Pałac Schaumburg: Różnice pomiędzy wersjami

|opis zdjęcia = Pałac Schaumburg -– druga siedziba kanclerza Niemiec, Bonn

|stopniN = 50 |minutN = 43 |sekundN = 15

|stopniE = 07 |minutE = 07 |sekundE = 01

[[Plik:Bundesarchiv B 145 Bild-001502, Bonn, Palais Schaumburg.jpg|250px|right|thumb|pałacPałac Schaumburg, zdjęcie z 1950 r.]]

'''Pałac Schaumburg''' – zamkowa budowla powstała w [[1860]] w [[Bonn]] (Niemcy). Od [[1949]] w budynku znajduje się część urzędu kanclerskiego [[Niemcy|Republiki Federalnej Niemiec]]. Do [[1976]] była to pierwsza siedziba [[Kanclerze Niemiec|Kanclerza Federalnego]]. [[Pałac]] nazywany był też ''Domem Kanclerskim''. Od [[1999]] pałac służy jako druga siedziba urzędu i zawiera niektóre jego wydziały. Nazwę od [[1890]], zawdzięcza drugiemu właścicielowi z rodu [[Schaumburg-Lippe]]. Położony jest na brzegu [[Ren]]u na południe od [[Willa Hammerschmidt|Willi Hammerschmidt]] -– drugiej siedziby [[Prezydent]]a Republiki.

=== 1860–1939 -– własność prywatna ===

Ta późnoklasycystyczna budowla została wzniesiona na zlecenie fabrykanta tekstylnego z [[Akwizgran]]u, Aloysa Knopsa (1814–1898). W [[1860]] pałac kupił pochodzący z [[Turyngia|Turyngii]] fabrykant – obywatel amerykański – Wilhelm Loeschigk (1808–1887), który przesiedlił się z [[Nowy Jork|Nowego Jorku]] do Bonn. Loeschigk rozbudował pałac dodając między innymi małą okrągłą wieżę. Jego rodzina mieszkała w nim do [[1890]].

W [[1890]] pałac nabył książę Adolf zu Schaumburg-Lippe (1859–1916), syn panującego księcia [[Adolf I Schaumburg-Lippe|Adolfa I Jerzego]]. W tym samym roku książę Adolf ożenił się z księżniczką [[Wiktoria Pruska|Wiktorią]] (1866–1929), córką cesarza [[Fryderyk III Hohenzollern|Fryderyka III]], młodszą siostrą późniejszego cesarza [[Wilhelm II Hohenzollern|Wilhelma II]]. Małżeństwo to było bezdzietne. Po podróży poślubnej, para książęca wprowadziła się do pałacu i w [[1894]] rozbudowała go dodając dwa skrzydła od strony północnej i od wschodu. Pałac został też wyposażony w cenne meble i dzieła sztuki.

Do I wojny światowej posiadłość stanowiła centrum życia towarzyskiego oraz imprez często z udziałem dworu cesarskiego. Z tego czasu pochodzi też nazwa pałacu. Po śmierci księcia Adolfa w [[1917]] pałac odziedziczyła wdowa po nim, ale do [[1919]] przebywali w nim angielscy i kanadyjscy żołnierze. Pod koniec 1919 księżna Wiktoria sprzedała pałac bratankowi swojego zmarłego męża [[Adolf II Schaumburg-Lippe|Adolfowi II Schaumburg-Lippe]], zapewniając sobie jednak w nim dożywotnie mieszkanie i użytkowanie.

W [[1927]] w "czerwonym„czerwonym salonie"salonie” (późniejsza sala gabinetowa), księżna Wiktoria poślubiła rosyjskiego hochsztaplera Alexandra Zoubkoffa (1900–1936), który z powodu wielu oszustw został w 1928 wydalony do [[Luksemburg]]a. Rodzina Schaumburg-Lippe odebrała zadłużonej Wiktorii prawa do mieszkania w pałacu i spowodowała w październiku 1929 licytację całego inwentarza. Budynek został przeznaczony na biura i mieszkania czynszowe. W [[1936]] pałac przeszedł w równych częściach na własność rodzeństwa Adolfa II.

=== od 1939 -– własność państwowa ===

W [[1939]] Pałac Schaumburg został zakupiony za 709.000 przez [[III Rzesza|Trzecią Rzeszę]] i przeznaczony na cele wojskowe podlegał VI okręgowi obrony (''Wehrkreis VI -– Münster'').

