Jan Gamarnik: Różnice pomiędzy wersjami
| [wersja nieprzejrzana] | [wersja nieprzejrzana] |
Usunięta treść Dodana treść
AMY 81-412 (dyskusja | edycje) уточнення написання прізвища (ukr.) |
AMY 81-412 (dyskusja | edycje) m ort. |
||
Linia 19:
'''Jan Gamarnik''', [[język rosyjski|ros.]] ''Ян Борисович Гамарник'', [[biał.]] ''Ян Гамарнік'' (ur. {{data|1894-6-14}}<ref>{{ros.|Гамарник Яков Цудикович / Киевский университет. Юридический факультет. Регистрационные листы студентов (Гам — Гер). Нач. 1915 г. // Государственный архив города Киева. Ф. 16. Оп. 465. Д. 4256. На 128 л.}}</ref><ref>{{ros.|Справка. Студент Киевского университета св. Владимира Гамарник Яков Цудикович… 5 мая 1916 г. / Киевский университет. Личные документы лиц, подававших прошения о приёме в университет (Габ — Гин) // Государственный архив города Киева. Ф. 16. Оп. 465. Д. 4511. Л. 33, 33об, 34.}}</ref> w [[Żytomierz]]u, zm. [[31 maja]] [[1937]] w [[Moskwa|Moskwie]]) – rosyjski [[komunizm|działacz komunistyczny]], [[politruk]] i ludowy wicekomisarz obrony (1930-1937), ofiara ''sprawy Tuchaczewskiego''.
Urodził się w inteligenckiej rodzinie [[Żytomierz|żytomierskiej]] jako Jakоw Сudikowicz Gamarnik<ref>{{ros.|Справка. Студент Киевского университета св. Владимира Гамарник Яков Цудикович… 5 мая 1916 г. / Киевский университет. Личные документы лиц, подававших прошения о приёме в университет (Габ — Гин) // Государственный архив города Киева. Ф. 16. Оп. 465. Д. 4511. Л. 33, 33об, 34.}}</ref><ref>{{ros.|Судебного Следователя Киевского ОС по важнейшим делам. Предварительное следствие по делу о приготовлении к восстанию членов … социал-демократической партии большевиков. Нач. 29 окт. 1917 г. // Центральный государственный исторический архив Украины, г. Киев. Ф. 317. Оп. 2. Д. 6. Л. 10, 11.}}</ref><ref>{{ros.|Горлов, Василий Михайлович. [http://search.rsl.ru/ru/catalog/record/8127 Военно-политическая деятельность Я. Б. Гамарника (1917—1937 гг.)] : автореферат дис. … кандидата исторических наук : 07.00.01 / Военно-полит. акад. им. В. И. Ленина. — Москва, 1990. — 23 с.}}</ref>)<ref>[[Zachar Szybieka]] pisze z kolei w książce ''„Historia Białorusi 1795-2000”'' o austriackich korzeniach rodziny Gamarnika, zob. Szybieka Zachar, ''„Historia Białorusi 1795-2000”'', [[Lublin]] 2002, ISBN 83-85854-74-6.</ref>, jednak już od dwunastego roku życia był zmuszony sam zarabiać na siebie. Od 1914 roku studiował w Instytucie Psychologicznym w [[Petersburg]]u (''„Петербургский психоневрологический институт”''), rok później przeniósł się na wydział prawny Uniwersytetu Kijowskiego, gdzie spotkał komunistycznych działaczy [[Mykoła Skrypnyk|Mykoły Skrypnyka]] i [[Stanisław Kosior|Stanisława Kosiora]], którzy wciągnęli go w działalność partyjną. Od 1916 roku pozostawał członkiem [[SDPRR(b)]], prowadził agitację w kijowskich zakładach ''„Arsenał”''.
Po wybuchu [[Rewolucja lutowa 1917|rewolucji lutowej]] stanął na czele kijowskiego komitetu SDPRR(b). Po przyjeździe do [[Moskwa|Moskwy]] w 1918 roku zaprzyjaźnił się z [[Lenin]]em, wszedł w skład KC [[KP(b)U]]. W latach 1919-1921 przebywał w [[Ukraińska Socjalistyczna Republika Radziecka|Ukraińskiej SRR]] – w [[Odessa|Odessie]] i [[Kijów|Kijowie]], gdzie przewodził lokalnym organizacjom partyjnym.
| |||