Berà: Różnice pomiędzy wersjami

 

==Zdobycie Barcelony==

Od 798 roku emirem Barcelony był Maur Wali Sadum Al Rauni, wróg emira Kordoby. Podczas swojego pobytu na dworze Karola Wielkiego w Akwizgranie Wali zabiegał o militarne wsparcie cesarza w walce z emiratem Kordoby. Obiecywał on w zamian za pomoc oddać Barcelonę w ręce [Chrześcijanie|Chrzescijan]]. W 800 roku w Tuluzie zebrała się rada cesarska, na której postanowiono o zorganizowaniu wyprawy zbrojnej zmierzającej do zajęcia Barcelony. Na czele wyprawy Karol Wielki postawił swojego syna Ludwika I Pobożnego, ówczesnego wicekróla Akwitanii. W ekspedycji tej wzięli udział Wizygoci którymi dowodzili Wilhelm z Akwitanii i jego syna Bera, Prowansalczycy pod wodzą Lejbulfa i Gaskończycy dowodzeni przez księcia Sancha. Wojska chrześcijańskie wyruszyły do Barcelony z przekonaniem że miasto zostanie oddane bez walki. Jednak emir Barcelony odmówił wpuszczenia wojsk Karola Wielkiego, co zmusiło dowódców do wszczęcia oblężenia. Działania oblężnicze trwały do kwietnia 801 roku, kiedy to zamieszkujący Barcelonę Chrześcijanie poddali miasto. Postanowiono, że miastem i nowo zdobytymi terytoriami w imieniu Karola Wielkiego zarządzać będzie Bera, któremu nadany został tytuł hrabiego Barcelony. Obszar Hrabstwa Barcelony początkowo rozciągały się do Arc de Bera, rzymskiego łuku triumfalnego pochodzącego z 13 roku przed Chrystusem, położonego około 20 kilometrów od miasta Tarragona, przy obecnej hiszpańskiej trasie krajowej nr 340. Obiekt ten wybudowano na cześć Oktawiana Augusta a obecną nazwę nadano mu na cześć Bery. Jednak już wówczas chrześcijanie zmuszeni byli wycofać się granice Hrabstwa Barcelony do rzeki Llogoberat na północ od Barcelony. W IX i X wieku granica ta nie uległa zmianie.