SM U-73: Różnice pomiędzy wersjami

30 kwietnia 1916 roku jednostka została przydzielona do II Flotylli. Pierwszym zatopionym przez SM U-73 statkiem był brytyjski żaglowiec ''Inverlyon'' (1827 BRT). 11 kwietnia 1916 roku płynący z [[Portland (Oregon)|Portland]] do [[Limerick]] z ładunkiem zboża statek został zatrzymany 108 mil na północny zachód od [[Fastnet Rock]] i zatopiony{{r|Inverlyon}}. 17 kwietnia w czasie kontynuowania dyslokacji na Morze Śródziemne SM U-73 zatopił kolejny statek. Był to norweski parowiec "Terje Viken" (3579 BRT){{r|TerjeViken}}. Na przełomie kwietnia i maja 1916 roku okręt prowadził działania u wybrzeży [[Malta|Malty]]. 27 kwietnia u wejścia do [[Wielki Port|Wielkiego Portu]] na postawione przez SM U-73 miny wpłynęły dwa brytyjskie okręty. Zbudowany w 1915 roku dla Royal Navy [[Slup wojenny|slup]] [[HMS Nasturtium (1915)|HMS ''Nasturtium'']] o wyporności 1250 ton{{r|Nasturtium}}. Zginęło 8 członków załogi{{r|HMSNasturtium}}. Drugim zatopionym tego dnia okrętem był [[HMS Russell (1901)|HMS ''Russell'']]. Zbudowany w 1899 roku w [[Palmers Shipbuilding and Iron Company]] w [[Jarrow]] [[przeddrednot]] typu Duncan o wyporności {{formatnum:14000}} ton{{r|Russell}}. Manewrujący u wejścia do Wielkiego Portu pancernik wszedł na dwie miny i w ciągu 20 minut zatonął. Z 720 osobowej załogi śmierć poniosły 124 osoby{{r|HMSRussell}}{{r|MaltaRussell}}.

[[plik:SS Burdigala.jpg|left|150px|thumb|SS ''Burdigala'']] 14 listopada 1916 roku 2 mile od wejścia do portu na greckiej wyspie [[Kiea]], na minę postawioną przez SM U-73 wszedł francuski [[krążownik pomocniczy]] [[SS Burdigala (1897)|SS ''Burdigala'']]. Ten zbudowany w 1897 roku w Gdańsku w Ferdinand Schichau Werft [[Transatlantyk (statek)|transatlantyk]] do 1912 roku pływał pod niemiecką banderą jako SS ''Kaiser Friedrich''. W 1912 roku został sprzedany francuskiej firmie Compagnie de Navigation Sud Atlantique. W sierpniu 1914 roku statek został przejęty przez [[Marine nationale]]. Statek służysłużył do przewozu wojska z [[Tulon]]u do [[Dardanele|Dardaneli]] oraz [[Saloniki|Salonik]] w czasie [[Bitwa o Gallipoli|bitwy o Gallipoli]], a także w kolejnym roku{{r|Keadive}}. 20 listopada na miny postawione u wejścia do portu w Pireus wpłynęły dwa grackiegreckie parowce. Oba zostały poważnie uszkodzone. "Spetzai" (788 BRT) zatonął, jednak w późniejszym okresie został wydobyty i powrócił do służby{{r|Spetzai}}. Dzień później w czasie rejsu z Neapolu do [[Mudros]] na minę postawioną w okolicy wyspy [[Kiea]] wpłynął [[HMHS Britannic|HMHS ''Britannic'']] ({{formatnum:48158}} BRT). ''Britannic'' był zbudowanyzbudowanym w latach 1911-1915 transatlantykiem jednym z trzech podobnych statków [[Statki typu Olympic|typu ''Olimpic'']]. Jednym z nich był [[RMS Titanic|RMS ''Titanic'']]. Statek zatonął w ciągu 55 minut, jednak pomimo tak szybkiego zatonięcia liczba ofiar była niewielka. Zginęło 30 marynarzy, a 40 zostało rannych{{r|Britannic}}.

W grudniu 1916 roku SM U-73 zatopił dwa brytyjskie statki. 21 grudnia 94 mile na północny wschód od [[Port Said]] tankowiec [[SS Murex|''Murex'']] (3564 BRT), a 23 grudnia 5 mil od [[Aleksandria|Aleksandrii]] parowiec ''Thistleban'' (4117 BRT){{r|U73hits}}. [[plik:Peresvet1901.jpg|left|150px|thumb|Pierieswiet w 1901 roku.]] 2 stycznia 1917 roku na miny postawione 10 mil od Port Said wszedł należący do [[Marynarka Wojenna Imperium Rosyjskiego|Marynarki Wojennej Imperium Rosyjskiego]] [[pancernik]] [[Pancerniki typu Pierieswiet|typu Pierieswiet]] ''[[Pierieswiet (1901)|Pierieswiet]]'' (ros. ''Пересвет'') (wyporność {{formatnum:13500}} ton){{r|Pierieswiet}}. Zginęło 91 członków z liczącej 828 marynarzy i oficerów załogi. Pozostali zostali uratowani przez alianckie jednostki z Port Saidu. Ostatnim zatopionym przez SM U-73 pod dowództwem Gustava Siessa statkiem był brytyjski parowiec ''Bilswood'' (3097 BRT){{r|Bilswood}}. Statek wszedł na minę 8 mil od portu w Aleksandrii.

22 maja 1917 roku dowództwo nad okrętem objął kapitan Ernst von Voigt{{u|ErnstVoigt}}{{r|ErnstVoigt}}. Ernst von Voigt dowodził okrętem do 15 stycznia 1918 roku. W tym okresie SM U-73 zatopił cztery statki. Trzy niewielkie żaglowce oraz brytyjski parowiec ''Midlothian'' (1321 BRT){{r|U73hits}}. 16 stycznia 1918 roku kolejnym dowódcą okrętu został kapitan Karl Meusel, który poprzednio dowodził okrętem [[SM U-155]]. Pod jego dowództwem SM U-155 zatopił 19 statków o łącznej pojemności {{formatnum:52387}} BRT oraz jeden uszkodził{{u|KarlMeusel}}{{r|KarlMeusel}}. 16 czerwca SM U-73 przejął kapitan Carl Bünte, dowodził okrętem do 15 września 1918 roku. W tym okresie SM U-73 zatopił jeden statek, brytyjski parowiec ''Almerian'' (3030 BRT). Zbudowany w 1897 roku