Henryk IV Wielki: Różnice pomiędzy wersjami

11 czerwca 1584, po śmierci Franciszka d’Anjou, Henryk został – zgodnie z prawem salickim – oficjalnym następcą Henryka III. Rozpoczęły się pertraktacje na temat zmiany wyznania przez króla Nawarry. Prawa tego ostatniego kwestionował jego stryj, kardynał Karol de Bourbon, popierany przez [[Liga Święta|Święta Ligę]]. We wrześniu 1584 [[Sykstus V|papież Sykstus V]] ogłosił Henryka wrogiem Świętej Wiary i pozbawiał go królestwa Nawarry – papieska decyzja nie wywołała większej reakcji ze strony Francuzów{{odn|Baszkiewicz|1978|s=252}}. W 1585 rozpoczęła się [[ósma wojna religijna]]. Na przełomie 1586 i 1587 Henryk prowadził bezowocne negocjacje pokojowe ze swoją teściową Katarzyną Medycejską. 20 października 1587 [[bitwa pod Coutras|pod Coutras]] rozbił silną armię katolicką dowodzoną przez [[Anne de Joyeuse|Anne’a diuka de Joyeuse]], który poległ w bitwie. W ten sposób Henryk przełamał ćwierćwiekową tradycję przegrywania wielkich bitew przez francuskich hugenotów. Latem 1588 Henryk III, ulegający żądaniom Gwizjuszy i Świętej Ligi, ogłosił, że Henryk Burbon został pozbawiony sukcesji do tronu i uznał kardynała Karola de Bourbon za pierwszego księcia krwi{{odn|Baszkiewicz|1978|s=253}}.