Bolszewicy: Różnice pomiędzy wersjami
| [wersja nieprzejrzana] | [wersja nieprzejrzana] |
Usunięta treść Dodana treść
→Rewolucja październikowa i utworzenie RKP (b): to już było potem |
|||
Linia 7:
Frakcja narodziła się w wyniku sporu między [[Włodzimierz Lenin|Włodzimierzem Leninem]] a [[Julij Martow|Julijem Martowem]]. Martow twierdził że członkowie partii powinni działać niezależnie od kierownictwa partii, Lenin nie zgodził się z tym i podkreślił potrzebę silnego przywództwa. Sprawę poddano pod głosowanie. Martow wygrał je otrzymując 28 do 22 głosów<ref>Rice 1990, s. 81–82; Service 2000, s. 154–155.</ref>. Debata była kontynuowana po głosowaniu, przez co wielu działaczy Martowa opuściła Kongres w trakcie jego trwania na znak protestu. Lenin wykorzystał ten fakt w celach propagandowych i nazwał swoją frakcję bolszewikami czyli większością. Oponentów popierających Martowa określił natomiast mniejszością mienszewikami czyli mniejszością. Niemniej jednak bolszewicy w kolejnych latach bolszewicy rzeczywiście stali się w partii większością i cieszyli się większym poparciem społecznym<ref>Fischer 1964, s. 39; Rice 1990, s. 82; Service 2000, s. 155–156; Read 2005, s. 60–61.</ref>. W kolejnych latach cześć członków SdPRR próbowała zjednoczyć zwaśnione frakcje co jednak nigdy nie udało się<ref>Rice 1990, s. 85; Service 2000, s. 163.</ref>
Frakcja wzięła aktywny udział w [[rewolucja 1905 roku|rewolucji 1905 roku]]. Szczególnie spektakularne jak i krytykowane przez inne partie socjalistyczne były przeprowadzane przez partię napady na banki i inne instytucje publiczne. Akcje te miały posłużyć zdobyciem finansów potrzebnych na prowadzenie działalności partyjnej<ref>Fischer 1964, s. 71; Pipes 1990, s. 369–370; Rice 1990, s. 108.</ref>.
[[Aleksandr Bogdanow]] który opowiedział się po stronie bolszewickiej, niedługo potem wdał się w konflikt z założycielem frakcji, Włodzimierzem Leninem. Bogdanow wierzył że kultura socjalistyczna musi być wypracowana przez proletariat, Lenin stał z kolei na stanowisku awangardy socjalistycznej inteligencji przewodzącej klasie robotniczej. Bogdanow przyjął też tezy [[Ernst Mach|Ernsta Macha]] które Lenin uważał za sprzeczne z marksizmem<ref>Fischer 1964, s. 64; Rice 1990, s. 109; Service 2000, s. 189–190.</ref>. Skonfliktowani działacze w kwietniu 1908 roku na krótko udali się na wspólne wakacje do [[willa|wilii]] Gorkiego we [[Włochy|włoskim]] [[Capri]]<ref>Fischer 1964, s. 63–64; Rice 1990, s. 110; Service 2000, s. 190–191.</ref>. Po powrocie do Paryża konflikt odżył a Lenin zachęcał bolszewików do wykluczenia Bogdanowa i jego stronników z ruchu, oskarżając go o odejście od doktryny marksistowskiej<ref>Rice 1990, s. 110–111; Service 2000, s. 191–192.</ref>. W maju 1908 roku Lenin napisał ''Materializm i empiriokrytycyzm'' stanowiący atak na Bogdanowa<ref>Fischer 1964, s. 64–67; Rice 1990, s. 110; Service 2000, s. 192–193.</ref>. Atak Lenina na Bogdanowa rozzłościła coraz większą liczbę bolszewików, w tym jego bliskich zwolenników zwolenników - [[Aleksiej Rykow|Aleksieja Rykowa]] i [[Lew Kamieniew|Lwa Kamieniewa]]. Na skutek konfliktu Bogdanow pozostał w ruchu bolszewickim, zostając jednak zmarginalizowanym jako konkurencja dla Włodzimierza Lenina<ref>Fischer 1964, s. 69; Rice 1990, s. 111; Service 2000, s. 195.</ref>. ▼
▲[[Aleksandr Bogdanow]] który opowiedział się po stronie bolszewickiej, niedługo potem wdał się w konflikt z założycielem frakcji, Włodzimierzem Leninem. Bogdanow wierzył że kultura socjalistyczna musi być wypracowana przez proletariat, Lenin stał z kolei na stanowisku awangardy socjalistycznej inteligencji przewodzącej klasie robotniczej. Bogdanow przyjął też tezy [[Ernst Mach|Ernsta Macha]] które Lenin uważał za sprzeczne z marksizmem<ref>Fischer 1964, s. 64; Rice 1990, s. 109; Service 2000, s. 189–190.</ref>. Skonfliktowani działacze w kwietniu 1908 roku na krótko udali się na wspólne wakacje do [[willa|wilii]] Gorkiego we [[Włochy|włoskim]] [[Capri]]<ref>Fischer 1964, s. 63–64; Rice 1990, s. 110; Service 2000, s. 190–191.</ref>. Po powrocie do Paryża konflikt odżył a Lenin zachęcał bolszewików do wykluczenia Bogdanowa i jego stronników z ruchu, oskarżając go o odejście od doktryny marksistowskiej<ref>Rice 1990, s. 110–111; Service 2000, s. 191–192.</ref>. W maju 1908 roku Lenin napisał ''Materializm i empiriokrytycyzm'' stanowiący atak na Bogdanowa<ref>Fischer 1964, s. 64–67; Rice 1990, s. 110; Service 2000, s. 192–193.</ref>. Atak Lenina na Bogdanowa rozzłościła coraz większą liczbę bolszewików, w tym jego bliskich zwolenników zwolenników - [[Aleksiej Rykow|Aleksieja Rykowa]] i [[Lew Kamieniew|Lwa Kamieniewa]]. Na skutek konfliktu Bogdanow pozostał w ruchu bolszewickim, zostając jednak zmarginalizowanym jako konkurencja dla Włodzimierza Lenina<ref>Fischer 1964, s. 69; Rice 1990, s. 111; Service 2000, s. 195.</ref>.
=== I wojna światowa ===
| |||