Tsunayoshi Tokugawa: Różnice pomiędzy wersjami

|władca = Tsunayoshi Tokugawa<br /> (徳川綱吉)

|tytulatura = Trzydziesty dziewiąty siogun<br />Piąty siogun siogunatu [[Ród Tokugawa|Tokugawa]]

|opis herbu = [[Kamon (symbol)|Mon]] ''[[Ród Tokugawa|rodu Tokugawa]]''

{{nihongo|'''Tsunayoshi Tokugawa'''|徳川綱吉|Tokugawa Tsunayoshi|ur. [[23 lutego]] [[1646]], zm. [[19 lutego]] [[1709]]}} – piąty [[Shōgun|siogun]] z dynastii [[Ród Tokugawa|Tokugawa]], który panował od [[1680]] do [[1709]]. Był młodszym bratem [[Ietsuna Tokugawa]], synem [[Iemitsu Tokugawa]], wnukiem [[Hidetada Tokugawa]] oraz prawnukiem [[Ieyasu Tokugawa]].

Iemitsu Tokugawa zmarł w roku [[1651]], kiedy Tsunayoshi miał tylko pięć lat. Nowym siogunem został Ietsuna Tokugawa. Szczegóły z życia Tsunayoshiego podczas rządów Ietsuny nie są znane. Wiadomo tylko, że nigdy nie doradzał swojemu bratu.

Siogun Ietsuna zmarł w roku [[1680]] w wieku 39 lat. Rozpoczęły się dyskusje dotyczące wyboru następcy. [[Tadakiyo Sakai]], jeden z najbliższych doradców Ietsuny, proponował nie przekazywać pozycji sioguna członkowi rodu Tokugawa, lecz przedstawicielowi rodu cesarskiego, faworyzując jednego z synów cesarza [[Go-Sai]] (podobny zabieg został przeprowadzony podczas siogunatu Kamakura). Wkrótce Tadakiyo został zdymisjonowany.

W [[1682]] Tsunayoshi zarządził swoim doradcom podniesienie standardów życiowych mieszkańców. Wkrótce zakazana została [[prostytucja]], wprowadzono zakaz zatrudniania kelnerek w domach [[herbata|herbacianych]], zakazano również sprzedaży drogich i rzadkich tkanin. Wpłynęło to na rozwój [[przemyt]]u na terenie [[Japonia|Japonii]]. W [[1684]], po zabójstwie Masatoshiego Hotty przez jego kuzyna, Tsunayoshi uszczuplił władzę tairō.

Tsunayoshi stał się bardzo religijny promując [[neokonfucjanizm]] [[Zhu Xi]]. W 1682 odczytał swoim [[daimyō]] tekst [[Wielka Nauka|Wielkiej Nauki]], co stało się doroczną tradycją. Wkrótce coraz częściej zaczął nauczać, w roku [[1690]] odczytywał neokonfucjańskie prace [[Shintō|sintoistycznym]] i [[Buddyzm|buddyjskim]] daimyō, a nawet wysłannikom cesarza [[Higashiyama]]. Interesował się również sztuką i [[Nō|dramatem nō]].

W [[1691]] [[Engelbert Kaempfer]] odwiedził Edo, w ramach rocznej [[Holandia|holenderskiej]] misji. Kaempfer opisywał Japonię za wczesnych rządów Tsunayoshiego Tokugawy. Kiedy holenderska misja dotarła do Edo w roku 1692, poproszono o audiencję z siogunem. Uzyskanie zgody na audiencję znacznie przedłużyło się z powodu wybuchu pożaru w Edo, który zniszczył blisko 600 domostw. Tsunayoshi przyjął Holendrów siedząc za czerwoną kotarą w towarzystwie kilku kobiet. Zainteresował się zachodnią kulturą, prosząc gości m.in. o rozmowę i śpiew, by mógł poznać zachowanie ludzi Zachodu. Tsunayoshi ułożył później dla nich dramat no.

Jeden z buddyjskich [[mnich buddyjskiBhikku|mnichów]] zarzucił Tsunayoshiemu, że nie ma męskich potomków, ponieważ w życiu przeszłym zabił za dużo istot żyjących. Tsunayoshi uznał swoją winę i przyrzekł, że w życiu obecnym zadba o życie istot żywych. Ponieważ urodził się on w roku psa (według [[kalendarz chiński|chińskiego kalendarza]]), zatroszczył się w pierwszym rzędzie o psy, zyskując sobie pejoratywny przydomek Inu-Kubō (犬公方:Inu=Pies, Kubō=formalny tytuł sioguna). W [[1687]] ukazał się edykt (a wkrótce inne przepisy) dotyczący ochrony zwierząt, a w szczególności psów. Ludzie, którzy źle obchodzili się z psami byli surowo karani. Tsunayoshi nakazał odnosić się do psów z szacunkiem, nazywając je "panie„panie psie"psie” (''o-inu-sama''). Przepisy te wywołały niezadowolenie, ponieważ w Edo było dużo bezdomnych psów. Niezadowolenie stopniowo narastało wraz ze wzrostem populacji bezdomnych psów w Edo, co negatywnie wpływało na czystość miasta. Doszło nawet do egzekucji osoby, która dopuściła się zranienia psa. W [[1695]] władze miejskie, aby uspokoić społeczeństwo, zmuszone było otworzyć przytułek dla psów, w którym przebywało ich blisko 50 tysięcy. Psy karmione były ryżem i rybami kupowanymi z podatków mieszkańców Edo. Wszystkie "psie„psie dekrety"dekrety” Tsunayoshiego zostały uchylone dopiero przez jego następców.

Dwór Tsunayoshiego stał się tematem dramatu japońskiego [[Ōoku: Hana no Ran]], wyprodukowanego w roku [[2005]] dla telewizji [[FujiTV]]. Postać Tsunayoshiego odegrał [[Shosuke Tanihara]].

* Stefan Wilanowski –, ''Japonia : społeczeństwo, ekonomia, polityka'', Warszawa 1974, Ludowa Spółdzielnia Wydawnicza

* Beatrice Bodart-Bailey, – ''Kaempfer'sKaempfer’s Japan: Tokugawa Japan Observed'', Honolulu 1999, University of Hawaii Press

* Timon Screech –, ''Secret Memoirs of the Shoguns: Isaac Titsingh and Japan, 1779-1822'', Londyn 2006, RoutledgeCurzon. ISBN 0-7007-1720-X.

* [[Isaac Titsingh]] –, ''Illustrations of Japan'', Londyn 1822, Ackerman

* [[Isaac Titsingh]] –, ''Nipon o daï itsi ran; ou, [http://books.google.com/books?id=18oNAAAAIAAJ&dq=nipon+o+dai+itsi+ran Annales des empereurs du Japon''], Paryż 1834, Oriental Translation Fund of Great Britain and Ireland

* Conrad Totman –, ''Politics in the Tokugawa bakufu, 1600-1843'', Cambridge 1967, Harvard University Press

{{Władca|kolor=yellow|funkcja='''[[Siogun]]<br />(Okres siogunatu [[Ród Tokugawa|Tokugawa]])'''|grafika= Siogun.jpg|lata=[[1680]] - [[1709]]1680–1709|poprzednik= [[Ietsuna Tokugawa]] |następca= [[Ienobu Tokugawa]] }}