Senatorowie I kadencji Senatu Rzeczypospolitej Polskiej (1989–1991): Różnice pomiędzy wersjami
| [wersja przejrzana] | [wersja przejrzana] |
Usunięta treść Dodana treść
Aight 2009 (dyskusja | edycje) m drobne techniczne |
Aight 2009 (dyskusja | edycje) m drobne techniczne |
||
Linia 7:
7 kwietnia 1989 [[Sejm PRL]] dokonał [[Nowela kwietniowa|nowelizacji]] [[Konstytucja Polskiej Rzeczypospolitej Ludowej|konstytucji]], wprowadzając do niej instytucję Senatu Polskiej Rzeczypospolitej Ludowej<ref>Ustawa z dnia 7 kwietnia 1989 r. o zmianie Konstytucji Polskiej Rzeczypospolitej Ludowej ({{Dziennik Ustaw|1989|19|101}}).</ref>, a także uchwalił ordynację wyborczą. Zgodnie z nią senatorowie zostali wybrani w 49 okręgach wyborczych obejmujących obszar poszczególnych [[Podział administracyjny Polski 1975–1998|województw]] – w 47 wybierano po dwie osoby, a w 2 – [[Województwo warszawskie (1975-1998)|warszawskim]] i [[Województwo katowickie (1975-1998)|katowickim]] – po trzech przedstawicieli do izby wyższej<ref>Ustawa z dnia 7 kwietnia 1989 r. Ordynacja wyborcza do Senatu Polskiej Rzeczypospolitej Ludowej ({{Dziennik Ustaw|1989|19|103}}).</ref>. 29 grudnia 1989 dokonano kolejnej [[Nowela grudniowa|zmiany konstytucji]] – nazwę Polska Rzeczpospolita Ludowa zastąpiono nazwą Rzeczpospolita Polska, tym samym senatorowie Senatu PRL stali się senatorami Senatu RP<ref>Ustawa z dnia 29 grudnia 1989 r. o zmianie Konstytucji Polskiej Rzeczypospolitej Ludowej ({{Dziennik Ustaw|1989|75|444}}).</ref>.
99 spośród 100 senatorów wyłonionych w wyborach czerwcowych zostało wybranych jako przedstawiciele opozycyjnego [[Komitet Obywatelski „Solidarność”|Komitetu Obywatelskiego „Solidarność”]]. 92 z nich wygrało już 4 czerwca, pozostałych 7 zwyciężyło w ponownym głosowaniu z 18 czerwca<ref>{{Cytuj książkę|nazwisko=Karpiński|imię=Jakub|autor link=Jakub Karpiński|tytuł=Trzecia niepodległość. Najnowsza historia Polski|wydawca=[[Świat Książki]]|miejsce=Warszawa|rok=2001|isbn=83-7311-156-5|strony=59–60}}</ref><ref name="PKWSenat4" /><ref name="PKWSenat18" />. 1 mandat uzyskał niezależny kandydat [[Henryk Stokłosa]]<ref>{{Cytuj
Wśród senatorów wybranych w wyborach kontraktowych znalazło się 6 kobiet i 94 mężczyzn. Trzy osoby spośród nich legitymowały się stażem parlamentarnym – w różnych kadencjach Sejmu PRL zasiadali uprzednio [[Edmund Osmańczyk]]<ref>{{Cytuj stronę|url=http://ww2.senat.pl/k1/senat/Senator/pdf/osmanczyk.pdf|tytuł=Edmund Osmańczyk. Senator z województwa opolskiego|opublikowany=senat.pl|data dostępu=2014-01-06}}</ref>, [[Ryszard Reiff]]<ref>{{Cytuj stronę|url=http://ww2.senat.pl/k1/senat/Senator/pdf/reiff.pdf|tytuł=Ryszard Reiff. Senator z województwa łomżyńskiego|opublikowany=senat.pl|data dostępu=2014-01-06}}</ref> i [[Stanisław Stomma]]<ref>{{Cytuj stronę|url=http://ww2.senat.pl/k1/senat/Senator/pdf/stomma.pdf|tytuł=Stanisław Stomma. Senator z województwa płockiego|opublikowany=senat.pl|data dostępu=2014-01-06}}</ref>; mandat poselski sprawowała wcześniej również [[Dorota Simonides]], która wygrała jedne z wyborów uzupełniających do izby wyższej<ref>{{Cytuj stronę|url=http://ww2.senat.pl/k1/senat/Senator/pdf/simonides.pdf|tytuł=Dorota Simonides. Senator z województwa opolskiego|opublikowany=senat.pl|data dostępu=2014-01-06}}</ref>.
| |||