Wojna o panowanie w Ameryce Północnej: Różnice pomiędzy wersjami

W odpowiedzi koloniści bojkotowali towary sprowadzane na statkach brytyjskich, usiłując zastępować je wytworami rodzimej produkcji. Werbalnie i fizycznie atakowano urzędników celnych, organizowano opór wobec rewizji na statkach i prób konfiskaty przemycanych towarów. 19 stycznia 1770 roku doszło do starć w Nowym Jorku, a 5 marca w Bostonie zaatakowani przez tłum [[żołnierz]]e odpowiedzieli salwą, w wyniku której [[Masakra bostońska|zginęło 5 osób]]{{odn|Axelrod|2007|s=59–60}}. W wyniku bojkotu import towarów brytyjskich do kolonii spadł w 1769 roku o 40 procent{{odn|Axelrod|2007|s=41}}. Chcąc pomóc [[Brytyjska Kompania Wschodnioindyjska|Kompanii Wschodnioindyjskiej]], przeżywającej trudności finansowe i szukającej sposobu na szybkie spieniężenie blisko 300 ton herbaty zalegających w jej magazynach, w maju 1773 roku Parlament uchwalił ustawę o herbacie (''Tea Act''). Przyznawała ona Kompanii monopol na dostawę tego towaru do kolonii; zezwolono jej na sprzedaż herbaty bezpośrednio w portach amerykańskich, zamiast, jak dotąd, na publicznych aukcjach w Londynie{{odn|Axelrod|2007|s=63}}. W większości portów amerykańskich kupcy zdołali nakłonić statki Kompanii do odpłynięcia z przywiezionym ładunkiem z powrotem do Anglii. Jednak w Bostonie gubernator królewski [[Thomas Hutchinson]] wszelkimi siłami starał się zatrzymać transport, by potem szukać innych sposobów sprzedaży. W odpowiedzi na to 16 grudnia 1773 roku miał miejsce incydent znany jako [[herbatka bostońska]]. Grupa radykałów przebranych za Indian wdarła się na statki i wrzuciła cały ładunek herbaty (342 skrzynie wartości 10 tysięcy [[Funt szterling|funtów]] – prawie 1,7 miliona [[Dolar amerykański|dolarów]] w roku 2005) do morza{{odn|Axelrod|2007|s=65}}.

[[Plik:BattleOfVirginiaCapes.jpg|thumb|Bitwa w Zatoce Chesapeake]]

 

Kanada pozostała w brytyjskich rękach, a to dzięki – między innymi – sprowadzaniu nowych osadników anglojęzycznych oraz zapewnieniu tolerancji religijnej francuskim mieszkańcom kolonii i dominacji [[Kościół katolicki|Kościoła katolickiego]]{{odn|Borneman|2007|s=301}}<ref group=uwaga>Ta ostatnia decyzja Korony uradowała francuskich Kanadyjczyków, ale wielu angielskich, protestanckich osadników, widziało w tym spisek papistowski.</ref>, czego nie mogliby oczekiwać od [[purytanizm|purytanów]] z [[Nowa Anglia|Nowej Anglii]]{{odn|Sandler|2008|s=208}}. Był to tzw. ''Quebec Act'' z roku 1774, który poszerzał granice kolonii Quebecu włączając do niej wszystkie ziemie na północ od rzeki Ohio. Ziemie, o przynależności których debatował młody George Washington z Francuzami w grudniu 1753 roku, a które proklamacja królewska z roku 1763 oddawała jako „wieczystą dziedzinę” Indianom. Amerykańscy koloniści, którzy tak obawiali się w przeszłości okrążenia przez forty Nowej Francji, stanęli obecnie wobec nowego, być może poważniejszego zagrożenia{{odn|Borneman|2007|s=301–302}}. Wszystkiemu temu – na południe od Rzeki Świętego Wawrzyńca i Wielkich Jezior – położyć miała kres [[wojna o niepodległość Stanów Zjednoczonych]]{{odn|Axelrod|2007|s=69}}.