Węgrzy: Różnice pomiędzy wersjami

[wersja przejrzana][wersja przejrzana]
Usunięta treść Dodana treść
link
Lowdown (dyskusja | edycje)
poprawa linków
Linia 47:
=== Po zajęciu Kotliny Panońskiej ===
[[Plik:Arpadfeszty.jpg|thumb|Oddziały Węgrów pod wodzą [[Arpad]]a przekraczają [[Karpaty]]]]
Wbrew legendzie zasiedlanie przez Węgrów Kotliny Panońskiej, a jednocześnie ich wycofywanie się z terenów zakarpackich, następowało stopniowo. Jeszcze w [[898]] Węgrzy panowali w staroruskim grodzie [[Halicz (miasto)|Halicz]]<ref>„w czwartym tygodniu [[Almos (ojciec Arpada)|książę Almos]] przybył wraz ze swoimi do Halicza i tam dla siebie oraz swoich ludzi wybrał miejsce na odpoczynek. Na wieść o tym książę Halicza, z całym swoim otoczeniem wyszedł boso na spotkanie księcia Almosa. Ofiarował mu rozliczne dary do jego użytku i otwarłszy bramy miasta Halicza, przyjął go jak swojego. Dał na zakładnika swojego jedynego syna wraz z innymi synami dostojników swojego królestwa. [...] Kiedy jednak książę Almos odpoczywał przez miesiąc w Haliczu, książę halicki i pozostali jego towarzysze [...] zaczęli prosić księcia Almosa i jego możnych, by odeszli na zachód za Śnieżny Las, do krainy panońskiej.” [w:] Ryszard Grzesik. [[Gesta Hungarorum]]. ISBN 83-88385-84-4 Kraków. 2006 str. 63-65</ref><ref>„Panują oni [Madziarzy] nad wszystkimi sąsiadującymi z nimi Słowianami, nakładają na nich ciężkie daniny, oni zaś są w ich rękach jako brańcy wojenni [...]. Urządzają na Słowian wyprawy łupieskie, prowadzą jeńców wzdłuż wybrzeża [morskiego] [...] do położonego w kraju Greków portu, zwanego K.r.h [Kercz?]” [w:] Tadeusz Lewicki, Źródła arabskie do dziejów Słowiańszczyzny, t. II, cz. II, [współpraca: Maria Czapkiewicz, Anna Kmietowicz, [[Franciszek Kmietowicz (arabista)|Franciszek Kmietowicz]]], Wrocław-Warszawa – Kraków – Gdańsk 1977 str. 35; op. cit. Ibn Rosteh, Relacja Anonimowa z II. poł. IX wieku.</ref>. Wedle wszelkiego prawdopodobieństwa osadnictwo węgierskie zaczęło się od krainy nad [[Cisa|Cisą]], w owym czasie nie zamieszkanej, a następnie rozprzestrzeniało się na zachód. W kampanii lat [[900]]-[[907]] Węgrzy rozbili upadające [[państwo wielkomorawskie]] i zbrojnie wyparli [[państwo wschodniofrankijskie]] za barierę [[Alpy|Alp]], opanowując dawną rzymską Panonię (tereny między Dunajem, Sawą i Alpami), zamieszkaną przez [[Słowianie panońscy|Słowian panońskich]] i resztki ludów wcześniej tam bytujących (rzymską ludność prowincjonalną, [[Wołosi|Wołochów]], [[Awarowie|Awarów]], [[Germanie|Germanów]])<ref>Dąbrowska 1979, s.166-179</ref>.
 
W latach 70. XX wieku węgierski historyk [[Gyula Kristó]] postawił hipotezę, że Węgrzy zasiedlili Kotlinę Panońską w dwóch falach. Drugą miał stanowić ''Honfoglalás'' („Czarni Węgrzy”), a pierwszą mieli stanowić w latach 70. VII wieku n.e. „Biali Węgrzy”, będący etnicznym substratem stwierdzonego archeologicznie tzw. stylu późnoawarskiego. Przypuszczenie to Gy. Kristó oparł na lokalizacji cmentarzysk późnoawarskich, na nazewnictwie osad węgierskich, przekazach kronik węgierskich i na podobieństwie metalurgii i złotnictwa. Hipoteza ta jest obecnie odrzucana<ref>Múcska 2010, s.342</ref><ref>Dąbrowska 1979, s.165</ref>.