Dire Straits: Różnice pomiędzy wersjami

=== 1980–1984 ===

W 1980 zespół został nominowany do [[Nagroda Grammy|nagrody Grammy]] w kategoriach: [[Nagroda Grammy w kategorii Best New Artist|Najlepszy nowy artysta]] oraz [[Nagroda Grammy w kategorii Best Rock Performance by a Duo or Group with Vocal|Najlepszy utwór rockowy z wokalem]] za „Sultans of Swing”{{r|rockonthenet}}. W lipcu rozpoczęły się prace nad trzecim albumem studyjnym. Tym razem producentem został [[Jimmy Iovine]] (z udziałem Marka Knopflera). Podczas sesji nagraniowych bracia Knopflerowie pokłócili się i David odszedł z zespołu, by rozpocząć karierę solową; nie uwzględniono go już na liście autorów ''[[Making Movies]]'', wydanego w październiku{{r|DavidKnopflerAllMusic}}. Nagrania kontynuowano z pomocą [[Sid McGinnis|Sida McGinnisa]] (gitara rytmiczna) i [[Roy Bittan|Roya Bittana]] (instrumenty klawiszowe). Po zakończeniu sesji, a przed rozpoczęciem tras w Europie i Ameryce Północnej, do zespołu przyjęto klawiszowca [[Alan Clark|Alana Clarka]] i gitarzystę [[Hal Lindes|Hala Lindesa]]{{r|Sing365}}.

 

Album ''Making Movies'' zebrał głównie pozytywne recenzje. Zawierał bardziej złożone kompozycje, niż dotychczas, co od tej pory miało się stać cechą charakterystyczną zespołu. Największym powodzeniem na listach przebojów cieszył się singel „[[Romeo and Juliet]]”, który zdobył 8. miejsce na [[UK Singles Chart]]{{r|BiographyChannel}}. Utwór „Solid Rock”, choć nie wydano go w postaci singla, został stałym elementem występów Dire Straits na żywo, podobnie jak „[[Tunnel of Love]]”, który w wersji koncertowej poprzedzany był intrem „The Carousel Waltz” [[Richard Rodgers|Richarda Rodgersa]] i [[Oscar Hammerstein II|Oscara Hammersteina II]]. „Tunnel of Love” dotarł zaledwie do 54. miejsca na UK Singles Chart w 1981, ale stał się jednym z największych hitów zespołu, o czym świadczy jego obecność na wszystkich kompilacjach i niemal wszystkich albumach koncertowych. Sam album spędził na [[UK Albums Chart]] aż pięć lat, docierając do 4. miejsca{{r|Hoffmann}}.