Eugeniusz Ralski: Różnice pomiędzy wersjami

{{Naukowiec infobox

|imię i nazwisko = Eugeniusz Ralski

|data urodzenia = [[6 listopada]] [[1910]]

|miejsce urodzenia = [[Osieczany]]

|almamater = [[Uniwersytet Jagielloński]]

|aktywność zawodowa =

|odznaczenia =

|doktorat data = 1934

|doktorat uczelnia = [[Uniwersytet Jagielloński]]

'''Eugeniusz Ralski''' (ur. [[6 listopada]] [[1910]] w [[Osieczany|Osieczanach]], zm. [[24 maja]] [[1981]] tamże) – polski fitopatolog, zoolog. Działacz [[Delegatura Rządu na Kraj|Delegatury Rządu na Kraj]], [[NIE]], [[Delegatura Sił Zbrojnych na Kraj|DSZ]] i Zrzeszenia [[Wolność i Niezawisłość|WiN]], skazany na karę śmierci zamienioną na wieloletnie więzienie. Profesor zwyczajny [[Uniwersytet Przyrodniczy we Wrocławiu|Wyższej Szkoły Rolniczej we Wrocławiu]].

 

Syn Teodora i Katarzyny z domu Batko. W 1929 uzyskał świadectwo dojrzałości w gimnazjum w [[Myślenice|Myślenicach]] i rozpoczął studia na Wydziale Rolniczym [[Uniwersytet Jagielloński|Uniwersytetu Jagiellońskiego]]. Od 1933 był asystentem na Wydziale Botaniki, rok później uzyskał tam tytuł doktora nauk rolniczych. W 1935 wyjechał [[Dublany (miasto)|Dublan]], gdzie został starszym asystentem prof. [[Kazimierz Adam Miczyński|Kazimierza Adama Miczyńskiego]] w Katedrze Hodowli Roślin i Genetyki w Wydziale Rolno-Lasowym [[Politechnika Lwowska|Politechniki Lwowskiej]]. W 1937 powrócił do [[Kraków|Krakowa]], gdzie powierzono mu etat starszego asystenta w Katedrze Botaniki [[Uniwersytet Jagielloński|Uniwersytetu]] i zajmował go do wybuchu [[II wojna światowa|II wojny światowej]]. Równocześnie od 1 stycznia 1937 kierował [[Katowice|katowicką]] Stacją Ochrony Roślin.

 

We wrześniu 1939 nadzorował ewakuację Śląskiej Izby Rolniczej, a następnie przedostał się do [[Lwów|Lwowa]]. Ponownie przekroczył granicę na [[San]]ie w styczniu 1940 i znalazł się w Krakowie, gdzie podjął pracę w tamtejszej Izbie Rolniczej. Należał do grona organizatorów konspiracyjnego Wydziału Rolniczego, równocześnie był aktywnie zaangażowany w działalność niepodległościową, używał pseudonimów ''Korsak'' i ''Biały''. W 1941 został zaprzysiężony do [[Związek Walki Zbrojnej|Związku Walki Zbrojnej]], należał do Wydziału Wojskowego "Teczka", gdzie kierował Oddziałem Rolnym. Po scaleniu we wrześniu 1943 z [[Delegatura Rządu na Kraj|Delegaturą Rządu na Kraj]] powierzono mu funkcję kierowniczą Wydziału Rolnego Okręgowej Delegatury Rządu w Krakowie. W 1944 został aresztowany i uwięziony w obozie koncentracyjnym w [[Plaszow|Krakowie-Płaszowie]], gdzie przebywał do wkroczenia [[Armia Czerwona|Armii Czerwonej]].

 

