Pogórze Bukowskie: Różnice pomiędzy wersjami

[wersja przejrzana][wersja przejrzana]
Usunięta treść Dodana treść
Lowdown (dyskusja | edycje)
poprawa linków
PG (dyskusja | edycje)
drobne redakcyjne
Linia 37:
 
== Etnografia Pogórza ==
Obok takich miejscowości jak [[Bukowsko]], [[Nowotaniec]], [[Nagórzany]] czy [[Niebieszczany]] Pogórze do [[Akcja Wisła|Operacji Wisła]] leżało na terenach południowego pograniczna kulturowego poza zasięgiem zwartego osadnictwa polskiego ([[wyspa językowa]]), otoczone wsiami z dominującą przewagą ludności [[Dolinianie|rusińskiej]]<ref>"[...] Lobentanz-Nowotaniec i wiele innych, jak wreszcie i spora ilość nazwisk niemieckich spotykana w wioskach noszących dziś nazwy polskie. Śladem tego osadnictwa są wyspy polskie wśród elementu ruskiego, których część była polska od początku np. [[Niebieszczany]], część zaś pochodziła ze spolonizowanych osad niemieckich [[Poraż]], Nowotaniec i szereg innych [...]" [w:] [[Roman Reinfuss]], [[Jan Piotr Dekowski]], [[Olga Gajkowa]]. Prace i materiały etnograficzne. Polskie Towarzystwo Ludoznawcze. [[1948]]. strs. 121-122., op. cit. [[Władysław Sarna]]. Opis powiatu krośnieńskiego pod względem geograficzno-historycznym. [[1898]]. (reprint) ISBN 83-87282-21-9, rok: [[2004]]</ref>.
Ludność polska posługiwała się ''dialektem sanockim''<ref>"W [[dialekt małopolski|dialekcie małopolskim]] występują wgwedług [[Wincenty Pol|Pola]] – trzy "odcienie": sandomierski, lubeski, i czerwono-ruski ([[Sanok|sanocki]]). Ów dialekt autor rozprawki uważa za najbardziej urozmaicony ..." [w:] Uniwersytet Wrocławski. Kształcenie językowe, t. 1-4, s. 67;"na północ od [[Łemkowszczyzna|Łemkowszczyzny]], na południowo-zachodnim skraju gwar [[Nadsanie (obszar)|nadsańskich]]" [w:] Slavia Orientalis. t. 14, 1965. s. 247.</ref>, będącym gwarowym wariantem [[Dialekt małopolski|dialektu małopolskiego]]<ref>"W dialekcie sanockim spotyka się wymowę z "n" podwójnym, a więc "[[Góry Słonne]]", jak w innych przymiotnikach, wymawianych tutaj: "szklanny", a nawet "drzewianny". [w:] Towarzystwo Literackie imienia Adama Mickiewicza, Instytut Badań Literackich PAN. Pamiętnik literacki, t. 95., nr 1-2, 2004. s. 106</ref>.
 
Do [[1946]] większość część Pogórza zamieszkana była w przez rusińskich [[Łemkowie|Łemków]]. "Gdzie ich nazywano ([[1851]]), albo Sanockimi Góralami, albo też Lemkami, od przysłówka Lem, który używają, a który odpowiada co do znaczenia przysłówkowi "tylko". Właśnie wśród tych Górali Sanockich czyli jak ich zwać chcą Lemków, leży ponad [[Osława|Osławą]] trzy wioski w niewielkiej odległości od siebie, gdzie w jednej mówią ludzie "Lem" w drugiej "Nem" w trzeciej "Łeż", tem samym tedy prawem można by ich nazywać Lemkami, Memkami, i Łeżkami"<ref>[[Wincenty Pol]]. Rzut oka na północne stoki Karpat. Kraków. 1851 strs. 127</ref>. Rozproszone enklawy tej grupy etnicznej pozostały w dorzeczu [[Osława|Osławy]] m.in. w [[Mokre (powiat sanocki)|Mokrem]], [[Szczawne (województwo podkarpackie)|Szczawnem]] i [[Komańcza|Komańczy]].
 
