Sejm Rozbiorowy (1773–1775): Różnice pomiędzy wersjami

W wyniku rozbioru Rzeczpospolita Polska Obojga Narodów straciła około 211,000&nbsp;km² (30% swojego terytorium, o powierzchni około 733,000&nbsp;km²) zamieszkałych przez około 4-5 milionów osób (około jednej trzeciej z 14 milionów zamieszkujących kraj przed rozbiorem)<ref name=":1" /><ref name=":13">Jerzy Lukowski; Hubert Zawadzki (20.09.2001).&nbsp;''A Concise History of Poland''. Cambridge University Press. s.&nbsp;97.&nbsp;<nowiki>ISBN&nbsp;978-0-521-55917-1</nowiki>. </ref>. Pomimo, że terytorium przejęte przez Prusy było najmniejsze, to ze względu na jego duże znaczenie strategiczne i stopień rozwinięcia, rozbiór był dużym sukcesem Fryderyka II<ref name=":1" /><ref name=":4" /><ref name=":14">Norman Davies&nbsp;(24.02.2005).&nbsp;''God's Playground A History of Poland: Volume 1: The Origins to 1795''. Oxford University Press. s.&nbsp;392.&nbsp;<nowiki>ISBN&nbsp;978-0-19-925339-5</nowiki>.</ref>. Prusy uzyskały kontrolę nad ujściem Wisły do morza, co miało fundamentalne znaczenie ekonomiczne. Austria zaanektowała tereny obejmujące Galicję o powierzchni 83 000 km², obejmujące Galicję. W obrębie zaboru austriackiego znajdowały się gęsto zaludnione i bogate obszary, a także dochodowe kopalnie soli w Bochni i Wieliczce. Rosja pomimo, że przyczyniła się do rozbioru własnego protektoratu, otrzymała największe (92 000 km²), ale najmniej ważne ekonomicznie, biedne i słabo zamieszkałe tereny na północnym-wschodzie<ref name=":1" /><ref name=":10" />.

Część postanowień sejmu rozbiorowego, które miały na celu osłabić króla, odniosła skutek wręcz odwrotny. Wprowadzona pięćdziesięcioletnia dzierżawa starostw wiodła do stosunków kredytowych, a utworzona Rada Nieustająca stała się stosunkowo sprawnym (głównie,min. ponieważ nie podlegającym zasadzie liberum veto) organem władzy wykonawczej. Przyczyniło się to do stłamszenia samowoli magnaterii, która licznie wystąpiła przeciwko Radzie Nieustającej i nawet apelowała do carycy Katarzyny II wo celupomoc w detronizacji króla. Caryca udzieliła jednak poparcia królowi, co doprowadziło do rozbicia opozycji magnackiej, z której część zwróciła się do innych mocarstw, głównie Prus<ref name=":11" />.