Świadkowie Jehowy w Maroku: Różnice pomiędzy wersjami

[wersja przejrzana][wersja przejrzana]
Usunięta treść Dodana treść
Per excellence (dyskusja | edycje)
→‎Bibliografia: drobne merytoryczne
Per excellence (dyskusja | edycje)
Linia 27:
W latach 60. XX wieku nastąpił wzrost liczby głosicieli; istniało 8 zborów, w których było ponad 260 głosicieli. Ponieważ prawo zabraniało [[Konwersja (religia)|konwersji]] [[muzułmanin|muzułmanów]], głosili obcokrajowcom, głównie Europejczykom. Gdy zaczęto utrudniać cudzoziemcom podjęcie pracy i uzyskanie pozwolenia na pobyt stały, wielu wyznawców wyjechało do [[Europa|Europy]]{{r|w91}}.
 
W roku 1962 w [[Tanger]]ze zorganizowano [[Starszy zboru#Szkolenia|Kurs Służby Królestwa]], wzięli w nimktórym udział wzięli [[Starszy zboru#Świadkowie Jehowy|starsi zboru]] z Maroka i [[Świadkowie Jehowy w Hiszpanii|Hiszpanii]], w której Świadkowie Jehowy byli prześladowani{{r|w95}}.
 
Wyznawcy w Tangerze i innych miastach zaczęli też głosić swą religię wśród muzułmanów. Nierzadko na Świadków Jehowy nasyłano policję, która domagała się wyjaśnień co do ich działalności. Głosiciele ze zboru w Tangerze regularnie jeździli na [[kongres (Świadkowie Jehowy)|większe zgromadzenia]] do [[Ceuta|Ceuty]], [[Hiszpania|hiszpańskiej]] [[Eksklawa|eksklawy]], portu leżącego na wybrzeżu marokańskim. W roku 1965 miejscowe Biuro Oddziału rozpoczęło nadzór nad działalnością [[Świadkowie Jehowy w Wielkiej Brytanii#Świadkowie Jehowy w Gibraltarze|Świadków Jehowy w Gibraltarze]]. W 1967 roku grupka wyznawców została zatrzymana przez policję, której obszernie objaśnili swoją działalność{{r|jv}}.