Ludwik de Nevers: Różnice pomiędzy wersjami

| matka = Jolanta II de Nevers

| żona = Joanna z Rethel

}}

'''Ludwik I''' (ur. [[1272]], zm. [[24 lipca]] [[1322]] w [[Paryż]]u) – hrabia [[Nevers]] i [[Rethel]] z dynastii Dampierre. Najstarszy syn hrabiego Flandrii i Nevers [[Robert III Flandryjski|Roberta III Flandryjskiego]] oraz jego drugiej żony [[Jolanta II de Nevers|Jolanty II de Nevers]], dziedziczki hrabstwa Nevers . Miał starszego przyrodniego brata Karola, który zmarł w 1277. W 1280 roku ojciec nadał mu formalnie władzę nad Nevers po śmierci matki, jednak Ludwik miał wówczas dopiero 8 lat. W grudniu 1280 roku poślubił [[Joanna z Rethel|Joannę z Rethel]], dziedziczkę hrabstwa Rethel, córkę [[Hugon IV z Rethel|Hugona IV]], [[Władcy Rethel|hrabiego Rethel]] i wdowę po [[Jan Tristan|Janie Tristanie]], synu króla Francji [[Ludwik IX Święty|Ludwika IX Świętego]]. Był przeciwnikiem króla Francji [[Filip IV Piękny|Filipa IV Pięknego]], który odebrał mu rzeczywistą władzę nad Nevers i Rethel i w 1311 roku uwięził. Ludwik wydostał się z niewoli po czterech latach i stworzył koalicję z władcą [[Hrabstwo Hainaut|Hainaut]], jednak przed wyprawą na Filipa IV powstrzymała ich ulewne deszcze. Ludwik zmarł 24 lipca 1322 roku, zaledwie dwa miesiące przed swoim ojcem. Nevers i Rethel odziedziczył jego syn [[Ludwik I (hrabia Nevers)|Ludwik]] jako ''Ludwik II'', a władcą Flandrii stał się jako ''Ludwik I''.

Z małżeństwa z Joanną z Rethel (przed 1265, zm. 1328) doczekał się dwójki dzieci:

* Joanny Flandryjskiej (1295–1374), żona księcia Bretanii [[Jan IV Bretoński|Jana IV]],

 

== Bibliografia ==