Polska Partia Socjalistyczna – Lewica (1926–1931): Różnice pomiędzy wersjami

 

Utworzona została 13 czerwca 1926 roku przez działaczy lewego skrzydła [[Polska Partia Socjalistyczna|Polskiej Partii Socjalistycznej]] z Andrzejem Czumą na czele. W 1927 roku liczyła 12 tys. członków, działających głównie na terenie Lublina, Krakowa i Śląska Cieszyńskiego. W partii trwał konflikt między komunistami (Alfred Bem, Franciszek Polka, [[Romuald Gadomski]]) a działaczami dążącymi do zachowania niezależności od [[Komunistyczna Partia Polski|KPP]] (Andrzej Czuma, [[Stanisław Berent]], Albin Różycki). Po aresztowaniu Andrzeja Czumy w styczniu 1929 roku kierownictwo partii przeszło w ręce komunistów, co doprowadziło do rozłamu (grupa Andrzeja Czumy ostatecznie znalazła się w [[Związek Związków Zawodowych|Związku Związków Zawodowych]]). PPS-Lewica faktycznie stała się legalną przybudówką [[Komunistyczna Partia Polski|Komunistycznej Partii Polski]]. W lutym 1931 roku policja aresztowała wszystkich delegatów II Kongresu PPS-Lewicy, a partia została rozwiązana. Organy prasowe: "Robociarz", "Głos Pracy".

 

== Literatura ==