Daniszmendydzi: Różnice pomiędzy wersjami
[wersja przejrzana] | [wersja przejrzana] |
Usunięta treść Dodana treść
drobne redakcyjne, poprawa linków, WP:SK |
poprawa linków |
||
Linia 86:
'''Daniszmendydzi'''<ref>Peter M. Holt, ''Bliski Wschód od wypraw krzyżowych do 1517 roku'', Państwowy Instytut Wydawniczy, Warszawa, 1993; [[Steven Runciman]], ''Dzieje wypraw krzyżowych. Tom II'', Państwowy Instytut Wydawniczy, Warszawa 1987; Wera i Mirosław Hrochowie, ''W obronie Grobu Chrystusa. Krzyżowcy w Lewancie'', Wydawnictwo Ancher, Warszawa 1992, [http://books.google.com/books?id=mKpz_2CkoWEC&pg=PA215&vq=danishmendids&dq=new+islamic+dynasties&ie=ISO-8859-1&output=html&sig=-Ul1nBL0UMebuWEYJppYoXtMm48 Clifford Edmund Bosworth, ''The New Islamic Dynasties: A Chronological and Genealogical Manual'', Edinburgh University Press, 2004.] Limitowany dostęp.</ref> (albo '''Daniszmenidzi'''<ref>Bogdan Składanek, ''Historia Persji. Tom II'', Wydawnictwo Akademickie Dialog, Warszawa 2003; Jonathan Harris, ''Bizancjum i wyprawy krzyżowe'', Bellona, Warszawa 2005</ref>, '''Daniszmendzi'''<ref>Jean-Paul Roux, ''Historia Turków'', Wydawnictwo Marabut, Gdańsk 2003.</ref>) - dynastia pochodzenia [[Turkmeni|turkmeńskiego]] rządząca w centralnej i północnej [[Anatolia|Anatolii]] w takich miastach jak [[Sivas]], [[Malatya]], [[Kayseri]] i [[Kastamonu]], od r. ok. 1071<ref>Hasło: ''Dānishmend'' w: Encyclopaedia Britannica, 15th edition, Encyclopaedia Britannica Inc., William Benton, Publisher, 1943-1973, Helen Hemingway Benton, Publisher, Chicago/London/Toronto/Geneva/Sydney/Tokyo/Manila/Seoul/Johannesburg</ref> do 1178.
Pierwsze wiadomości o eponimicznym założycielu dynastii, [[Daniszmend Ghazi|Daniszmendzie Ghazim]] (przed 1086 - 1104), pochodzą z okresu po roku 1086, kiedy po śmierci pierwszego [[Sułtanat
W roku 1107 sułtan Rum zginął w bitwie z Wielkim Seldżukami i w państwie wybuchły walki o władzę pomiędzy jego synami. Następca Daniszmendy, [[Emir Ghazi Kumusztakin]] (1104 - 1134), wykorzystał tę sytuację do osadzenia w roku 1116 na tronie Rum swojego kandydata, [[Masud I|Masuda I]], i sprowadzenia go do roli [[wasal]]a. Ponadto odbił on Malatyę i zdobył [[Ankara|Ankarę]], Kayseri i Kastamonu. W roku 1130 wezwał go na pomoc przeciwko najazdowi [[Księstwo Antiochii|księcia Antiochii]] [[Boemund II|Boemunda II]] władca [[Armenia Mała|Małej Armenii]] [[Leon I Rubenida|Leon I]]. Kumusztakin pokonał i zabił Boemunda, a jego głowę przesłał [[kalif]]owi. W roku 1133 odbił on Kastamonu, które rok wcześniej zajął cesarz bizantyjski [[Jan II Komnen]]. W związku z tymi zwycięstwami nad chrześcijanami kalif [[Al-Mustarszid]] w porozumieniu z sułtanem Wielkich Seldżuków [[Ahmad Sandżar|Sandżarem]] obdarował go tytułem ''malika'' (króla), jednak przyjął go dopiero jego syn, Muhammad (1134 - 1142), ponieważ w roku 1134 Kumusztakin zmarł.
|