|
Ożarów to wioska leżąca w paśmie pagórków ożarowskich. Owe pagórki są najwyższym wzniesieniem w tej części [[Wyżyna Wieluńska|Wyżyny Wieluńskiej]] będącej częścią [[Wyżyna Krakowsko-Częstochowska|Jury Krakowsko-Częstochowskiej]]. Długość pagórków wynosi w przybliżeniu 23 km, a szerokość 12 km. Najwyższe spośród nich mają wysokość 264 m n.p.m.
Ożarów jakozostał wieśzałożony powstałpo zapewne1371 wroku, wiekupodczas XIVIV okresu osadnictwa na [[Ziemia wieluńska|ziemi wieluńskiej]]<ref name=":0">{{Cytuj|tytuł=Historia - Sołectwo Ożarów - Sołectwa - Urząd Gminy Mokrsko|czasopismo=www.mokrsko.pl|data dostępu=2016-03-10|opublikowany=www.mokrsko.pl|url=http://www.mokrsko.pl/asp/pl_start.asp?typ=14&menu=202&strona=1&sub=162&subsub=181}}</ref>, przy czym jego nazwę należy wiązać z [[Gospodarka wypaleniskowa|gospodarką wypaleniskową]], gdyż ożarami zwano właśnie miejsca po wypalonej pod osadnictwo puszczy.
Pierwsza zaświadczona wzmianka o wsi OżarówOżarowie pochodzi z roku6 maja 1381 roku, a zamieszczona została w akcie lokacyjnym [[Wierzbie (powiat oleski)|Wierzbia]], rozdzielającym granice między obuobiema wsiami<ref name=":0" />. Ożarów był wówczas własnością książęcą. Wsią szlachecką stał się w II poł. XV wieku. Kasper Niesiecki wywodzi z tej wsi ród Ożarowskich herbu [[Rawicz (herb szlachecki)|Rawicz]]. Już w 1500 r. w posiadanie Ożarowa weszła Jadwiga z Zagórzyna Żychlińska herbu [[Szeliga (herb szlachecki)|Szeliga]], która przekazała Ożarów córce Annie, żonie Mikołaja Rusockiego herbu [[Korab (herb szlachecki)|Korab]]. W połowie XVII wieku posiadaczem Ożarowa został Krzysztof Grodzicki herbu [[Łada (herb szlachecki)|Łada]], a od 1669 r. przeszedł do Tymińskich herbu [[Nałęcz (herb szlachecki)|Nałęcz]], po czym do Kuleszów herbu [[Ślepowron (herb szlachecki)|Ślepowron]]. Około 1740 r. Ożarów kupił Władysław Bartochowski herbu [[Rola (herb szlachecki)|Rola]] i z tym to właścicielem należy wiązać budowę zachowanego dworu. Starszy poprzedni dwór był w katastrofalnym stanie, o czym można sądzić na podstawie opisu z 1669 roku. Budowa nowego dworu była więc koniecznością. To, iż Władysław Bartochowski, skarbnik sieradzki (1734), łowczy (1735), kasztelan wieluński (1760), wybudował dwór, dokumentuje zachowane rzeźbienie na belce stropu jadalni, które głosi datę budowy dworu – 1757 oraz litery L.R. – pierwsza odpowiadająca imieniu Władysława (łac. Ladislaus), druga – nazwie herbu Rola. Syn Władysława Bartochowskiego, Wojciech, był chlubnym następcą ojca, jego udany związek z Anną z Walewskich pozwolił na wykupienie przylegających dóbr w [[Skomlin]]ie i [[Toplin]]ie. Dobra w Ożarowie są we władaniu rodziny Bartochowskich do 1832 r., kiedy to po śmierci Anny z Walewskich Bartochowskiej w 1821 roku dwór przeszedł w posiadanie Kazimierza i Stanisława Bartochowskiego, a następnie w ręce Ignacego Bąkowskiego, siostrzeńca Bartochowskich, który przekazał go synowi Janowi Kazimierzowi Bąkowskiemu. W 1881 roku Ożarów kupił Wiktor Maręż, który już w następnym roku odsprzedał go Niemcowi Kuniberdowi Meske. Rodzina Mesków pozostaje w Ożarowie do 1945 roku.
== Zabytki ==
|
