Bataliony Bezpieczeństwa: Różnice pomiędzy wersjami
| [wersja nieprzejrzana] | [wersja nieprzejrzana] |
Usunięta treść Dodana treść
→Bitwa i kaźń żołnierzy Batalionów Bezpieczeństwa w Meligalas: jeszcze "przypis do przypisu" - źródło, link itd na prace komisji ekshumacyjnej |
drobne (zmieniam ilość nazwisk łącznie, ze wszystkich tablic z 1120, na 1140 - gdyż tak podaje większość przytoczonych źródeł) |
||
Linia 18:
13-16 września 1944 roku, liczący ok. 1000 osób garnizon Batalionów Bezpieczeństwa, stacjonujący w Meligalas został zaatakowany przez 1200-osobowy oddział lewicowych partyzantów ELAS, dobrze wyposażonych m.in. w przejętą od [[Włosi|Włochów]] broń ciężką i wspomagany przez kilkakrotnie liczniejszych powstańców ludowych. Zdobywając miejscowość, partyzanci zabili w walce oraz także rozstrzelali jako jeńców, uznanych na krótkim "sądzie ludowym" za zdrajców narodu oraz zbrodniarzy, znaczną część, spośród wziętych do niewoli żołnierzy tego garnizonu oraz prawdopodobnie wszystkich oficerów. Już po odejściu oddziału partyzanckiego, pozostało na miejscu kilka tysięcy ochotników, spośród miejscowej ludności, uprzednio wspierających partyzancki atak. Dokonano wtedy masakry także pozostałych przy życiu greckich hitlerowców. Źródła ELAS, nie zaprzeczając odpowiedzialności za ten akt, podają około 800 osób<ref>Rozkaz 68 Sztabu Głównego ΕΛΑΣ, 21-25.września 1944, patrz: ''Stefanos Sarafis - Κείμενα της Εθνικής Αντίστασης'', str. 414 - podobną samą ocenę własną przedstawia Sarafis</ref>., jako łączną liczbę ofiar - greckich żołnierzy hitlerowskich. Jeden ze świadków - [[Stany Zjednoczone|amerykański]] radiotelegrafista - przekazał taki opis: ''Gdy tylko wprowadzono jeńców na główny plac miasteczka, tłum przerywał kordon ludowej milicji ELAS... Każdy chciał ich uderzyć przynajmniej jeden raz: laską, kijem, kamieniem, butem, czymkolwiek mógł dosięgnąć. Była to pierwsza okazja do zemsty i ludzie nie zmarnowali jej''<ref>M. Mazower, s. 389</ref>.
Niektóre źródła prawicowe mówią o wymordowaniu przez partyzantów także co najmniej 1500 (inne ze źródeł wspominają nawet o 3500) osób spośród ludności cywilnej, w tym o kobietach i dzieciach. Oskarżenie o mord na cywilach oraz łączna liczba ofiar, po stronie obrony, większa niż 800 nie znalazły potwierdzenia w pracach badającej to wydarzenie [[Wielka Brytania|brytyjskiej]] komisji, ani w raportach greckiego zespołu biegłych sądowych, dokonującego ekshumacji, w 1945 roku<ref>708 osób, pochowanych tam, to liczba podana w 1945 roku przez brytyjską komisję oraz grecką ekipę biegłych, lekarzy sądowych, dokonujących ekshumacji - źródło: Statis Kaliwas ( Στάθης Καλύβας). «Η γεωγραφία της εμφύλιας βίας στην κατοχική Μεσσηνία: Μια ποσοτική προσέγγιση». Στο: Καρακατσιάνης, Ιωάννης. Νότια Πελοπόννησος 1935-1950. Αλφειός. - oraz [http://stathis.research.yale.edu/documents/messinia.kalyvas.revised.pdf Η γεωγραφία της εμφύλιας....]]- Jednak kamienne tablice z listami osób rozstrzelanych, umieszczone na pobliskim cmentarzu Pygada (Πυγάδα), czyli w miejscu, gdzie dokonano pochówków, a później także komisyjnych ekshumacji, zawierają już
W następnych dniach po tym wydarzeniu, w odwecie, Bataliony Bezpieczeństwa dokonały masowych mordów na ludności wielu okolicznych miejscowości, podejrzewanej o współpracę z partyzantami<ref>''Emeis oi Ellines''</ref><ref>''H Mavri Ethniki Pygada'', wyd. Ιος Press, należące do grupy Eleftherotypia, skrót języku [[Język grecki|gr.]] artykułu z dziennika Ελευθεροτυπία, z 11/9/2005: [http://www.iospress.gr/ios2005/ios20050911.htm] - link zwiera szczegółowe opracowanie, z porównaniem danych z najważniejszych greckich źródeł, o wydarzeniach w Meligalas, wymieniając i opisując też bibliografię</ref>. Nastąpiły kolejne szturmy garnizonów, wszędzie połączone z pościgiem za uciekinierami i samosądem wobec ujętych żołnierzy Batalionów. Na całym Peloponezie ocaleli jedynie żołnierze z [[Patras]] i [[Tripoli (Grecja)|Tripoli]], przekazani żywi, choć bez uzbrojenia, [[Brytyjczycy|Brytyjczykom]].
| |||