Ewangeliczna Wspólnota Zielonoświątkowa: Różnice pomiędzy wersjami

[wersja przejrzana][wersja przejrzana]
Usunięta treść Dodana treść
→‎Placówki: drobne merytoryczne
drobne merytoryczne
Linia 68:
[[Plik:Zbór Ewangelicznej Wspólnoty Zielonoświątkowej w Puławach koło Rymanowa.JPG|thumb|240px|[[Dom modlitwy]] [[zbór|zboru]] w [[Puławy (województwo podkarpackie)|Puławach Górnych]]]]
'''Ewangeliczna Wspólnota Zielonoświątkowa''' – [[chrześcijaństwo|chrześcijański]] [[Kościół (organizacja)|kościół]] [[protestantyzm|protestancki]] działający na terenie [[Polska|Polski]], [[Prezbiter]]em naczelnym wspólnoty jest [[Tadeusz Krzok]]. Kościół został zarejestrowany w 1981 roku. W 2011 roku zrzeszał 547 wiernych należących do 6 zborów{{r|GUS}}.
 
== Historia ==
Korzenie Ewangelicznej Wspólnoty Zielonoświątkowej sięgają początków [[XX wiek]]u, kiedy to w łonie [[Kościół Ewangelicko-Augsburski w RP|Kościoła Ewangelicko-Augsburskiego]] na [[Śląsk Cieszyński|Śląsku Cieszyńskim]] powstało religijne przebudzenie o charakterze zielonoświątkowym. Działalność zielonoświątkowców realizowana była przez [[stowarzyszenie]] zarejestrowane przez władze [[Austro-Węgry|Monarchii Austro-Węgierskiej]] pod nazwą '''''[[Związek Stanowczych Chrześcijan]]''''' w roku 1910.
 
Po roku 1920 część stanowczych chrześcijan znalazła się w Czechosłowacji.
 
Ze względu na ograniczenia wolności religijnej w Czechosłowacji na przełomie 1961 i 1962 roku pojawiła się myśl o przesiedleniu się do Polski. Rząd czeki odnosił się niechętnie do inicjatywy{{odn|Kamiński|2009|s=556}}. Sprawa się odwlekała, a w ich gronie pojawili się „[[Ruch Williama Branhama w Polsce|branhamowcy]]”{{odn|Kamiński|2009|s=557}}.
 
W latach 1966–1972 spora grupa wyznawców z [[Zaolzie|Zaolzia]] (teren [[Czechosłowacja|Czechosłowacji]]) przesiedliła się i zamieszkała w trzech opuszczonych wioskach południowo-wschodniej Polski: [[Wola Piotrowa]], [[Puławy (województwo podkarpackie)|Puławy]] i [[Wisłoczek]]. W grudniu 1966 roku po czterech latach poszukiwań jako pierwsi przesiedlili się wraz ze swoimi rodzinami Adam Kupka i Andrzej Pietroszek z Ustronia oraz Karol Kupka z Żukowa Dolnego. Wiosną 1967 roku dołączyli do nich kolejni osadnicy z rodzinami: Andrzej Wisełka, Jan Gabryś i Paweł Śliwka<ref name=beskid>{{Cytuj stronę | url = http://www.beskid-niski.pl/index.php?pos=/lemkowie/religia/zielono | tytuł = Chrzczeni Duchem Świętym. O zielonoświątkowcach w Beskidzie Niskim | autor = Andrzej Stachowiak | opublikowany = beskid-niski.pl | data dostępu = 2016-02-04}}</ref>. W sumie, w Woli Piotrowej zamieszkało 34 rodzin, w Puławach 18 rodzin, w Wisłoczku 16 rodzin oraz jedna rodzina w [[Tokarnia (powiat sanocki)|Tokarni]]. W trzech pierwszych miejscowościach powstałpowstały samodzielne [[zbór|zbory]]. Powstałe wspólnoty rozpoczęły działalność i w styczniu 1981 r. zostały zarejestrowane przez ówczesne władze jako: '''''Protestancka Wspólnota Regionu Bieszczadzkiego – Kościół Zielonoświątkowy'''''. W 1988 r. Kościół przyjął obecną nazwę{{odn|Kamiński|2009|s=558}}.
 