Pogórze Bukowskie od połowy XI wieku leżało na zachodnim pograniczu ziem [[Ruś Czerwona|Rusi Czerwonej]], wraz z którą w [[1340]] zostało przyłączone do Królestwa Polskiego. Ziemie te po kolejnych najazdach tatarskich od XIII do XIV wieku pozostawały praktycznie niezamieszkane. Do ich kolonizacji na [[prawo wołoskie|prawie wołoskim]] oraz polskim, prowadzonej głównie przez rody [[Balowie|Balów]] i [[Herburtowie|Herburtów]], doszło dopiero na przełomie XIV i XV wieku. Osadnictwo [[kolonizacja wołoska|wołoskie]] dało początek zamieszkującym te tereny grupom etnicznym [[Słowianie wschodni|wschodniosłowiańskiej]] proweniencji: [[Łemkowie|Łemkom]] i [[Dolinianie|Dolinianom]] obok których ukształtowała się również grupa polskich [[Pogórzanie|Pogórzan]], w dawnej literaturze zwana [[Głuchoniemcy|Głuchoniemcami]]<ref>W późnym średniowieczu obszar Dołów został skolonizowany przez napływową ludność niemiecką, którą na ''Pogórzu'' osadzali władcy polscy. W roku [[1632]] [[Szymon Starowolski]] w dziele ''Polonia'': zanotował "Następnie idzie [[Łańcut]] (...) i [[Rzeszów]] (...) ; mleka tu i płócien lnianych wielka jest zwykle obfitość, ponieważ wioski na całym tym obszarze zamieszkują potomkowie niemieckiego plemienia, wzięci na jakiejś wojnie przez Kazimierza Wielkiego, króla Polski, lub sprowadzeni z Saksonii, z dziećmi i żonami, aż w te okolice. Ci przeto o bydło i uprawę lnu troszczą się wielce i w porze jarmarków tak do innych okolicznych miast wymieniane towary zwożą na sprzedaż, jak przede wszystkim do Rzeszowa i Jarosławia [[Szymon Starowolski]]. Polska albo opisanie położenia Królestwa Polskiego. Kraków. 1976. [przekład A. Piskadło], pisze o tym również m.in. [[Wincenty Pol]]; " Na obszarze Wisłoki uderza nas fakt inny; całą tę okolicę, którą obszar [[Wisłoka|Wisłoki]], [[Ropa (dopływ Wisłoki)|Ropy]], Jasły, [[Jasiołka|Jasełki]] i średniego [[Wisłok]]a zajmuje, osiedli tak zwani Głuchoniemcy od [[Doły Jasielsko-Sanockie|dołów Sanockich]] począwszy, to jest od okolicy [[Kombornia|Komborni]], [[Haczów|Haczowa]], [[Trześniów (województwo podkarpackie)|Trześniowa]] aż po [[Grybów|Grybowski]] dział: [[Gorlice]], [[Szymbark (województwo małopolskie)|Szymbark]] i Ropę od wschodu na zachód, ku północy aż po ziemię [[Pilzno|Pilźniańską]] która jest już ziemią województwa Sandomierskiego. Cała okolica [[Głuchoniemcy|Głuchoniemców]] jest nowo-siedlinami [[Sasi|Sasów]]; jakoż strój przechowali ten sam co węgierscy i [[Siedmiogród|siedmiogrodzcy]] Sasi. Niektóre okolice są osiadłe przez Szwedów, ale cały ten lud mówi dzisiaj na Głuchoniemcach najczystszą mową polską [[Dialekt małopolski|dijalektu małopolskiego]], i lubo z postaci odmienny i aż dotąd Głuchoniemcami zwany, nie zachował ani w mowie ani w obyczajach śladów pierwotnego swego pochodzenia, tylko że rolnictwo stoi tu na wyższym stopniu, a [[tkactwo]] jest powołaniem i głównie domowem zajęciem tego rodu "''. [[Wincenty Pol]]. Historyczny obszar Polski ''rzecz o dijalektach mowy polskiej. [[Kraków]] [[1869]].</ref>
 
W [[1946]] w okresie nasilonych walk ze zbrojną partyzantką ukraińską całkowitemu zniszczeniu uległo kilkanaście wsi polskich i ukraińskich leżących na obszarze Pogórza.
W nocy z 4 na [[5 kwietnia]]<ref>[[Artur Bata]], "[[Bieszczady]] – Szlakiem walk z bandami [[Ukraińska Powstańcza Armia|UPA]]". KAW 1984. strs. 60</ref><ref>Szczepan Siekierka, Henryk Komański, Krzysztof Bulzacki. Ludobójstwo dokonane przez nacjonalistów ukraińskich na Polakach w województwie lwowskim 1939 – 1947. Wrocław. 2006. strs. 938-941</ref>, sotnie [[Ukraińska Powstańcza Armia|UPA]] dokonały największego napadu na polskie miejscowości – Bukowsko oraz okoliczne wsie. Upowcy spalili wówczas większość budynków Bukowska, z których ocalał tylko kościół i kilka domów mieszkalnych. Ogółem banderowcy spalili tej nocy 420 zabudowań w Bukowsku, 125 domów w sąsiednim [[Nowotaniec|Nowotańcu]] i 110 budynków mieszkalnych w [[Nagórzany|Nagórzanach]], dach nad głową straciło w tym dniu ponad 3500 osób.
 
W roku [[1947]] w wyniku działań podjętych przez władze państwowe w ramach [[Akcja Wisła|Akcji Wisła]] opuszczonych zostało kilkanaście wsi ukraińskich, [[Łemkowie|łemkowskich]] i doliniańskich, po który pozostały do dziś ślady cmentarzy wiejskich, oraz cerkwiska. W latach 60. XX wieku wiele tych wsi np. [[Wola Piotrowa]] zostało ponownie zasiedlonych m.in. przez osadników ze [[Śląsk Cieszyński|Śląska Cieszyńskiego]].
Linia 121:
Przez Pogórze przebiega [[Europejski długodystansowy szlak pieszy E8]].
 
Gospodarstwa agro-turystyczneagroturystyczne istnieją w miejscowościach [[Puławy (województwo podkarpackie)|Puławy]], [[Tokarnia (powiat sanocki)|Tokarnia]], [[Nagórzany]], [[Nadolany]], [[Nowotaniec]], [[Bukowsko]], [[Wola Sękowa]], [[Wola Piotrowa]], [[Karlików]], [[Płonna (województwo podkarpackie)|Płonna]], [[Szczawne (województwo podkarpackie)|Szczawne]], [[Rzepedź]], [[Lesko]], [[Zagórz]], [[Poraż]], [[Wysoczany]], [[Zboiska (powiat sanocki)|Zboiska]], [[Pobiedno]], [[Lesko]], [[Kulaszne]], [[Wysoczany]], [[Czaszyn]].
 
== Grupy etnograficzne ==
Linia 130:
== Zobacz też ==
* [[Łysa Góra (Pogórze Bukowskie)|Łysa Góra]]
 
{{Przypisy|2}}
 
{{Pogórze Środkowobeskidzkie}}