Po zakończeniu [[II wojna światowa|II wojny światowej]] pałac podlegał brytyjskim wojskowym władzom okupacyjnym i do początku listopada [[1949]] roku znajdowało się w nim dowództwo belgijskich sił zbrojnych. 5 listopada [[1949]] kanclerz [[Konrad Adenauer]] zdecydował o przeznaczeniu budowli na swoją rezydencję służbową.

[[Plik:Bundesarchiv B 145 Bild-057830, Bonn, Palais Schaumburg.jpg|250px|right|thumb|pokoj służbowy [[Konrad Adenauer|Adenauera]]]]

W roku następnym ''Dom Kanclerski'' został powiększony o budynek 2 i 3. W obszernym parku [[Sepp Ruf]] wybudowano w latach 1963–1965 nowoczesny w stylu budynek mieszkalno-reprezentacyjny urzędu kanclerskiego, zwany ''kanclerskim bungalowem''. Ponieważ jednak sam pałac, nawet po rozbudowie, nie proponował wystarczająco dużo miejsca, w [[1976]] roku wybudowano w pobliżu nową siedzibę urzędu. Niektóre jego wydziały pozostały jednak w pałacu, który nadal służy celom reprezentacyjnym.

Po utworzeniu nowego Ministerstwa do spraw Środowiska Naturalnego i Bezpieczeństwa Energii Atomowej, w latach 1986–1987 pałac był na krótko siedzibą tego urzędu. W maju [[1990]] w Pałacu Schaumburg podpisano dokumenty o unii socjalnej gospodarczej i walutowej pomiędzy dwoma wówczas państwami niemieckimi. Po [[Zjednoczenie Niemiec|zjednoczeniu Niemiec]] był siedzibą pięciu ministrów do zadań specjalnych ówczesnego gabinetu [[Helmut Kohl|Helmuta Kohla]].

[[Plik:PalaisSchaumburg8.jpg|250px|right|thumb|park pałacowy]]

Pałacowy [[park]] oprócz zieleńców i ścieżek posiadał kiedyś także liczne cieplarnie oraz duże plantacje owoców, które jednak nie zachowały się. Sąsiadujący z pałacem Selvenpark, założony w [[1878]] przez F.J.C. Jürgensa został w [[1951]] w ramach przebudowy włączony do parku pałacowego przez architekta krajobrazu [[Hermann Mattern|Hermanna Matterna]] na zlecenie [[Konrad Adenauer|Konrada Adenauera]] i w ten sposób częściowo odtworzony.

Od roku [[1963]] pielęgnowana jest tradycja sadzenia w przypałacowym parku jednego drzewa, przez każdego ustępującego kanclerza.

|- bgcolor="#e0e0e0"

| [[Konrad Adenauer]] || [[Christlich Demokratische Union Deutschlands|CDU]] || [[1949]]–[[1953]] 1949–1953<br /> [[1953]]–[[1957]] 1953–1957<br /> [[1957]]–[[1961]] 1957–1961<br /> [[1961]]–[[1962]] 1961–1962<br /> [[1962]]–[[1963]]1962–1963 || [[paulownia omszona]] || w [[1992]] po burzy zastąpione innym

| [[Ludwig Erhard]] || CDU || [[1963]]–[[1965]] 1963–1965<br /> [[1965]]–[[1966]]1965–1966 || [[sekwoja]] ||

| [[Kurt Georg Kiesinger]] || CDU || [[1966]]–[[1969]]1966–1969 || [[klon (roślina)|klon]] || zasadzone w 1978

| [[Willy Brandt]] || [[Sozialdemokratische Partei Deutschlands|SPD]] || [[1969]]–[[1972]] 1969–1972<br /> [[1972]]–[[1974]]1972–1974 || [[miłorząb]] || zasadzone w 1979

| [[Helmut Schmidt]] || SPD || [[1974]]–[[1976]] 1974–1976<br /> [[1976]]–[[1980]] 1976–1980<br /> [[1980]]–[[1982]]1980–1982 || [[wierzba płacząca]] ||

| [[Helmut Kohl]] || CDU || [[1982]]–[[1983]] 1982–1983<br /> [[1983]]–[[1987]] 1983–1987<br /> [[1987]]–[[1991]] 1987–1991<br /> [[1991]]–[[1994]] 1991–1994<br /> [[1994]]–[[1998]]1994–1998 || czerwony [[buk]] || zasadzone w 1987