Panavia Tornado: Różnice pomiędzy wersjami

Rodowód samolotu Tornado jest złożony. Po drastycznych cięciach budżetu wojskowego Wielkiej Brytanii pod koniec lat 50. i 60. XX wieku i zaprzestaniu rodzimych projektów, brytyjski przemysł lotniczy nie był w stanie samodzielnie wytworzyć nowoczesnego odrzutowego samolotu bojowego, mogącego zastąpić starzejące się bombowce [[English Electric Canberra|Canberra]] i wypożyczone od Amerykanów myśliwce [[McDonnell Douglas F-4 Phantom II|F-4 Phantom II]]. Brytyjczycy postanowili szukać kooperantów na kontynencie: w 1966 r. zawiązali z Francuzami konsorcjum SEPECAT, które stworzyło lekki samolot szturmowy [[SEPECAT Jaguar|Jaguar]]. Strona francuska wycofała się jednak z negocjacji projektu samolotu AFVG (Anglo-French Variable Geometry – angielsko-francuskiego samolotu o zmiennym skosie skrzydeł), wobec czego brytyjska British Aircraft Company (BAC) pozyskała partnerów w postaci niemieckiego Messerschmitt-Bölkow-Blohm, włoskiego Fiata oraz holenderskiego Fokkera. Spółkę tych firm pod nazwą Panavia Aircraft Gmbh utworzono w 1969 r. Planowano wytwarzać dwie wersje samolotu: jednomiejscową dla [[Luftwaffe]], lotnictwa włoskiego [[Włoskie Siły Powietrzne|AMI]] i holenderskiego [[Królewskie Holenderskie Siły Powietrzne|KLu]] oraz dwumiejscową dla [[Royal Air Force|RAF-u]] i niemieckiego lotnictwa morskiego Marineflieger. Docelowo planowano wyprodukować około 900 egzemplarzy wszystkich wersji. Budową silnika dla przyszłego samolotu zajęło się konsorcjum [[przedsiębiorstwo|przedsiębiorstw]]: brytyjski [[Rolls-Royce (lotnictwo)|Rolls-Royce]], niemiecki [[Maximum Transmission Unit|MTU]] i włoski [[FIAT]]. W trakcie prac z [[konsorcjum]] Panavia wycofali się Holendrzy, a Fiata zastąpiła włoska firma Alenia (dawniej Aeritalia).

[[Kategoria:Brytyjskie samoloty wojskowemyśliwskie po 1945]]