Wersja z 01:07, 28 sie 2015 edytuj Kmicic (dyskusja \| edycje) Redaktorzy 1679 edycji int., poprawa linków ← poprzednia edycja		Wersja z 20:15, 15 lis 2015 edytuj anuluj edycję PG (dyskusja \| edycje) Redaktorzy 159 897 edycji drobne redakcyjne następna edycja →
Linia 27: W 1911 ukończył gimnazjum w [[Słonim]]iu. Następnie pracował w dobrach hr. Branickich jako robotnik rolny i pisarz. Po wybuchu I wojny światowej wcielony do armii carskiej (1.08.1914). Walczył jako szeregowiec w [[I wojna światowa\|I wojnie światowej]] na terenach Litwy i Białorusi, był kontuzjowany. W 1917 ukończył [[Moskiewska Szkoła Chorążych\|Moskiewską Szkołę Praporszczyków (Chorążych)]] [[Armia Imperium Rosyjskiego\|armii carskiej]], dowodził szwadronem, a później kompanią. Prawdopodobnie był uczestnikiem [[Rewolucja październikowa\|rewolucji październikowej]]<ref>Hasło w ''Słowniku historii Polski'', Wiedza Powszechna, Warszawa 1973, s. 187.</ref>. W [[Armia Czerwona\|Armii Czerwonej]] od listopada 1917, w latach 1918–1919 pracował jako księgowy w administracji Armii Czerwonej. WgWedług innych źródeł{{doprecyzuj\|jakich?}} pracował w urzędzie ziemskim w Ostrogu, a do [[Armia Czerwona\|Armii Czerwonej]] wstąpił dopiero w sierpniu 1919. Brał udział w wojnie [[Wojna polsko-bolszewicka\|polsko-bolszewickiej]] po stronie sowieckiej oraz [[Wojna domowa w Rosji\|wojnie domowej w Rosji]], m.in. w 16 Dywizji Piechoty (10.08.1919-1.10.1920) na Froncie Południowym przeciwko oddziałom gen. Denikina. W latach 1920–1921 dowódca kursu w Szkole Czerwonych Komunardów, później dowódca tej szkoły oraz komendant 15 Kijowskiego Kursu Dowódców (1921-22). Po ukończeniu kursu "Wystrieł" (1922-23) zastępca dowódcy 49 pułku piechoty i komendant Szkoły Oficerskiej w 17 Dywizji Piechoty (1923-25), starszy pomocnik szefa Wydziału Operacyjnego Sztabu 3 Korpusu Piechoty (1925-26), dowódca 49 pp (1926-31), szef sztabu 19 Dywizji Piechoty (1931-36), szef sztabu 14 Korpusu Piechoty (1936-38). Ukończył [[Akademia Wojskowa im. Michaiła Frunzego\|Akademię Wojskową im. Michaiła Frunzego]]. W 1935 w związku z nadaniem dowódcom Armii Czerwonej indywidualnych stopni wojskowych zweryfikowany w stopniu kombryga. Więziony i torturowany od 9 maja 1938 do 12 stycznia 1940 w okresie [[Wielki terror (ZSRR)\|wielkiej czystki]]. Przeżył, gdyż udawał obłąkanego, podając nazwiska z [[Trylogia\|Trylogii]] [[Henryk Sienkiewicz\|Sienkiewicza]]. Od 1940 ponownie na stanowiskach w szkolnictwie wojskowym – starszy wykładowca w Akademii im. Michaiła Frunzego. Linia 61: * [http://katalog.bip.ipn.gov.pl/showDetails.do?idx=KO&katalogId=1&subpageKatalogId=1&pageNo=1&nameId=15023&osobaId=26616& Informacje w BIP IPN] ~~----~~ {{Szefowie Sztabu Generalnego Wojska Polskiego}} {{~~DEFAULTSORT~~SORTUJ:Korczyc, Władysław}} [[Kategoria:Członkowie struktur partyjnych odpowiedzialnych za wojsko w Polsce Ludowej]] [[Kategoria:Generałowie broni ludowego Wojska Polskiego]]

Władysław Korczyc: Różnice pomiędzy wersjami