Rakieta: Różnice pomiędzy wersjami

Jest to obiekt latający poruszający się na zasadzie odrzutu, we współczesnej wersji napędzany silnikiem rakietowym. Może poruszać się zarówno w atmosferze ziemskiej, jak i poza nią, często osiągając prędkość wielokrotnie przekraczającą prędkość dźwięku. Zależnie od zastosowania rakiety dzielą się na: bojowe, czyli pociski rakietowe, [[Rakieta nośna|rakiety nośne]] - do wynoszenia ładunków w [[Przestrzeń kosmiczna|przestrzeń kosmiczną]], rakiety badawcze (np. do obserwacji meteorologicznych), rakiety startowe - ułatwiające start samolotu lub pocisku (po określonym czasie zwykle odrzucane), rakiety ratownicze (np. do przerzucania liny na ratowany statek). Główne elementy rakiety poza jej ładunkiem to: kadłub, silnik rakietowy, zbiornik materiałów pędnych do silnika, czasami układ kierowania oraz aparatura radiowa (głównie do łączności z Ziemią). Elementy konstrukcyjneKonstrukcja rakiet sąwymaga wykonywanewysokich ztechnologii. wysokogatunkowychPrzykładowo: stalikomory (osłonyspalania silników) orazrakietowych lekkichmuszą materiałówwytrzymać owysokie dużejtemperatury wytrzymałości mechanicznej, m.in. stopów aluminium z litem lubi kompozytówciśnienia. Silniki rakietowe na paliwo stałe mają prostą budowę i cechuje je duża niezawodność, toteż są często stosowane do napędu rakiet i pocisków rakietowych. Wadą silników rakietowych na paliwo stałe jest brak możliwości regulacji siły ciągu oraz mniejszy niż w silnikach na paliwo ciekłe stosunek uzyskiwanego ciągu do masy paliwa. Prototypem współczesnych rakiet były rakiety prochowe, najwcześniej (XIII w.) używane w Chinach, w Europie w XIV w. Miały one postać strzał zapalających zbudowane z rurek wypełnionych prochem. DoskonalenieW broniciągu palnejkolejnych spowodowałowieków brakrakiety zainteresowaniauzywane rakietamibyły przezjako kilkarodzaj wiekówartylerii, jako fajewerki i środki sygnalizacyjne. Szybki rozwój balistyki, techniki rakietowej i astronautyki nastąpił dopiero w XX w. W roku 1903 [[Konstantin Ciołkowski]] ogłosił teorię ruchu i zasady budowy rakiety kosmicznej. W latach 20. i 30. konstruktorzy prowadzili pracę nad silnikami rakietowymi na paliwo płynne i wkrótce zastosowano je w pociskach (1942, pociski V2, V-pociski), a następnie w rakietach kosmicznych. W czasie II wojny światowej walczące armie używały pocisków rakietowych artyleryjskich. Wielkie koszty rakiet kosmicznych miały wpływ na rozwój budowy wahadłowców.

[[Chiny|Chiński]] wynalazek [[Proch|prochu strzelniczego]] i użycie go w różnych formach, jako element broni: płonących strzał, bomb, dział, doprowadził w rezultacie do opanowania technologii pierwszych rakiet. Pierwsze rakiety były w użyciu w Chinach, około roku 970. Rakiety były używane w religijnych obrzędach na cześć bogów chińskich, tak jak dziś są używane „sztuczne ognie”. Jednak po pracach badawczych chińskich uczonych od X wieku do XII wieku używano rakiet jako broni artyleryjskiej ([[pocisk rakietowy|pocisków rakietowych]]), co pozostało jedynym przeznaczeniem rakiet aż doi XXjako wiekufajewerków. Rakiety były instalowane w fortach [[Wielki Mur Chiński|Wielkiego Muru Chińskiego]] i obsługiwane przez elitarne oddziały specjalistów rakietowych. Technologia budowy rakiet trafiatrafiła do [[Europa|Europy]] wraz z hordamiwojskami [[Czyngis-chan]]a i jego syna [[Ugedej]]a. [[Mongolia|Mongołowie]] wykradliuzyskali technologię budowy rakiet z podbitej północnej części Chin, jak i zatrudnilizatrudniając chińskich ekspertów rakietowych. Pierwsi Europejczycy mający doświadczenie z rakietami to [[Rosja]]nie i narody [[Europa Wschodnia|Europy Wschodniej]] oraz część [[Europa Środkowa|Europy Środkowej]] (Austria) podbite przez Imperium Czyngis-chana. Dodatkowo Europa miała kontakt z rakietami podczas oblężenia [[Konstantynopol]]a. [[Imperium osmańskie]] użyło tej broni, najprawdopodobniej pozyskało ją dzięki kontaktowi z Mongołami dwa wieki wcześniej. Przez następne dwa wieki rakiety stanowiły tajemnicę dla Europy.

W XIX wieku Anglicy rozwijali technologię rakietową, a główną postacią w badaniach i eksperymentach z rakietami był [[William Congreve (wynalazca)|William Congreve]] angielski wynalazca, pracujący nad udoskonaleniem celności rakiet. WRakiety używane były szeroko podczas wojen napoleońskich, także w Ameryce, np. w roku 1814 użyto rakiet w bitwie o [[Baltimore]] w [[Stany Zjednoczone|USA]].