Siły, którymi Amerykanie dysponowali do obrony bazy, wydawały się być skromniejsze niż flota japońska. Japończycy mieli 4 lotniskowce uderzeniowe, Amerykanie 3, w tym "Yorktown", który dopiero co został "połatany" po poprzedniej bitwie. Amerykańska Flota Pacyfiku nie miała również nowoczesnych szybkich okrętów liniowych, a wyremontowane po ataku na Perl Harbor stare pancerniki były zbyt wolne, by pływać razem z zespołami lotniskowców. Dodatkowo doświadczenia wojenne ([[bitwa pod Kuantanem]]) pokazywały, że pancerniki mimo swoich grubych pancerzy i wielkich dział były stosunkowo łatwym łupem dla nowoczesnego lotnictwa morskiego. Brytyjczycy, po [[Rajd japoński na Ocean Indyjski|stracie lotniskowca HMS "Hermes"]], odmówili skierowania w obszar działań swego lotniskowca. Amerykańskie [[Samolot myśliwski|myśliwce]] pokładowe [[Grumman F4F Wildcat|F4F Wildcat]] miały gorszą zwrotność i szybkość wznoszenia niż pozbawione opancerzenia, lekkie i zwrotne japońskie myśliwce typu Mitsubishi A6M2 Reisen ("[[Mitsubishi A6M|Zero]]"), jednak opancerzenie kabiny pilota i dość silne uzbrojenie sprawiały, iż myśliwiec ten był pierwszym myśliwcem amerykańskim, mogącym podjąć w miarę równorzędną walkę z myśliwcami japońskimi.
Największym atutem Amerykanów był radar oraz złamanie jeszcze przed wybuchem wojny japońskich szyfrów morskich, dzięki czemu dowództwo Floty Pacyfiku dobrze orientowało się w zamiarach japońskich admirałów.
