Carl Gustaf Mannerheim: Różnice pomiędzy wersjami

[wersja przejrzana][wersja przejrzana]
Usunięta treść Dodana treść
AndrzeiBOT (dyskusja | edycje)
m Zmiana nazwy kategorii.
Linia 44:
 
== Życiorys ==
Urodził się 4 czerwca 1867 w miejscowości Askainen (ówczesne Villnäs) w [[Wielkie Księstwo Finlandii|Wielkim Księstwie Finlandii]] należącym wówczas do [[Imperium Rosyjskie]]go, w arystokratycznej rodzinie fińskich [[Szwedzi|Szwedów]], osiadłych w Finlandii w XVIII wieku. Jego niemiecki przodek "Marhein"„Marhein” wyemigrował do [[Szwecja|Szwecji]] w XVII wieku, a stamtąd do Finlandii będącej wówczas częścią Szwecji<ref name=pieterse> [http://www.kaleva.fi/plus/index.cfm?j=640489][http://www.mtv3.fi/uutiset/kotimaa.shtml/arkistot/kotimaa/2007/03/508593]</ref>.
 
Był synem [[hrabia|hrabiego]] Carla Roberta Mannerheima i jego żony Heleny von Julin. Jako czternastolatek poszedł do Szkoły Kadetów w Haminie, skąd usunięto go ze względów dyscyplinarnych. Wstąpił na Uniwersytet Helsiński. Od 1887 był słuchaczem Mikołajewskiej Szkoły Oficerskiej Kawalerii w [[Petersburg]]u. Od 1889 służył jako [[Kornet (stopień wojskowy)|kornet]] w 15 Aleksandryjskim Pułku Dragonów stacjonującym w [[Kalisz]]u. Wraz z pułkiem został przeniesiony do Sankt Petersburga. Później służył w Azji Środkowej i na Dalekim Wschodzie. W 1905 został awansowany do stopnia pułkownika i dowodził pułkiem. Uczestniczył w [[wojna rosyjsko-japońska|wojnie rosyjsko-japońskiej]] (1904–1905). W latach 1906–1908 był szefem Misji Wojskowej w [[Chiny|Chinach]]. Według badań naukowców niemiecko-holenderskich, dalecy przodkowie Mannerheima mieszkali w [[Hamburg]]u<ref>[http://www.kaleva.fi/plus/index.cfm?j=640489 Mannerheimin suku onkin lähtöisin Saksasta | Kotimaa | Kaleva.fi]</ref>.
Linia 67:
Stał na czele fińskiego ruchu niepodległościowego w czasie I wojnie światowej i doprowadził do wyzwolenia swojego kraju spod władzy [[Rosja|Rosji]], a następnie przyczynił się do zachowania jego niepodległości w latach II wojny światowej i okresie powojennym. Wielkie umiejętności wykorzystywania naturalnego ukształtowania terenu i warunków umożliwiły mu osiągnięcie szeregu zwycięstw nad przeważającymi siłami nieprzyjacielskimi.
 
Napisał we "Wspomnieniach"„Wspomnieniach” (''Minnen'', t. I, s. 22, tłum. AvF):<br />"''Konie pułku były czarne, a pułk nadal nazywano "[[Huzarzy|huzarami]] śmierci"śmierci”, pamiętając czasy, gdy był pułkiem huzarskim. [[Dolman]] był czarny ze srebrnymi [[haft]]ami i [[naramiennik|galonami]], co bardzo odpowiadało mym młodzieńczym upodobaniom. Nic nie miałem przeciwko temu, że zostałem stacjonowany w Polsce, którą później z radością ponownie zobaczyłem. Im bardziej poznawałem Polaków, tym lepiej ich rozumiałem i świetnie się czułem między nimi."''
 
Zasługi militarne dla kraju:
Linia 74:
* zatrzymanie ofensywy 3-krotnie silniejszej [[Armia Czerwona|Armii Czerwonej]] przy 10-krotnie mniejszych stratach (25000 do 250000) w czasie [[Wojna zimowa|wojny zimowej 1939–1940]].
 
W grudniu 2004 Mannerheim został wybrany w fińskim programie telewizyjnym "Suuret„Suuret suomalaiset"suomalaiset” (Wielcy Finowie) największym Finem w dotychczasowej historii kraju.
 
W listopadzie 2010 nakładem [[Wydawnictwo Replika|Wydawnictwa Replika]] ukazało się polskie wydanie biografii Mannerheima autorstwa Jonathana Clementsa.
Linia 154:
[[Kategoria:Marszałkowie]]
[[Kategoria:Odznaczeni Orderem Królewskim Serafinów]]
[[Kategoria:Odznaczeni Królewskim Orderem WiktoriiWiktoriańskim]]
[[Kategoria:Odznaczeni Krzyżem Mannerheima]]
[[Kategoria:Odznaczeni Krzyżem Rycerskim]]