenfels|zamek Hohenfels]] w księstwie [[Saksonia-Coburg-Gotha|Sachsen-Coburg-Gotha]] wraz z przywiązanym do nich tytułem barona<ref name=Skrzydlo/>. Był to jedyny tego typu przypadek w Łodzi.
W 1879 roku Juliusz Heinzel wszedł w spółkę z [[Juliusz Kunitzer|Juliuszem Kunitzerem]], z którym stworzył kompleks przemysłowy (m.in. przędzalnię cienkoprzędną, tkalnię, bielnik, apreturę, farbiarnię, drukarnię, szkołę oraz osiedle robotnicze), na [[Widzew|Widzewie]] – „Widzewską Manufakturę”
W październiku 1884 r. został odznaczony [[Order Świętego Stanisława (Rosja)|orderem Świętego Stanisława]] II klasy za ''gorliwość okazaną przy dziele budowy'' [[Sobór św. Aleksandra Newskiego w Łodzi|cerkwi św. Aleksandra Newskiego w Łodzi]] przy ul. Widzewskiej (ob. [[Ulica Jana Kilińskiego w Łodzi|ul. Kilińskiego]] 56<ref>{{Cytuj pismo | autor = [bez autora] | tytuł = ''Kronika Łódzka. Jego Cesarska Mość...'' | url = http://bc.wimbp.lodz.pl/Content/439/Dziennik_Lodzki1884_232.pdf | czasopismo = [[Dziennik Łódzki]] | adres czasopisma = | oznaczenie = | wolumin = Rok I | wydanie = nr 232 | strony = 2 | data = 1884-10-16 | odpowiedzialność = Zdzisław Kułakowski (red.) | wydawca = Zdzisław Kułakowski | miejsce = Łódź | issn = 1898-3111 | doi = | doietykieta = | pmid = | pmc = | oclc = | bibcode = | id = | cytat = | język = | data dostępu = 2015-10-24 | odn = }}</ref>.
Pozostawił trzy pałace: przy [[Pałac Juliusza Heinzla|ulicy Piotrkowskiej 104]], [[Pałac Juliusza Heinzla w Łagiewnikach|Okólnej 166]] w [[Las Łagiewnicki w Łodzi|Łagiewnikach]] (ze stadniną koni) oraz pałac w parku nazwanym od jego imienia [[Park im. Adama Mickiewicza w Łodzi|Julianowem]]. Ostatni pałac, w którym znajdowała się siedziba [[Armia „Łódź”|Armii Łódź]], został zniszczony podczas bombardowania w 1939 roku<ref name=Skrzydlo/>.
Po śmierci Heinzela, jego majątek przejął [[Juliusz Teodor Heinzel]], a rodzina wystawiła na [[Stary Cmentarz w Łodzi|Starym Cmentarzu przy ulicy Ogrodowej]] ogromny [[Kaplica Heinzlów|grobowiec rodzinny]] (był to ostatni pałac Heinzlów – jest miejscem spoczynku Juliusza Heinzla, jego żony Pauliny z Volkmanów oraz ich potomków). Dziś pełni funkcję [[kaplica|kaplicy]] cmentarnej i podobnie jak pozostałe istniejące pałace Heinzla służy społeczeństwu Łodzi.
Wnuk Juliusza [[Juliusz Roman Heinzel|Juliusz Roman]] był odznaczony
{{Przypisy}}
== Bibliografia ==
* [http://miasta.gazeta.pl/lodz/1,37855,1388174.html Mauzoleum Heinzlów (
{{SORTUJ:Heinzel, Juliusz}}
| |||