Gibereliny: Różnice pomiędzy wersjami

'''Gibereliny''', '''giberelina''' (GA1-GAn) – sązwiązki zaliczanebędące częstozarówno do regulatorów wzrostu i rozwoju roślin, jednakże nazwa gibereliny nie jest równoznaczna zwłaściwymi [[Hormony roślinne|hormonem roślinnymfitohormonami]]., Jestjak toi wspólnaproduktami nazwaich dlaprzemian, związkówzaliczane oczęsto określonejdo budowie[[regulatory chemicznej,wzrostu będącychi zarównorozwoju właściwymi [[Hormony roślinneroślin|fitohormonami]],regulatorów jakwzrostu i produktamirozwoju ich przemianroślin]]. Gibereliny należące do fitohormonów regulują wzrost i dojrzewanie roślin. Najbardziej rozpowszechnioną gibereliną jest [[kwas giberelinowy]] (GA₃).

Gibereliny biorą również udział w indukowaniu kwitnienia roślin. Mogą one zastępować działanie światła lub niskiej temperatury u roślin wymagających dla kwitnienia długiego dnia lub chłodzenia. Podczas indukcji kwitnienia zmienia się w roślinie zarówno ilość endogennych giberelin, jak i ich rodzaj. [[Retardanty wzrostu roślin|Retardanty]] mogą hamować indukcję kwitnienia poprzez obniżenie poziomu giberelin i ograniczenie ich [[metabolizm]]u. W warunkach niesprzyjającego fotoperiodu nie dochodzi do biosyntezy giberelin i rośliny dnia długiego nie zakwitają, a rośliny dnia krótkiego pozostają w stanie rozety. W przypadku indukcji kwitnienia u poszczególnych gatunków roślin musi zadziałać określona giberelina, w określonym stężeniu. Rośliny dnia długiego wykazują istotną zależność od giberelin o szkielecie dziewiętnastowęglowym z grupą hydroksylową przy atomie węgla dwunastym, trzynastym i piętnastym. Również czas i miejsce stosowania gibereliny może mieć znaczenie dla indukcji kwitnienia. W przypadku roślin dnia krótkiego, GA1 podana przed indukcją stymuluje kwitnienie, ale zastosowana tuż po indukcji działa hamująco. Szczególną cechą giberelin indukujących kwitnienie roślin, jest ich minimalny efekt na wydłużanie się pędów. Gibereliny bardzo skuteczne w pobudzaniu wzrostu wydłużeniowego muszą być stosowane w bardzo wysokich dawkach, aby wywołać kwitnienie. Wśród wielu giberelin obecnych w roślinie tylko jedna, nazywana „efektorem” jest aktywna w danym procesie. Pozostałe gibereliny to najczęściej nieaktywne ogniwa w łańcuchu biosyntezy lub produkty unieczynnienia efektora. Przykładem efektora stymulacji kwitnienia u jabłoni jest GA₄. Równocześnie obecne w jabłoni gibereliny GA₃, GA₁₉, GA₂₀, GA₅₃ są wcześniejszymi ogniwami w biosyntezie GA₄, a gibereliny GA₇ i GA₉ są produktami degradacji aktywnej gibereliny GA₄.

Pierwszy raz odkryto gibereliny w Japonii. Wyizolowano je z grzyba ''[[Gibberella fujikuori]]''. Grzyb ten infekował ryż na tamtejszych plantacjach. Siewki tej rośliny zarażone grzybem zaczynały charakteryzować się gwałtownym i nadmiernym wzrostem. Od wyizolowania w latach 1935-381935–1938 (przez Yabuto i Sumiki) z pożywki, na której rósł grzyb ''Fusarium moniliforme'' syn. ''[[Gibberella fujikuroi]]'', związków biologicznie czynnych w postaci krystalicznej, nazwanych giberelinągiberelinami, stale są otrzymywane są kolejne związki należące do grupytej giberelingrupy. Obecnie znanych jest już ponad 100 związków określanych wspólną nazwą gibereliny„gibereliny”.