|
== Współczesność ==
Od lat 70. XX w. w murach dawnej teatro-opery funkcjonuje teatr państwowy, wystawiający przedstawienia dramatyczne. Do 19921991 roku funkcjonował on pod nazwą Teatr Dramatyczny, potem (w połączeniu z Wojewódzkim Domem Kultury i Galerią Sztuki) jako Centrum Sztuki - Teatr Dramatyczny. Od 1999 roku nosi imię Heleny Modrzejewskiej. Uczestniczy we wszystkich najważniejszych krajowych przeglądach i festiwalach, zdobywając prestiżowe nagrody (m.in. w Konkursie na Wystawienie Polskiej Sztuki Współczesnej, Festiwalu Sztuki Reżyserskiej "Interpretacje" w Katowicach, Festiwalu Szekspirowskim w Gdańsku itd.)<ref>{{Cytuj|url = http://teatr.legnica.pl/o-teatrze|tytuł = O teatrze|czasopismo = teatr.legnica.pl|opublikowany = teatr.legnica.pl|data dostępu = 2016-01-25}}</ref>; prezentuje swoje spektakle także za granicą (Czechy, Niemcy, Wielka Brytania, Słowacja, Słowenia i in.). W roku 2006 odbył artystyczną podróż po USA, w 2009 – po Rosji i Syberii, w 2013 odwiedził Argentynę, a w 2014 Turcję. Jego specjalnością jest przedstawianie „prawdziwych historii w prawdziwych miejscach”, czyli często nietypowych dla teatru przestrzeniach, np. starych halach fabrycznych czy zrujnowanym kinie. Historie te często dotyczą Legnicy, współtworząc tożsamość miasta. Najważniejsze spektakle Teatru Modrzejewskiej to: ''Ballada o Zakaczawiu (2000,'' wersja TV 2002''),'' ''Wschody i Zachody Miasta (2003,'' wersja TV 2005), ''Made in Poland (2004,'' wersja TV 2005), ''Otello (2006), Łemko (2007)'', ''III Furie (2011,'' wersja TV 2012), ''Orkiestra (2011,'' wersja TV 2013). Teatr organizował w Legnicy Międzynarodowy Festiwal Teatralny „Miasto” (2007, 2009), którego sceną były zrujnowane legnickie przestrzenie, i współorganizował Festiwal Teatru Nie-Złego (2011, 2012). W Teatrze Modrzejewskiej reżyserują tacy twórcy, jak Jacek Głomb, Lech Raczak, Piotr Cieplak, Paweł Kamza, Ondrej Spišák, Przemysław Wojcieszek.
== Bibliografia ==
|
