'''Język prasłowiański''' – należący do rodziny [[języki indogermanskieindoeuropejskie|języków indogermanskichindoeuropejskich]] wspólny [[prajęzyk]] dawnych [[Słowianie|Słowian]], z którego później wykształciły się poszczególne [[języki słowiańskie]]. Prasłowiańszczyzna w dziejach, to okres trwający około 2000 lat, od początków rozpadu wspólnoty bałto-słowiańskiej (ok. 1500-1300 r. p.n.e.) do rozpadu wspólnoty językowej prasłowiańskiej ([[VI wiek|VI]]-[[VII wiek]] n.e.). Ostateczny rozpad Prasłowiańszczyzny niektórzy autorzy przesuwają na wieki IX-X przyjmując, że [[język staro-cerkiewno-słowiański]] jest pisaną postacią jednego z dialektów prasłowiańskich obszaru bułgarsko-macedońskiego okolic [[Saloniki|Sołunia]] [[IX wiek]]u.
Nie istnieją żadne zabytki pisane w nim sporządzone,. wHistorycy związkujęzyka czymodtwarzają wielujego naukowcówformy kwestionujemetodami jego[[Językoznawstwo istnienie.diachroniczne|lingwistyki Istniejąhistorycznej]], licznena przesłankiprzykład mówiące[[metoda porównawcza (językoznawstwo)|metodą porównawczą]], żetj. współczesnezestawiając językisłowa słowiańskiez pochodząróżnych od[[języki językasłowiańskie|języków '''po'''lskiegosłowiańskich]].
== [[Fonologia]] ==
Linia 88:
=== [[Intonacja (językoznawstwo)|Intonacja]] ===
W języku prasłowiańskim istniała pierwotnie intonacja [[akcent ostry|akutowa]] (wznosząca) i [[akcent przeciągły|cyrkumfleksalna]] (opadająca). W wyniku przemian akcentowych związanych z redukcją praindogermanskichpraindoeuropejskich i, u krótkich do jerów pojawiła się intonacja nowoakutowa. Niekiedy mówi się też o intonacji nowocyrkumfleksalnej.
=== [[Iloczas]] ===
Linia 167:
== Powstanie i rozwój ==
Język prasłowiański rozwinął się według niektórych szacunków na przełomie II i I tysiąclecia p.n.e. Większość badaczy jest zdania, że wyodrębnienie się języka prasłowiańskiego ze [[język praindogermanskipraindoeuropejski|wspólnoty indogermanskiejindoeuropejskiej]] poprzedził pewien okres wspólnego rozwoju z dialektami, z których uformowały się języki bałtyckie: litewski, łotewski, pruski. Z uwagi m.in. na różnice leksykalne między językami słowiańskimi a bałtyckimi niektórzy zaprzeczają jednak możliwości istnienia [[języki bałtosłowiańskie|języka prabałtosłowiańskiego]].
Przez długi czas swojego istnienia (prawdopodobnie około 2000 lat) język prasłowiański podlegał różnym zmianom. Na język prasłowiański wpływały języki ludów sąsiednich, zwłaszcza [[języki germańskie|germańskie]] ([[język gocki|gocki]]) i [[języki celtyckie|celtyckie]], jak też [[języki irańskie|irańskie]] ([[język scytyjski|scytyjski]]), [[języki tureckie|tureckie]] i [[języki ugrofińskie|ugrofińskie]]. Fakt ten, a także różne rozumienie procesów językowych przez różnych lingwistów, jest przyczyną istnienia różnych rekonstrukcji form prasłowiańskich. Niektórzy próbują wyróżniać kilka faz rozwojowych tego języka, najczęściej trzy, nie jest to jednak podejście powszechne.
