Związek Walki Młodych: Różnice pomiędzy wersjami

Działalność ZWM polegała w tym czasie głównie na dokonywaniu akcji bojowych i dywersyjnych na liniach komunikacyjnych. ZWM najbardziej jest jednak znany z akcji kontrterrorystycznych przeciwko Niemcom. Jedną z pierwszych akcji ''Związku''związku było spalenie niemieckiego baraku wojskowego przy [[Ulica Czerniakowska w Warszawie|ul. Czerniakowskiej]] w [[Warszawa|Warszawie]]. Operacja, dowodzona przez Tadeusza Olszewskiego, była wspierana przez dwóch członków [[Armia Krajowa|AK]] – przyjaciół Olszewskiego, którzy ubezpieczali akcję. W ramach akcji odwetowych ZWM przeprowadził także zamachy na niemiecką restaurację ''Mitropa'' oraz na redakcję znanej ''[[Gadzinówka|gadzinówki]]'' – [[Nowy Kurier Warszawski|Nowego Kuriera Warszawskiego]]<ref name=ZWM/>. W ramach odwetu za śmierć „Zawiszy”, „Wiktora” i Hanki Sawickiej grupa młodych lewicowców uderzyła na „[[Bar Podlaski w Warszawie|Bar Podlaski]]”, zarezerwowany tylko dla Niemców; w efecie akcji zginęło 6 Niemców, a wielu zostało rannych. Akcję w Barze Podlaskim powtórzono 23 października 1943 roku. Wtedy od granatów ZWM-owców zginęło 11 [[Waffen-SS|SS]]-manów, a kolejnych kilkunastu było rannych. 11 tegoż roku w odpowiedzi na rozstrzelanie 200 więźniów Pawiaka ZWM przeprowadził atak na Café Club przy ul. Nowy Świat 15. Akcją tą starali się udowodnić, że nie są gorsi od oddziałów szturmowych GL, które przprowadziły taką [[Zamachy Gwardii Ludowej na Café Club|akcję]] w październiku 1942. Obie te akcje ZWM zostały potępione przez Armię Krajową, która wtedy jeszcze kierowała się taktyką - jak podkreślała prasa AK - „stania z karabinem u nogi”, tzn. czekania na sygnal z Londynu do rozpoczęcia ogólnonarodowego powstania.

ZWM prowadził również działalność propagandową zwróconą przeciwko okupantowi niemieckiemu, a także polskim czynnikom podziemnym związanym z [[Rząd RP na uchodźstwie|rządem RP na uchodźstwie]]<ref>Meldunek „Zycha”, [w:] Kurier z Warszawy, Kraków 2005, s. 482.</ref>. Zadania propagandowe ZWM realizował przede wszystkim poprzez wydawanie własnego konspiracyjnego pisma pt. „[[Walka Młodych]]”<ref name=ms/>, drukowanie i rozpowszechnianie ulotek oraz organizowanie przymusowych wieców w lokalach zamkniętych (m.in. w [[Gimnazjum Wojciecha Górskiego w Warszawie]] oraz w zakładzie „Gołębiewski i Synowie” w Warszawie w grudniu 1943 r.)<ref>{{Cytuj książkę | nazwisko= Pietrzak | imię= Tadeusz | tytuł= Propagandówka, [w:] Wspomnienia ZWM-owców | data=1979 | wydawca=[[Wydawnictwo „Iskry”|Iskry]] | miejsce=Warszawa | isbn= | strony=118-119}}</ref>. Związek prowadził także działalność w zakresie [[mały sabotaż|małego sabotażu]] umieszczając na murach czy chodnikach napisy o treści patriotycznej i antyhitlerowskiej oraz kreśląc rysunki i karykatury ośmieszające okupanta<ref name=ZWM/>.

Jeszcze w końcowym okresie wojny ''Związek''związek rozpoczął działania mające na celu zasiedlenie i odbudowę tzw. „[[Ziemie Odzyskane|Ziem Odzyskanych]]”. Jego członkowie tworzyli specjalne grupy osiedleńcze, które pomagały między innymi w organizacji władz oraz punktów informacyjnych czy żywnościowych. Zachęcano także zamieszkałą w Polsce centralnej młodzież do wyjazdu i osiedlenia się na zachodzie<ref name=ZWM/>.

''Związek'' agitował także za nową władzą<ref name=ms/> prowadząc działalność indoktrynacyjną oraz walkę ideologiczną – m.in. poprzez atakowanie tych profesorów uniwersyteckich, którzy nie chcieli służyć komunistycznej władzy oraz poprzez donosy jak i przez zmuszanie do publicznej samokrytyki<ref>http://www.osiedlearmiikrajowej.republika.pl/gw1.jpg</ref>. Agitacyjna działalność ''Związku''związku uwidoczniła się zwłaszcza podczas kampanii wyborczej przed [[Referendum ludowe|Referendum ludowym]] w 1946 oraz przed [[Wybory do Sejmu Ustawodawczego w 1947 roku|Wyborami do Sejmu Ustawodawczego]] z 1947 roku.

W okresie okupacji liczba członków Związkuzwiązku nie była wielka, osiągając w lipcu 1944 roku około 600. Gwałtowny przyrost nastąpił w końcowym okresie wojny oraz tuż po jej zakończeniu. W grudniu 1945 członków było już 110 tys., zaś w dniu rozwiązania ''Związku''związku, w lipcu 1948 roku, (według różnych szacunków) od 260-336 tys.<ref name=ms/>.