W 1968 roku poczyniono pierwsze starania odnośnie zarejestrowania wspólnoty na co nie uzyskano zgody Urzędu do Spraw Wyznań. Jednak jej działalność religijna była tolerowana przez władze powiatowe, które popierały osadnictwo na opuszczonych terenach. Kolejną nieudaną próbę podjęto w roku 1979. Dnia 11 stycznia 1981 roku wspólnota otrzymała telefoniczne zapewnienie, że Kościół został uznany przez władze państwowe co pozwoliło dokonać wyborów przełożonych zborów i rad zborowych w Woli Piotrowej, Puławach i Wisłoczku{{r|beskid}}. Powstałe wspólnoty rozpoczęły działalność i w styczniu 1981 r. zostały zarejestrowane przez ówczesne władze jako: '''''Protestancka Wspólnota Regionu Bieszczadzkiego – Kościół Zielonoświątkowy'''''. W 1984 roku rozpoczęto wydawanie pisma „Głos Prawdy”, nawiązującego do wydawanego przed II wojną światową miesięcznika Stanowczych Chrześcijan. W roku 1988 Kościół przyjął nowy statut i obecną nazwę{{odn|Kamiński|2009|s=558}}.
 
9 września 1984 roku w Woli Piotrowej oddano do użytku pierwszy dom modlitwy wspólnoty, który był repliką budynku Kościoła Braterskiego w Suchej Górnej na Zaolziu. W uroczystości wziął udział J. Chlebuś dyrektor ds. Wyznań z Krosna, A. Pastuszek naczelnik gminy Bukowsko oraz K. Schock, współwyznawca z RFN. Kolejną świątynię wybudowano w Puławach, a w roku 1994 roku oddano dom modlitwy w Wisłoczku{{r|beskid}}.
 
W 1993 roku powstał zbór EWZ w Sanoku, który wcześniej był placówką zboru w Woli Piotrowej<ref>{{Cytuj stronę | url = http://ewzsanok.pl/index.php/historia/ | tytuł = Historia powstania zboru w Sanoku | opublikowany = ewzsanok.pl | data dostępu = 2016-02-04}}</ref>. EWZ prowadzi działalność również w Gorlicach od roku 1994, Walimiu od roku 1996 i w Czarnej{{r|beskid}}.
 
== Podział ==
Członkowie wspólnoty z dystansem odnosili się do zmian jakie zachodziły w ruchu zielonoświątkowym w latach 50. i 60. w tym „amerykanizacji” religijnych obyczajów. Odmawiali również przystąpienia do [[Zjednoczony Kościół Ewangeliczny w Polskiej Rzeczypospolitej Ludowej|Zjednoczonego Kościoła Ewangelicznego]] z powodu obaw o utratę swojej tożsamości religijnej. Odrzucili również popularne w latach 60. na Śląsku Cieszyńskim idee [[Kościół Chrześcijański Brunstad|braci norweskich]]{{r|beskid}}.
 
CzęśćJednocześnie część członków Ewangelicznej Wspólnoty Zielonoświątkowej przyjęłoprzyjęła poglądy [[William Marrion Branham|Williama Branhama]] i utworzyłoutworzyła odrębne zbory w Woli Piotrowej i Wisłoczku. Zostali oni wyłączeni z EWZ w latach 70. Wspólnota ta jest określana jako [[Ruch Williama Branhama w Polsce|ruch Williama Branhama]]<ref>{{Cytuj pismo | nazwisko = Jańczuk | imię = L. | autor link = Leszek Jańczuk | tytuł = Branhamizm w Polsce | url = https://www.academia.edu/21096073/Branhamizm_w_Polsce | czasopismo = Studia Theologica Pentecostalia | wolumin = 3 | rok = 2015 | strony = 41–59}}</ref>.
 
== Nauczanie ==
Linia 86 ⟶ 106:
 
Na tle innych wspólnot pentekostalnych, Ewangeliczna Wspólnota Zielonoświątkowa wyróżnia się promowaniem surowego i moralnego stylu życia, charakterystycznego dla Stanowczych Chrześcijan. Członkowie powstrzymują się od spożywania alkoholu (całkowita [[abstynencja]]), niemoralnych rozrywek (w tym wielu gatunków [[taniec|tańca]]) oraz przestrzegają czystości seksualnej (również wśród młodzieży). Przeciwstawiają się [[liberalizacja|społecznej liberalizacji]], kładąc mocny akcent na prowadzenie codziennego życia zgodnie z wyznawanymi wartościami. Budynki sakralne, określane mianem „Domów Modlitwy”, ozdabiane są wersetami z Pisma Świętego. Odrzucono święte obrazy i figury, uznając ich kult za [[bałwochwalstwo|bałwochwalczy]].
 
