Stanisław Konarski: Różnice pomiędzy wersjami

'''Hieronim Franciszek Konarski''' [[Gryf (herb szlachecki)|herbu Gryf]], imię zakonne: Stanisław od świętego Wawrzyńca, ps. i krypt.: ''Anonym Polonus; J. W. A. J. K. W. K. B. O.; Nobilis Polonus, Iurium Patriorum peroptime gnarus; Pewien Ziemianin; Prywatnie rezydujący w Gdańsku; S. K. S. P.; Stanislaus a S. Laurentio Scholarum Piarum; Stanislaus Hieronymus a S. Laurentio Scholarum Piarum; X. Stanisław a S. Laurentio Scholarum Piarum'' (ur. [[30 września]] [[1700]] w [[Żarczyce Duże|Żarczycach Dużych]], zm. [[3 sierpnia]] [[1773]] w [[Warszawa|Warszawie]]) – dramatopisarz, poeta, tłumacz, edytor, pedagog, publicysta, reformator szkolnictwa i założyciel [[Collegium Nobilium w Warszawie (pijarskie)|Collegium Nobilium]] w roku [[1740]], [[Pijarzy|pijar]], nazywany ''[[Patriarcha|patriarchą]] polskich pijarów''<ref name="Woy">{{cytuj stronę| url = http://www.wbc.poznan.pl/dlibra/doccontent?id=51051&from=&dirids=1&ver_id=861327&lp=1&QI=48EEF8660AE938F5791112671C5602A6-3| tytuł = Cmentarz Powązkowski pod Warszawą tom II| autor = [[Kazimierz Władysław Wójcicki]]| opublikowany = Warszawa, 1856|strony = 94| język = pl| data dostępu = 26 marca 2009}}</ref>, [[edukacja domowa|nauczyciel domowy]]<ref>Wiesław Bondyra, Reprezentacja sejmowa Rusi Czerwonej w czasach saskich, Lublin 2005, s. 29.</ref>.

 

Pochodził ze szlacheckiej rodziny, jego matka – Helena z Czermińskich, blisko spokrewniona z możnym rodem [[Tarłowie|Tarłów]]. Ojciec Jerzy piastował godność miecznika sandomierskiego, a później kasztelana zawichojskiego. Stanisław Konarski wcześnie stracił rodziców, po ich śmierci znalazł się pod opieką wuja Antoniego Czermińskiego, kasztelana zawichojskiego. W roku 1709 oddany został do kolegium pijarskiego w [[Piotrków Trybunalski|Piotrkowie]], mieście trybunalskim. W roku 1715, po ukończeniu szkół, wstąpił do zakonu [[pijarzy|pijarów]] i rozpoczął nowicjat w [[Podoliniec|Podolińcu]], tak jak jego bracia: Stanisław (Antoni) i Władysław (Ignacy). W Podolińcu przez 7 lat związany był ze sławnym w całej Polsce, bardzo zasłużonym [[Kolegium Pijarów w Podolińcu|Kolegium Pijarów]], specjalizował się w naukach humanistycznych, został nauczycielem składni i poezji, a także zajmował się pracą katechetyczną i filozofią. W 1722 – wysłany został przez władze zakonne do Warszawy jako nauczyciel retoryki w tamtejszym kolegium pijarskim. Było to dla młodego Konarskiego wspaniałą okazją do kształcenia wymowy, wygłaszania mów, oracji i okolicznościowych kazań. W tych latach powstały jego pierwsze dzieła – cykl wierszy do Matki Boskiej – silnie stylizowanych i wzorowanych na [[Maciej Kazimierz Sarbiewski|Macieju Kazimierzu Sarbiewskim]], twór naśladownictwa szkolnego, jak sam kiedyś o nich powie. Stanisław Konarski odkrył wtedy czczość i bezwartościowość nauk, które pobierał.