Eugeniusz Okoń: Różnice pomiędzy wersjami

Lata I wojny światowej spędził w Wiedniu, pełniąc różne obowiązki duszpasterskie. W 1917 powrócił do Galicji i został wikarym w parafii [[Pysznica]] koło Rozwadowa. Rozwinął tu radykalną agitację społeczną i polityczną, wymierzoną przeciw [[Austro-Węgry|monarchii austro-węgierskiej]]. Chcąc dotrzeć do jak największej rzeszy ludności, organizował wiece, głównie w dni targowe, niedziele i święta, czym naraził się zarówno władzom administracyjnym, jak i kościelnym. Przemawiając, posługiwał się populistycznymi sloganami (m.in. zapewnił zebranych, że zostanie zbudowany most żelazny, a gdy któryś ze słuchaczy zauważył, iż w tej miejscowości nie ma rzeki, odpowiedział: "I„I rzeka się znajdzie"znajdzie”). W czasie wiecu odbywanego w pobliżu kościoła, w którym była odprawiana msza święta, przekonywał zebranych, że ksiądz zamiast "Pan„Pan z wami"wami” powinien mówić: "Chłop„Chłop z wami"wami”. Te i inne zdecydowane wypowiedzi ściągnęły na niego sankcje administracyjne i kościelne.

W zorganizowanym przez niego w porozumieniu z miejscowym dowódcą żandarmerii, por. [[Tomasz Dąbal|Tomaszem Dąbalem]], wiecu 6 listopada 1918 w Tarnobrzegu uczestniczyło ok. 30 tys. mieszkańców okolicznych powiatów, przede wszystkim chłopów. Ks. Okoń zwrócił się do nich, ukazując krzywdy, jakich doznali ze strony dworów. Zapewnił ich, że "Bóg„Bóg jest po stronie krzywdzonych i wyzyskiwanych"wyzyskiwanych” - dlatego powinni oni przejąć władzę w Tarnobrzegu i okolicznych powiatach.

W grudniu 1918 został [[Suspensa|suspendowany]] przez władze kościelne, a w styczniu 1919 aresztowany i osadzony w więzieniu w Rzeszowie, skąd wyszedł po wybraniu go na [[Sejm Ustawodawczy (1919-19221919–1922)|Sejm Ustawodawczy]]. Wstąpił do klubu [[Polskie Stronnictwo Ludowe „Wyzwolenie”|PSL „Wyzwolenie”]], a w grudniu 1919 razem z Dąbalem utworzył własną frakcję poselską, związaną z ChSR. W czasie obrad plenarnych przemawiał 49 razy i zgłosił 21 interpelacji.

W Sejmie I kadencji (1922–1927) przewodniczył cztero-, a później dwuosobowemu klubowi poselskiemu ChSR. Słynął z radykalnych, populistycznych, pełnych demagogii przemówień, w których problemy polityczne, społeczne i gospodarcze łączył ze swoiście dobieraną motywacją religijną. Opowiadał się za zdecydowanymi przemianami ustrojowymi w Polsce w imię pogłębiania demokracji oraz za radykalną reformą rolną. Był uważany za przedstawiciela skrajnej lewicy w sutannie. Poza działalnością parlamentarną i wiecową zajmował się publicystyką. Pisał głównie w "„[[Jedność Chłopska|Jedności chłopskiej]]"” (1920) oraz w "„[[Chłopska Sprawa|Chłopskiej sprawie]]"”, które to pisma współredagował i współwydawał.

{{DEFAULTSORTSORTUJ:Okoń, Eugeniusz}}

[[Kategoria:Politycy PSL "Wyzwolenie"„Wyzwolenie”]]