== Historia ==
Korzenie Ewangelicznej Wspólnoty Zielonoświątkowej sięgają początków [[XX wiek]]u, kiedy to w łonie [[Kościół Ewangelicko-Augsburski w RP|Kościoła Ewangelicko-Augsburskiego]] na [[Śląsk Cieszyński|Śląsku Cieszyńskim]] powstało religijne przebudzenie o charakterze zielonoświątkowym. Działalność zielonoświątkowców realizowana była przez [[stowarzyszenie]] zarejestrowane przez władze [[Austro-Węgry|Monarchii Austro-Węgierskiej]] pod nazwą '''''[[Związek Stanowczych Chrześcijan]]''''' w roku 1910.
 
Po roku 1920 część stanowczych chrześcijan znalazła się w Czechosłowacji.
 
Ze względu na ograniczenia wolności religijnej w Czechosłowacji na przełomie 1961 i 1962 roku pojawiła się myśl o przesiedleniu się do Polski. Rząd czeki odnosił się niechętnie do inicjatywy{{odn|Kamiński|2009|s=556}}. Sprawa się odwlekała, a w ich gronie pojawili się „[[Ruch Williama Branhama w Polsce|branhamowcy]]”{{odn|Kamiński|2009|s=557}}.
 
W latach 1966–1972 spora grupa wyznawców z [[Zaolzie|Zaolzia]] (teren [[Czechosłowacja|Czechosłowacji]]) przesiedliła się i zamieszkała w trzech opuszczonych wioskach południowo-wschodniej Polski: [[Wola Piotrowa]], [[Puławy (województwo podkarpackie)|Puławy]] i [[Wisłoczek]]. W grudniu 1966 roku po czterech latach poszukiwań jako pierwsi przesiedlili się wraz ze swoimi rodzinami Adam Kupka i Andrzej Pietroszek z Ustronia oraz Karol Kupka z Żukowa Dolnego. Wiosną 1967 roku dołączyli do nich kolejni osadnicy z rodzinami: Andrzej Wisełka, Jan Gabryś i Paweł Śliwka<ref>{{Cytuj stronę | url = http://www.beskid-niski.pl/index.php?pos=/lemkowie/religia/zielono | tytuł = Chrzczeni Duchem Świętym. O zielonoświątkowcach w Beskidzie Niskim | autor = Andrzej Stachowiak | opublikowany = beskid-niski.pl | data dostępu = 2016-02-04}}</ref>. W sumie, w Woli Piotrowej zamieszkało 34 rodzin, w Puławach 18 rodzin, w Wisłoczku 16 rodzin oraz jedna rodzina w [[Tokarnia (powiat sanocki)|Tokarni]]. W trzech miejscowościach powstał [[zbór]]. Powstałe wspólnoty rozpoczęły działalność i w styczniu 1981 r. zostały zarejestrowane przez ówczesne władze jako: '''''Protestancka Wspólnota Regionu Bieszczadzkiego – Kościół Zielonoświątkowy'''''. W 1988 r. Kościół przyjął obecną nazwę{{odn|Kamiński|2009|s=558}}.
 
W 1993 roku powstał zbór EWZ w Sanoku, który wcześniej był placówką zboru w Woli Piotrowej<ref>{{Cytuj stronę | url = http://ewzsanok.pl/index.php/historia/ | tytuł = Historia powstania zboru w Sanoku | opublikowany = ewzsanok.pl | data dostępu = 2016-02-04}}</ref>. EWZ prowadzi działalność również w Gorlicach, Walimiu i Czarnej.
 
== Podział ==
Część członków Ewangelicznej Wspólnoty Zielonoświątkowej przyjęło poglądy [[William Marrion Branham|Williama Branhama]] i utworzyło odrębne zbory w Woli Piotrowej i Wisłoczku. Wspólnota ta jest określana jako [[Ruch Williama Branhama w Polsce|ruch Williama Branhama]]<ref>{{Cytuj pismo | nazwisko = Jańczuk | imię = L. | autor link = Leszek Jańczuk | tytuł = Branhamizm w Polsce | url = https://www.academia.edu/21096073/Branhamizm_w_Polsce | czasopismo = Studia Theologica Pentecostalia | wolumin = 3 | rok = 2015 | strony = 41–59}}</ref>.
 
== Działalność ==