Następnie został członkiem dowództwa Brygad Wywiadowczych, których zadaniem było tworzenie sieci wywiadowczo-propagandowych na terenie tzw. Obszaru Południowego w ramach [[NIE]], [[Delegatura Sił Zbrojnych na Kraj|DSZ]] i [[Wolność i Niezawisłość|WiN]]. Od lutego 1945 pracował na stanowisku adiunkta w Katedrze Uprawy Roślin [[Uniwersytet Jagielloński|Uniwersytetu Jagiellońskiego]], we wrześniu tego samego roku przedstawił rozprawę ''Wrażliwość pszenic na rdzę brunatną Puccinia triticina Eriksson'' i na jej podstawie uzyskał tytuł [[Habilitacja|doktora habilitowanego]] oraz stanowisko kierownika Katedry w której pracował. Równocześnie otrzymał polecenie od [[Edward Bzymek-Strzałkowski|Edwarda Bzymka-Strzałkowskiego]] zorganizowanie wywiadu gospodarczego i nadzór nad Biurem Studiów. W maju 1945 został referentem wywiadu gospodarczego DSZ, a od stycznia 1946 był zastępcą kierownika sieci wywiadowczej WiN noszącej kryptonim "Izba Kontroli", następnie został szefem wywiadu Obszaru Południowego WiN. W lipcu 1946 Delegat Rządu powołał Eugeniusza Ralskiego na stanowisko kierownika Katedry Fitopatologii i Ochrony Roślin połączonych [[Uniwersytet Wrocławski|Uniwersytetu]] i [[Politechnika Wrocławska|Politechniki Wrocławskiej]], jednocześnie powierzono mu zadanie zorganizowania tej katedry, otrzymał tez tytuł [[Profesor nadzwyczajny|profesora nadzwyczajnego]]. Po kilku miesiącach 24 sierpnia 1946 został aresztowany przez [[Urząd Bezpieczeństwa]] pod zarzutem nieujawnienia przynależności do [[Armia Krajowa|Armii Krajowej]] i organizacji WiN. Po sfingowanym procesie krakowskim członków II Zarządu Głównego WiN został w dniu 10 września 1947 skazany na karę śmierci, wyrok uprawomocnił się 18 września 1947. W tym czasie profesorowie [[Aleksander Tychowski]], [[Bolesław Świętochowski]] i [[Stanisław Bac]] wystosowali apel do prezydenta [[Bolesław Bierut|Bolesława Bieruta]] o uwolnienie Eugeniusza Ralskiego, ale pozostał on bez odpowiedzi. Dekretem z dnia 6 listopada 1947 prezydent Bolesław Bierut w drodze aktu łaski zamienił wyrok śmierci na karę dożywotniego więzienia. Początkowo wyrok odbywał w [[Więzienie Montelupich|zakładzie karnym w Krakowie przy ul. Montelupich]], a następnie 9 stycznia 1948 został przewieziony do [[Zakład Karny Wronki|Centralnego Zakładu Karnego we Wronkach]]. Od 23 lutego 1948 do 22 lutego 1952 przebywał w [[Areszt Śledczy Warszawa-Mokotów|więzieniu mokotowskim]], a następnie ponownie we Wronkach. Po licznych apelacjach i amnestiach Wojskowy Sąd Garnizonowy 17 maja 1956 zmienił karę na 12 lat więzienia i 5 lat utraty praw publicznych, a także ze względu na stan zdrowia udzielił Eugeniuszowi Ralskiemu rocznego urlopu zdrowotnego.

 

Na wolność wyszedł 18 maja 1956, podczas pobytu w więzieniu dokonał pięciu przekładów i napisał siedem podręczników. Decyzją Rady Państwa z 31 grudnia 1956 pozostałą część kary zawieszono mu początkowo na dwa lata, a następnie anulowano. Odzyskawszy prawa publiczne powrócił do pracy naukowej, w międzyczasie powstała [[Uniwersytet Przyrodniczy we Wrocławiu|Wyższa Szkoła Rolnicza]], gdzie Eugeniusz Ralski otrzymał zadanie organizacji Katedry Ekologii Roślin na Wydziale Melioracji Wodnych, a następnie powierzono mu funkcję kierowniczą, którą pełnił do 1963. W 1959 przebywał przez trzy miesiące na stażu naukowym w [[Stany Zjednoczone|Stanach Zjednoczonych]], jego pobyt zaowocował nawiązaniem stałej współpracy naukowej z Departamentem Rolnictwa USA, za który otrzymał Certyfikat Uznania. W 1974 uzyskał tytuł [[Profesor zwyczajny|profesora zwyczajnego]], sześć lat później przeszedł na emeryturę. Był członkiem [[Polska Akademia Nauk|Polskiej Akademii Nauk]].

 

Spoczywa na [[Cmentarz Podgórski|Cmentarzu Podgórskim]].

 

* [http://delta.cbr.edu.pl/Content/768/138755.pdf Nota biograficzna w „Dzieje studiów rolniczo-lasowych w ośrodku lwowsko-dublańskich w opacowaniu Tadeusza Wośkowskiego”. Warszawa: Centralna Biblioteka Rolnicza im. Michała Oczapowskiego, 2011, s. 22. ISBN 978-83-932996-0-7];

* [https://lustronauki.wordpress.com/2009/05/14/eugeniusz-ralski/ Eugeniusz Ralski – wybitny fitopatolog, skazany w procesie krakowskim WiN, Lustro Nauki 14 maja 2009];

[[Kategoria:Członkowie Zrzeszenia Wolność i Niezawisłość]]

[[Kategoria:Członkowie Związku Walki Zbrojnej]]

[[Kategoria:Pochowani na Nowym Cmentarzu Podgórskim]]

[[Kategoria:Polscy fitopatolodzy]]

[[Kategoria:Uczestnicy tajnego nauczania na ziemiach polskich 1939-1945]]