Wersja z 07:22, 1 sty 2016 edytuj MalarzBOT (dyskusja \| edycje) Boty, Uprawnieni do logowania się z zablokowanych adresów IP 4 833 912 edycji m MalarzBOT: regeneracja szablonu {{Biogram infobox}} ← poprzednia edycja		Wersja z 19:15, 11 lut 2016 edytuj anuluj edycję PG (dyskusja \| edycje) Redaktorzy 159 897 edycji drobne redakcyjne następna edycja →
Linia 24: Po odzyskaniu niepodległości powrócił z rodziną do Lwowa. W roku 1917 zawiązał spółkę akcyjną, która pozwoliła na powołanie w listopadzie tegoż roku ''[[Wydawnictwo Polskie R. Wegnera\|Wydawnictwa Polskiego]]'' z siedzibą we Lwowie. Udziałowcami spółki byli m.in. [[Ignacy Mościcki]], [[Antoni Jakubski]], [[Marian Kukiel]], [[Tadeusz Kutrzeba]], [[Roman Odzierzyński]], [[Aleksander Litwinowicz]]{{r\|Kozarynowa\|pw}}. W lipcu 1920 wyjechał służbowo do [[Warszawa\|Warszawy]], skąd po zwycięskiej [[Bitwa warszawska 1920\|bitwie warszawskiej]] udał się w podróż krajoznawczą po zachodniej i północnej Polsce. Odwiedził wówczas m.in. [[Poznań]], który znacznie mniej niż Lwów i Warszawa ucierpiał podczas I wojny światowej. Atmosfera spokojnego, czystego i zadbanego miasta oraz namowy napotkanego tam przypadkiem dawnego przyjaciela, [[Czesław Kędzierski\|Czesława Kędzierskiego]], skłoniły Wegnera do natychmiastowej przeprowadzki wraz z rodziną do Poznania. Otworzył tu oddział wydawnictwa, który wkrótce przekształcił w siedzibę główną{{r\|Rybotycka}}. W Poznaniu nastąpił szybki rozwój firmy, którą Wegner w 1928 roku wykupił na własność i zarejestrował pod nazwą ''[[Wydawnictwo Polskie R. Wegnera\|Wydawnictwo Polskie Rudolfa Wegnera]]''{{r\|Nowak}} (lub jako ''Wydawnictwo Polskie (R. Wegner) Lwów – Poznań''{{r\|Kozarynowa}}). Rocznie wydawano średnio ok. 300 tytułów{{r\|Michalewska}}. Polityką wydawniczą Wegnera było oferowanie wyłącznie książek wysokiej jakości, atrakcyjnych graficznie, starannie dopracowanych oraz na najwyższym poziomie literackim{{r\|Kozarynowa\|pw\|Rausz\|Pękalska}} (w roku 1935 w „Kurierze Poznańskim” został nazwany ''fanatykiem ładnej książki''{{r\|Pękalska}}). Jako cel postawił sobie udostępnienie czytelnikowi najlepszej literatury światowej (seria „Biblioteka Laureatów Nobla” – w sumie 80 tomów{{r\|Pękalska\|Kowalska}}) oraz dorobku młodych pisarzy polskich (seria „Biblioteka Autorów Polskich”). Później wprowadził serie „Świat podróży i przygód” oraz szczególnie popularne „[[Cuda Polski]]”{{r\|Kozarynowa\|pw\|Rausz\|Pękalska}} wgwedług projektu graficznego [[Jan Bułhak\|Jana Bułhaka]]{{r\|Rausz}}. Seria ta, wielokrotnie wznawiana, nie była przez Wegnera traktowana wyłącznie komercyjnie; jej celem było m.in. upowszechnianie wiedzy o walorach Polski za granicą. Jej motto brzmiało „To Polska – to ojczyzna nasza”. Rozprowadzana była w znaczącej części poza rynkiem księgarskim oraz wykupywana przez organizacje rządowe i rozpowszechniana wśród dyplomatów zagranicznych{{r\|Rausz}}. Łącznie Wegner wydał 10 serii tematycznych{{r\|Rausz}}. Dużą wagę przykładał do tego, aby dzieła autorów zagranicznych były dobrze przetłumaczone (tłumaczami byli m.in. [[Józef Birkenmajer]], [[Czesław Kędzierski]], [[Leopold Staff]], [[Jerzy Bandrowski]], [[Florian Sobieniowski]], [[Franciszek Mirandola]] i [[Stanisław Wasylewski]]{{r\|Michalewska\|Kowalska}}) i wydane w jakości nieodbiegającej od oryginałów{{r\|Nowak}}. Jakość wydawnictw Wegnera budziła podziw laureatów Nobla, np. [[Romain Rolland]] napisał{{r\|dp}}: {{CytatD\|Dziękuję Panom za dwa piękne egzemplarze „Duszy Zaczarowanej”, łaskawie mi nadesłane. Pragnąłbym, abyśmy posiadali we Francji „Bibliotekę Laureatów Nobla” tak artystycznie i z takim zrozmnieniem wydaną.\|[[Romain Rolland]]\|11 października 1924}} Linia 68: {{Kontrola autorytatywna}} {{~~DEFAULTSORT~~SORTUJ:Wegner Rudolf}} [[Kategoria:Polacy wysiedleni z Wielkopolski 1939-1941]] [[Kategoria:Urodzeni w 1877]]

Rudolf Wegner: Różnice pomiędzy wersjami