Pałac Pod Blachą: Różnice pomiędzy wersjami
| [wersja przejrzana] | [wersja przejrzana] |
Usunięta treść Dodana treść
drobne merytoryczne |
uzupełnienie |
||
Linia 42:
Odbudowany po zniszczeniu w 1657 przez wojska [[Jerzy II Rakoczy|Rakoczego]] budynek został następnie przebudowany przez [[podkomorzy wielki koronny|podkomorzego wielkiego koronnego]] [[Jerzy Dominik Lubomirski|Jerzego Dominika Lubomirskiego]] na pałac z dodaniem południowego skrzydła na nasypie. W latach 1720–1730 został przebudowany w stylu [[barok|późnobarokowym]] przez [[Jakub Fontana|Jakuba Fontanę]]. Dobudowano wtedy dwa skrzydła boczne, budynek nakryto blachą, której zawdzięcza on swoją nazwę, a elewację frontową ozdobiono czterema korynckimi kolumnami<ref name="Głębocki1991"/>. Taką formę budynek zachował do dziś<ref name="Głębocki1991">{{Cytuj książkę | nazwisko = Głębocki | imię = Wiesław | tytuł = Pałace Warszawy | wydawca = Wydawnictwo Sport i Turystyka | miejsce = Warszawa | data = 1991 | strony = 78 | isbn = 83-217-2814-6}}</ref>.
W 1777 pałac został zakupiony przez [[Stanisław August Poniatowski|Stanisława Augusta Poniatowskiego]] z przeznaczeniem na mieszkania dla dworzan i włączony do zabudowań zamkowych<ref name="Głębocki1991"/><ref name="Encyklopedia Warszawy">{{cytuj książkę | tytuł = Encyklopedia Warszawy | wydawca = Wydawnictwo Naukowe PWN | miejsce = Warszawa | data = 1994 | strony = 603 | isbn = 83-01-08836-2}}</ref>. Rezydował tam m.in. [[Michał Jerzy Mniszech]]<ref name="Katalog183">{{cytuj książkę | nazwisko = Łoziński | imię = Jerzy | tytuł = Katalog zabytków sztuki. Miasto Warszawa. Część I – Stare Miasto | wydawca = Wydawnictwa Artystyczna i Filmowe | miejsce = Warszawa | data = 1993 | strony = 183 | isbn = 83-221-0628-9 | nazwisko2 = Rottermund (red.) | imię2 = Andrzej}}</ref>. Skrzydło północne nadbudowano o dwa piętra i połączono z Biblioteką Królewską<ref name="Głębocki1991"/>. W 1794 król przekazał pałac swemu bratankowi księciu [[Józef Poniatowski|Józefowi Poniatowskiemu]], który wprowadził się do niego cztery lata później<ref name="Jaroszewski"/>. Wraz z nim w pałacu zamieszkała jego siostra Maria Teresa z Poniatowskich Tyszkiewiczowa oraz francuska przyjaciółka, Henrietta de Vauban. Apartament księcia znajdował się na pierwszym piętrze.
Od 1798 pałac stał się jednym z najsłynniejszych salonów Warszawy, miejscem wystawnych przyjęć, balów i przedstawień teatralnych<ref name="Głębocki1991"/>. Po opuszczeniu Warszawy przez wojsko i administrację pruską w 1806, przynajmniej raz był tam [[Napoleon Bonaparte]], a przez kilka miesięcy książę gościł w nim swojego przyjaciela marszałka Francji [[Joachim Murat|Joachima Murata]]. Po objęciu w 1807 przez Poniatowskiego stanowiska ministra wojny [[Księstwo Warszawskie|Księstwa Warszawskiego]] stał się siedzibą nowego ministra i jego kancelarii.
Po śmierci księcia Józefa Poniatowskiego w 1813 pałac odziedziczyła Maria Teresa z Poniatowskich Tyszkiewiczowa, która w 1820 sprzedała go carowi [[Aleksander I Romanow|Aleksandrowi I]]<ref>{{Cytuj książkę | nazwisko = Chodźko | imię = Henryk | tytuł = Zamek Królewski w Warszawie | wydawca = Książka i Wiedza | miejsce = Warszawa | data = 2004 | strony = 222 | isbn = 83-05-13330-3 | nazwisko2 = Bielecki | imię2 = Jerzy}}</ref>. W pałacu znalazły się mieszkania i stancje służby zamkowej oraz siedziba urzędów generał-gubernatorów warszawskich<ref name="Katalog183"/>.
W 1924 w skrzydle południowym zamieszkał [[Stanisław Przybyszewski]]<ref name="Jaroszewski1">{{Cytuj książkę | nazwisko = Jaroszewski | imię = Tadeusz S. | tytuł = Księga pałaców Warszawy | wydawca = Wydawnictwo Interpress | miejsce = Warszawa | data = 1985 | strony = 102 | isbn = 83-223-2047-7}}</ref>.
| |||