Wigilia paschalna: Różnice pomiędzy wersjami

Przed kościołem kapłan święci ogień, od którego zapala się [[paschał]]. Na świecy paschalnej kapłan kreśli krzyż i litery: Α (alfa) i Ω (omega). [[Alfa i Omega|Oznacza to]], że na początku był Bóg i on też przyjdzie na końcu jako Miłosierny Sędzia. Na paschale kapłan zapisuje bieżący rok, chcąc podkreślić, że Chrystus przechodzi od punktu ''alfa'' (od stworzenia świata) do punktu ''omega'' (końca świata) historii zbawienia, która przechodzi również przez ten konkretny rok. Kapłan mówi przy tym: ''Chrystus wczoraj i dziś'' (żłobiąc pionowe ramię krzyża); ''Początek i Koniec'' (żłobiąc poziome ramię krzyża); ''Alfa'' (żłobiąc literę alfa); ''i Omega'' (żłobiąc literę omega); ''do Niego należy czas'' (żłobiąc pierwszą cyfrę bieżącego roku); ''i wieczność'' (żłobiąc drugą cyfrę bieżącego roku); ''Jemu chwała i panowanie'' (żłobiąc trzecią cyfrę bieżącego roku); ''przez wszystkie wieki wieków. [[Amen]]'' (żłobiąc ostatnią cyfrę bieżącego roku). Ponadto kapłan wbija w paschał pięć gwoździ (gron) symbolizujących pięć ran Chrystusa mówiąc przy tym: ''Przez swoje święte rany'' (wbija pierwsze grono) ''jaśniejące chwałą'' (wbija drugie grono) "niech nas strzeże'' (wbija trzecie grono) "i zachowuje'' (wbija czwarte grono) "Chrystus Pan. Amen'' (wbija ostatnie grono). Swoją symbolikę ma również światło świecy paschalnej, rozjaśniające mroki ciemnego kościoła, odwołuje się do Chrystusa, który rozprasza mroki ludzkiego życia, nadając mu sens, a także do stworzenia świata kiedy w mrokach ciemności rozbłysła światłość. Następnie diakon lub kapłan wnosi zapalony paschał do świątyni, zatrzymując się u progu, na środku świątyni i przed ołtarzem głównym śpiewając ''Światło Chrystusa''. Lud odpowiada wówczas ''Bogu niech będą dzięki''. Wszyscy zapalają świece od płomienia paschału, podając sobie światło. Następnie okadza paschał i śpiewa [[Orędzie paschalne|Exsultet]] – uroczyste Orędzie wielkanocne zaczynające się od słów: "Weselcie się już zastępy Aniołów w niebie..."

[[Lekcjonarz]] w tym dniu przewiduje dziewięć czytań biblijnych: siedem starotestamentalnych, [[epistoła|epistołę]] oraz ewangelię, które są przeplatane psalmami responsoryjnymi i modlitwami. Wymagane jest odczytanie co najmniej 3 fragmentów ze Starego Testamentu, z Prawa i Proroków, a także [[Księga Wyjścia|Wj]] 14,15-15,1, mówiący o przejściu przez Morze Czerwone. Po tym czytaniu lektor nie mówi "Oto słowo Boże", gdyż śpiewane po nim responsorium jest kontynuacją tego czytania.

* [[Księga Izajasza|Iz]] 54,4a.5-14 (obietnica [[Bóg w judaizmie|Pana]] dla [[Jerozolima|Jerozolimy]]);

Po ostatnim czytaniu ze [[Stary Testament|Starego Testamentu]] i modlitwie, kapłan intonuje hymn ''Chwała na wysokości'', w trakcie którego, podobnie jak podczas Mszy Wieczerzy Pańskiej w Wielki Czwartek, uderza się we wszystkie dzwony, grają organy (kołatki zastępuje się dzwonkami i gongiem). Po uroczystym hymnie celebrans odmawia [[Kolekta|kolektę]]. Następnie lektor odczytuje Epistołę, a później śpiewane jest uroczyste [[Alleluja]] i [[psalm responsoryjny]]. Potem kapłan czyta Ewangelię i wygłasza [[homilia|homilię]].

Obejmuje poświęcenie wody i pokarmów. W wodzie trzy razy zanurza się paschał, a potem wlewa się do osobnego naczynia i łączy się z olejami świętymi. Jest to woda używana do chrztu. Obrzęd święcenia wody zawiera głęboką symbolikę. Dzięki dokonującej się ofierze Jezusa Chrystusa człowiek otrzymuje łaskę życia nadprzyrodzonego, której widzialnym znakiem jest Chrzest, polanie wodą. Zmartwychwstanie Chrystusa i Chrzest człowieka to tajemnice ściśle ze sobą związane. Chrystus powstaje z grobu nowy w chwale nowego życia. Chrześcijanin podobnie jako nowy człowiek, jako dziecko Boże wychodzi z wody Chrztu św., gdyż sam Chrystus powiedział: „jeśli się kto nie odrodzi z wody i z Ducha Świętego, nie może wnijść do Królestwa Bożego” ([[Ewangelia Jana|J.]] 3,5). Po tych obrzędach następuje śpiew Litanii do Wszystkich Świętych, podczas której kapłan wraz z ministrantami leżą krzyżem u stóp ołtarza.

Po tych wszystkich obrzędach rozpoczyna się uroczysta msza, która ma już pełny charakter wielkanocny. Na „Chwała na wysokości” uderzają wszystkie dzwony i zaczynają grać organy. Między Lekcją a Ewangelią rozbrzmiewa po raz pierwszy radosne „Alleluja” (''chwalcie Boga[[Jahwe]]''), które kapłan na przemian z chórem śpiewa trzy razy.

W kościołach [[Luteranizm|luterańskich]] Wigilia Paschalna sprawowana jest głównie w [[Niemcy|Niemczech]] i [[Ameryka Północna|Ameryce Północnej]].

* {{cytuj stronę | url =http://www.kkbids.episkopat.pl/index.php?id=99#id=151| tytuł =List okólny o przygotowaniu i obchodzeniu świąt paschalnych | data dostępu = 2012-03-01| autor = [[Paul Augustin Mayer]], [[Virgilio Noè]] | opublikowany = KKBiDS| praca = | data =16 stycznia 1988 | język =pl}}