Isabel Perón: Różnice pomiędzy wersjami

Juan zmarł dziesięć miesięcy po ponownym objęciu władzy i 1 lipca 1974 Isabel została prezydentem Argentyny. Była wówczas najmłodszą głową państwa w [[Ameryka Łacińska|Ameryce Łacińskiej]] i pierwszą kobietą-prezydentem w dziejach świata. Jej autokratyczny i nieefektywny rząd był bardzo niepopularny. Krótki okres jej rządów naznaczyły walki zewnętrzne i gwałtowny wzrost [[terroryzm]]u, za który w części odpowiadali lewicowi i skrajnie prawicowi peroniści. Kryzys ten spowodowany był represjami wobec lewicy ze strony czołowych postaci CGT, części sił zbrojnych oraz radykałów prawicowych w szeregach Partii Justycjalistycznej, a zwłaszcza faszyzującego doradcy prezydent, [[José López Rega|José Lópeza Regi]]. Rega utworzył [[Triple A]] czyli Antykomunistyczny Sojusz Argentyński pełniący funkcję organizacji terrorystycznej, która eliminowała w fizyczny sposób lewicową oraz umiarkowaną opozycję<ref>Lewis, Paul (2002). ''Guerrillas and Generals''. Greenwood Publishing.</ref><ref>Rock, David (1987). ''Argentina, 1516–1982''. University of California Press.</ref>. Na początku 1975 [[Rewolucyjna Armia Ludu]] rozpoczyna intensywną partyzantkę wiejską w prowincji Tucuman, co kończy się klęską. W grudniu 1975 roku rebelianci z [[Montoneros]] dokonali ataku na koszary w stolicy kraju co przerodziło się w całodzienną bitwę między siłami rządu a zbrojną opozycją<ref>Jarosław Tomasiewicz, ''Terroryzm na tle przemocy politycznej (Zarys encyklopedyczny)'', Katowice 2000, s. 211</ref>.