Bolesław Bierut: Różnice pomiędzy wersjami

[wersja nieprzejrzana][wersja nieprzejrzana]
Usunięta treść Dodana treść
m drobne merytoryczne
m usuwam zbędne linki
Linia 59:
W 1921 ponownie wstąpił do KPRP. W tym samym roku został zawieszony w prawach członka Komitetu Wykonawczego ZRSS. W czerwcu 1922 ponownie został członkiem Rady Nadzorczej ZRSS, którą kierował [[Jan Kwapiński]]. Od sierpnia 1923 pracował w Robotniczej Spółdzielni Spożywców w [[Zagłębie Dąbrowskie|Zagłębiu Dąbrowskim]]. Jednocześnie jako „Tomasz Biały” był członkiem egzekutywy Komitetu Okręgowego KPRP w Zagłębiu Dąbrowskim. Od 14 do 23 października 1923 był aresztowany i oddany pod nadzór Policji Państwowej. Ponownie aresztowany 15 listopada do 14 grudnia 1923 i zwolniony z powodu braku dowodów. Ponownie aresztowany 9 stycznia 1924. Zwolniony za kaucją 24 stycznia i uniewinniony przez Sąd Okręgowy 30 maja 1924.
 
Zagrożony ponownym aresztowaniem w październiku 1924 wyjechał ponownie do Warszawy i został etatowym funkcjonariuszem KPP. Od maja 1925 do maja 1926 przebywał w [[Moskwa|Moskwie]] na kursach partyjnych, pod [[pseudonim]]em Jan Iwaniuk{{r|Słownik biograficzny Europy Środkowo-Wschodniej XX wieku}}. W Moskwie odbył szkolenie w zakresie zasad [[konspiracja|konspiracji]], pracy [[wywiad (instytucja)|wywiadowczej]] i [[Dywersja|sabotażowej]]{{r|Słownik biograficzny Europy Środkowo-Wschodniej XX wieku}}, poznał także ścisłe kierownictwo KPP. Początkowo w KPP nie wykazywał się szczególną aktywnością, po kilku latach jednak – w 1927 – został kierownikiem Centralnej Techniki KPP (drukarnie). W listopadzie 1927 jako „Wagner”, ponownie znalazł się w Moskwie, gdzie uczył się w [[Międzynarodowa Szkoła Leninowska w Moskwie|Międzynarodowej Szkole Leninowskiej]], kierowanej przez [[Międzynarodówka Komunistyczna|Komintern]]. W latach 30. XX w. był aktywnym działaczem [[Międzynarodówka Komunistyczna|Kominternu]] na specjalnych misjach w [[Austria|Austrii]], [[Czechosłowacja|Czechosłowacji]], a następnie (od 1931), jako „Mikołaj”, w [[Bułgaria|Bułgarii]] – skąd musiał uciekać przed aresztowaniem do Moskwy. W 1932 wrócił do Polski. Od października 1932 do stycznia 1933 sprawował funkcję sekretarza komitetu KPP w [[Łódź|Łodzi]], następnie przeszedł do wydziału wojskowego KPP (działającego na rzecz [[Główny Zarząd Wywiadowczy|wywiadu wojskowego ZSRR]]), współpracując{{r|Słownik biograficzny Europy Środkowo-Wschodniej XX wieku}} z wywiadem sowieckim (co było głównym powodem aresztowania w 1933). Od stycznia do grudnia 1933 był członkiem sekretariatu KC [[Międzynarodowa Organizacja Pomocy Rewolucjonistom|MOPR]].
 
11 grudnia 1933 został aresztowany i wyrokiem z 18 grudnia 1933 (potwierdzonym w lutym 1935 przez Sąd Apelacyjny) skazany na 7 lat więzienia. Więziony był w Warszawie, Mysłowicach, a następnie od 1936 do 1938 w [[Rawicz]]u (dzięki czemu udało mu się szczęśliwie dla niego „przeczekać” stalinowskie [[czystka|czystki]], które dotknęły ludzi KPP, którzy pojechali do ZSRR na wezwanie [[Józef Stalin|Józefa Stalina]]). W 1936, w czasie pobytu w więzieniu, weryfikacyjna komisja partyjna KC KPP usunęła go z partii, za „zachowanie niegodne komunisty”{{r|Słownik biograficzny Europy Środkowo-Wschodniej XX wieku}} – które wykazał podczas śledztwa i rozprawy sądowej przeciwko niemu. Podczas odbywania kary KPP została rozwiązana, a większość przywódców wymordowana w ZSRR. Po amnestii w 1938, został uwolniony 11 grudnia 1938. Okres do 1939 spędził w Warszawie, gdzie pracował jako [[księgowy]] w [[Powszechna Spółdzielnia Spożywców „Społem”|Społem]].