Bitwa o Endor: Różnice pomiędzy wersjami

|grafika =

|opis =

Dowództwo Sojuszu, nieświadome, że sytuacja ta została zaaranżowana przez Palpatine'a celem sprowokowania rebeliantów do wystąpienia do otwartej walki, rozpoczęło przygotowania do ataku. Ponieważ -– według przechwyconych planów -– Gwiazda Śmierci miała być jeszcze nieuzbrojona, a ochronę zapewniał jej generator pola siłowego umieszczony na powierzchni pobliskiego księżyca, atak miał być przeprowadzony dwutorowo. Oddział komandosów miał wylądować na Endorze i zniszczyć emiter pola siłowego, co umożliwiłoby bezpośredni atak flocie Sojuszu -– pod osłoną okrętów liniowych, małe [[Samolot myśliwski|myśliwce]] kosmiczne miały przeniknąć do wnętrza Gwiazdy i zniszczyć jej główny reaktor. Etapem naziemnym dowodzić miał generał [[Han Solo]], a brali w niej udział także: [[Luke Skywalker]], [[Leia Organa]], [[Chewbacca]], [[R2-D2]] i [[C-3PO]]. Akcja w przestrzeni kosmicznej koordynowana była przez [[Admirał Ackbar|admirała Ackbara]], a grupą mającą uderzyć bezpośrednio na stację bojową dowodził [[Lando Calrissian]] zasiadający za sterami [[Sokół Millennium|Sokoła Millenium]].

Na krótko przed atakiem Skywalker odłączył się od sił naziemnych i oddał się w ręce sił imperialnych, aby podjąć próbę nakłonienia swojego ojca, [[Anakin Skywalker|Dartha Vadera]] na przejście na [[Jasna strona Mocy|stronę dobra]]. Vader zabrał go na pokład Gwiazdy Śmierci, przed oblicze Imperatora -– zgodnie z planem tego ostatniego, który chciał wykorzystać wydarzenia bitwy do przeciągnięcia młodego [[Jedi]] na [[Ciemna strona Mocy|Ciemną Stronę Mocy]].

Z początku operacja naziemna przebiegała zgodnie z planem i Rebeliantom udało się zlokalizować i opanować generatory pola. Równocześnie flota rebeliancka wyszła z [[Nadprzestrzeń (fantastyka naukowa)|nadprzestrzeni]] i rozpoczęła atak na Gwiazdę Śmierci. W tym momencie Palpatine wyjawił Luke'owi, że cała sytuacja była zaaranżowaną przez niego pułapką -– na jego rozkaz dodatkowe, ukryte dotychczas oddziały [[szturmowcy|szturmowców]] imperialnych wyparły siły rebeliantów z bunkra, uniemożliwiając im zniszczenie osłon. W przestrzeni natomiast Flota Sojuszu została odcięta przez okręty imperialne, a na dodatek superlaser Gwiazdy Śmierci okazał się być sprawny -– stacja zaczęła niszczyć flotę rebeliancką. Sytuacja wydawała się być kompletną klęską i ostatecznym końcem Sojuszu.

Bitwa pod Endorem była olbrzymim sukcesem Rebeliantów -– zginęli w niej Palpatine, Vader oraz znacząca ilość najbardziej obiecujących i najzdolniejszych dowódców Marynarki Imperialnej, a siły Imperium uległy dezorganizacji i od tego momentu znajdowały się w pozycji defensywnej. Zniszczeniu uległa też duma Marynarki Imperialnej, superniszczyciel ''[[Executor]]''. Śmierć Imperatora pociągnęła za sobą ponadto rozpad Imperium na wiele walczących ze sobą frakcji. Już nigdy nie odzyskało ono swojej dawnej potęgi.

Po bitwie pojawiło się wiele spekulacji -– głoszonych między innymi przez Wielkiego Admirała Thrawna -– jakoby imperator Palpatine podczas bitwy usiłował samodzielnie kierować, a przynajmniej koordynować działania statków imperialnych używając w tym celu Mocy. Teoria ta pojawiła się na skutek istotnych zmian w zachowaniach pilotów myśliwców i kapitanów niszczycieli, nie została jednak uznana za ostateczny fakt.